Śnik grzesznika

 

Legnoł chłop na wyrku spać mu sie zachciało

i tak rozważuje wiela mu łostało

marzy se po cichu że pudzie do nieba

jyno jak to zrobić tu zasłużyć trzeba

A śmiertka ze kosom już za progiym stoji

żeby go wzionś s sobom dwoji sie i troji

ślypiami przewraco łod samiutkich dźwiyrzi

-pudziesz zy mnom chłopie zymbiskami szczerzy

-Szykuj sie na piekło kej żeś zgrzeszoł wiela

zgniły  na mszo niy szoł we żodno niedziela

do kościoła ślubno chodziła sztyjc sama

a tyś pioł gorzoła łod samego rana

Potym leżoł w wyrku mias przikładym świycić

jak cie łobudziły ryczołeś na dzieci

zeżar cały łobiod że nic niy łostało

robota cie bodła i w krziżu łomało

Ze dziesiyń przikazań nikogo niy zabioł

dobrze chocioż tele choć wiela nahabioł

że somsiod bogaty dycko ci sie zdało

toś mu krod ze pola i yno mioł mało

Chłop tak sie wylynkoł że do piekła pudzie

że wrzasnoł ze strachu- ratujcie mje ludzie

przirzeko niy grzeszyć a famiji pszaje

co wiyncy niy zrobi w chałupie żodnej haje

Na to śmiertka pado Pioter niy łodpuści

i tak cie ty giździe do nieba niy puści

zaro pudziesz sy mnom i choćbyś sie trudzioł

niy zdonżyła pedzieć ...bo chłop sie łobudzioł

Regina Sobik

Chlyb

 

Chlyb takim skarbym na cołkim świecie

Tym co ubóstwo zaglondo w łoczy

kerego choćby suchy krajiczek

jak jakiś maszkiet śni sie po nocy

A jo tak wracom se do dzieciństwa

kaj wonio do teraz tyn konsek chleba

kaj kożdy łokruszek uszanowany

boł takim geszynkiym prosto ze nieba

Toż starzi młodzi chlyb trza szanować

i uczyć dziecka łod malynkości

ażeby nom go nigdy nie brakło

bo je symbolym łask i sytości 

 

wiersz pochodzi z najnowszego tomiku " TAKI SE TAM ŁOSPROWKI                                               czyli Opowieści podsłuchane i niy yno po naszym" wydanego przez                                       Wydawnictwo Macieja Apostoła 

Serce moji

 

Trzepie sie jak krzidło ptoka

niespokojne serce moji

jak mu wyrwać sie polecieć

kiej za fest sie pszocio boji

Lynk mo jego czorne łoczy

w kierych niebo sie skowało

wiatrym plonce mu we włosach

jak by graczki mioł za mało

Niy rozumi jego szeptow

ciepła rynki tyż niy czuje

pojrzyń kradzionych w kościele

niy widzi i niy rachuje

Serce moji niy być taki

miyj powoga a niy szalej

weź te pszoci pomalućku

skow go na dnie i pochalej

Regina Sobik  

Przebudzono wiosna

S dłogigo spanio się przebudziła

nadziejom nowego łoblykła świat

z chłodym i mrozym na przekor sie biła

by nom pokozać swoj piyrszy znak

Kwiotuszek kieryn rozkwit w zegrodzie

i piyknym płatkiym do nas się śmieje

nic go nie zmoże i nic nie ugnie

kiej samom radościom nom promiynieje

I pieści ciepłym drobne listeczki

co po roz piyrszy ujrzały świat

a w nas rozpolo downe wspomniynia

tych wszystkich wiosyn minionych lot

Regina Sobik

Szpaski śląskie - Przepioł , Niy dboł

 

Przepioł

Jedyn chop s Rybnika

poszoł se na piwo

z kamratym Francika

a tera sie dziwo

Przepioł cołki geltag kupa larma bydzie

dostanie po puklu jak do chałupy przidzie

Niy dboł

Na szychta niy poszoł

kej spotkoł somsiada

do chałpy niy doszoł

bydzie wielko zwada

Nie zadboł ło ślubno tyn giźd zatracony

za to dostoł rogi i bebech u żony

Regina Sobik 

Już jesiyń

 

Już jesiyń

Minyło lato gorki i suche

na kalyndorzu już piyrszy wrzesiyń

dni coroz krotsze noce chłodniejsze

wszystko sie miyni za kwila jesiyń

Po miedzy smyczy sie babi lato

na nocleg już tera se miejsca szuko

rade by zdonżyć przed piyrszym chłodym

kej jeszcze klara ze wiyrchu kuko

Zaspane rano szczybnym szlajerym

pokryło łonki i mami łoczy

we lasach wiater zamatloł stromom

szczerniałe i suche asty warkoczy

Kurze s fojery tlom sie lyniwie

jak łołow sie snujom po ziymi

sine chmurzyska przikryły niebo

widać pogoda sie zaro zmiyni

Srogo ulicha siecze płaczkami

straszy ludziska chyrlawym grzomtym

złośliwy wiater biczym podmuchu

targo słonecznik pod starym płotym 

 

Regina Sobik

Taki se tam Łosprowki czylu Opowieści podsłuchane i niy yno po naszymu

 Fragment opowiadania z nowego mojego tomiku ,który ukazał się we wrześniu br .nakładem Wydawnictwa Macieja Apostoła a do którego ilustracje zrobiły moje wnuczki

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Samotnoś s Utropom dycko sie spiyrały

kero s nich ważniejszo dlo ludzki niedole

Samotnoś co jyno kwilowom być moge

czy Czorno Utropa co lamyncić woli

I tak sie wadziły że aż zapomiały

że na los człowieka wiela cech sie skłodo

radoś i ciyrpiyni pszoci czy nienawiś

jak w warkoczu plecie i życi ukłodo

Toż Samotnoś pado -Wszystki dni i noce

nie som taki straszne kedy ze wyboru

dycko jednak mogom wrocić sie na droga

kaj życi nabiyro inszego koloru

Na to Ji Utropa co czorno jak smoła

poli rozum dusza i serce rozrywo

już pokombinuje tak że człek zapomni

ło bolu i s czasym spokojniejszom bywo

Samotnoś Utropa tak podane do sia

prowdom co zazwyczaj kajś w pojstrzodku leży

Samotnoś s wyboru czy Czorno Utropa

jakimś konskiym siebie kożde życi mierzi

Postawiła sie

 

Założyła szpilki na spuchniynte szłapy

i prziciasne szaty w kolorowe kwiotki

gotowo do wyjścio choć w statecznym wieku

poprawiła szkuty gestym nastolatki

Przejrzała sie w zdrżadle i cicho uznała

że czerwono szminka do ni nie pasuje

wyglondo jak dziwka prosto spod latarnie

a we taki skorze niewojsko sie czuje

Tysionc dziwnych myśli przelatuje bez łeb

zolyty w ji wieku możno niy uchodzi

wciśniynto bez swojich w ramka codziynności

yno s racje wieku jakoś sie s tym godzi

Ale doś już tego bo jak kożdo baba

mo swoji zachcianki i skryte pragniynia

łod dzisioj niy bydzie siedzieć w doma sama

przeca mo tak wiela marzyń do spełniynio

Życi mo sie jedno i łod ni zależy

jak go wykorzysto czy możno zmarnuje

już niy bydzie starkom takom łod wszystkigo

bydzie to robiła co serce dyktuje 

Regina Sobik  

Lynk

 

Tak fest sie lynkosz dnia

po kierym niy bydzie już jutra

kaj klara zgaśnie na dycko

i zblednie miesionczek na niebje

tak fest sie bojisz jutra

że już niy powiysz że pszajesz

kaj śmioci i radoś ucichnom

a w nicoś łodyndom marzynia

Tak fest sie lynkosz jutra

że budzik już niy zazwoni

a czajnik niy zagwiżdże

proszonc na gorko kawa

tak strasznie bojisz sie jutra

kiere już moge niy nadynś

kaj cichoś bydzie piekłym

do Tych co tukej łostanom 

Regina Sobik  

Gupszy łod błozna

 

Na jednym zomku w dalekim kraju

rzondzioł krol państwym już trocha stary

toż wele siebie mioł ci pajaca

co w błozna łobracoł ludzki prziwary

Krol mioł go w zocy za ciynty jynzyk

choć widzioł w nom błozna ciut szolonego

dowo mu perło i tak mu prawi

Trzimej aż znojdziesz od sia gupszego

Tedy mi nazot dosz tyn znak władzy

a bydzie to taki geszyng łod Ciebie

jo zaś se dychna boch trocha zgniły

i byda sie staroł jyno ło siebie

Błozyn wzion berło a krol sie bawioł

w hulaniu i piciu leciały mu lata

a kiedy poczoł że koniec idzie

prosi Ponboczka wroć mi kamrata

Niy moga łodynś tak zaro Panie

pszeca to błozna pożegnać musza

som wiysz że jego godka i wice

były mi miodym na serce i dusza

Ponboczek mu na to - mosz czasu mało

toż wykorzystej to co ci dowom

narychtuj se jyno co mosz mu pedzieć

kej jego słowa zaboleć mogom

A kedy błozyn wloz do komnaty

zastoł tam krola w wielki niemocy

tyn pada do niego moj ty kamracie

już śmiertka po mje pomału kroczy

-A prziszykowoł żeś sie na droga

pyto sie błozyn fest zestarany

- Ni mioł żech czasu a tera jyno

siły brakuje je żech zmochany

-Powiym ci prowda choć fest zaboli

mioł żeś za wiela czasu wolnego

wedle umowy mosz nazot berło

boch znod łod siebie ło wiela gupszego

Regina Sobik 24.07. 2024r.

Bojka o kamiennym chlebie

                                

                                 Na fynsterbrecie łokna bogatej chałupy

leżoł pecynek chleba niytkniynty

a woniym nyncioł gowiedź i ludzi

wyglondoł smacznie chocioż pynkniynty

Ptoki lotały nad tym darym nieba

rade by jakiś łokruszek skosztować

coż kej gospodyni wrzeszczy wniebogłosy

- To bez was gizdy byda głodować

A zło jak łosa łapskami wywijo

toż ptoki wylynkane uciykły na pola

tam kaj rosły pszynicy złocistej łany

i woniała świyżo przełorano rola

Szoł drogom wyndrowiec głodny zmochany

stanoł przed chałupom prosi gospodyni

- Dejcie mi chleba bo przimiyrom głodym

wom jedyn krajiczek ubytku niy czyni

łod wczoraj żech ni mioł ani łokruszki

prosza tyż piyknie ło łyk zimnej wody

A pragliwo baba jak sie niy wydrze

- Jo tu niy robia dlo swoji wygody

niy po toch pszeca ciynżko harowała

bych darmo futrować miała żebroka

jo mom familijo a tyn chlyb to do nich

a niy do jakigoś tam łobiboka

I poszoł wyndrowiec do dobrych ludzi

co niy skompiom żodnymu krajiczka chleba

bo pszeca choć biydni dzielić sie umiom

kej we wielki zocy majom dar nieba

Co do złej baby głodym zmorzono

bjere noż do rynki i s ławy stowo

żeby ukroć chleba ale ni moge

bo tyn sie wcale krojić nie dowo

Ni moge spokopić ło co tu idzie

tera ma zwykły kamiyń zamast chleba

to bez to że s głodnym sie niy dzieliła

darym dlo wszystkich łod Ponboczka s nieba

Regina Sobik 10.05.2024r

Zasłożyła na niebo

 

Po prostym życiu umarła baba

co dobrom uczynnom dlo wszystkich była

i tak jak kożdy co łodynś musi

do Stworcy na sond wieczny stanyła

Duszyczek tu wiela rozmańtych stoji

stond wielko łogonek do Najwyszego

biydno niewista fest zestarano

z utropom przibliżo sie do Syndzigo

Nastawio łuszy by lepi słyszć

jak to Ponboczek sondzi te dusze

co pomogały inszym w potrzebie

stond niom targajom straszne katusze

I s czym tu biydno stanie przed Panym

kedy wielkigo nic niy zrobiła

kej insi srogi zasłogi majom

a łona dycko zwyczajnie żyła

I tak se myśli- jo prosto baba

żebych choć jedyn uczynek mjała

co bołby wielki w łoczach Ponboczka

może bych wtedy w niebie łostała

Z bijoncym sercym stowo przed Panym

a tyn zaglondo ckliwie na baba

-Wlyś do radości moji niewiasto

boś pomogała kożdymu rada

Robiłaś to s serca a niy s przemusu

taki starani w zocy mieć musza

choć w łoczach inszych je żeś słożoncom

w mojich pszajonco uczynno dusza 

Regina Sobik 

Dwie siostry

 

Życi i Śmiertka dycko do kupy

szły przez świat drogom s gory szkryflanom

choć nieroz ze sobom sie niy zgodzały

to cel jich rajzy boł wszystkim znany

Ponoć to Życi szło krok przed siostrom

ciongnonc ze sobom kufer nadzieje

roz fest radosne roz uślimtane

niy były mu straszne żodne zawieje

Pszoli mu wszyjscy jak by niy było

zaś siostry Śmiertki strasznie sie boli

bo łobleczono we żałobne szaty

markotno tako aż serce boli

Śmiertka snosiła te ludzki fochy

chocioż nikiedy sie fest złościła

Majom mje za nic Życi jim milsze

czy jo aż takom heksom bych była

Toż pyto Życi powiydz a szczerze

czamu to yno ciebie fest pszajom

a jo choć pszeca tak samo ważno

wszyjscy mje za nic po prowdzie majom

Na to ji Życi pado stropione

uwierz mi siostro ludzie tak majom

ty je żeś do nich niechcianom prowdom

jo zaś cygaństwym bez to mi pszajom

Ludziska wolom to co wygodne

i niy chcom prowdy ta ich dołuje

cygaństwo chocioż mu krotki szłapy

to żodyn tego jakoś niy czuje

Regina Sobik

Swada

Samotnoś s Utropom dycko sie spiyrały

kero s nich ważniejszo dlo ludzki niedole

Samotnoś co jyno kwilowom być moge

czy Czorno Utropa co lamyncić woli

I tak sie wadziły że aż zapomiały

że na los człowieka wiela cech sie skłodo

radoś i ciyrpiyni pszoci czy nienawiś

jak w warkoczu plecie i życi ukłodo

Toż Samotnoś pado wszystki dni i noce

nie som taki straszne kedy ze wyboru

dycko jednak mogom wrocić sie na droga

kaj życi nabiyro synsu i koloru

Na to Ji Utropa co czorno jak smoła

poli rozum dusza i serce rozrywo

już pokombinuje tak że człek zapomni

ło bolu i s czasym spokojniejszom bywo

Samotnoś Utropa tak podane do sia

a prowda zazwyczaj kajś w pojstrzodku leży

Samotnoś s wyboru czy Czorno Utropa

jakimś konskiym siebie kożde życi mierzi

Regina Sobik

Jak by go mama mogła urodzić

Na samym pojstrzodku niebiański łonki

młode Janioły tak se furgały

zmochane zbiyraniym kwotkow na pukiet

na krotko kwila dychnonć se chciały

Niy jyno dychnonć ale i zicnońć

pogodać ło Godach jak byli mali

tych familijnych kaj pod krizbaunym

piykne geszynki dycko dostali

Toż zaczon godka najstarszy Janioł

spominoł świynta śnieżne i biołe

wieczerzo łopłatek śpiywy kolyndy

stajynka żłobek dzieciontko małe

Jeszcze niy skończoł tej łopowiastki

jak młodszy Janioł płaczki wyciyro

łon to niy wiedzioł co familijo

kej kożdy przed nim dzwiyrze zawiyroł

Chałupom mu było niebo nad gowom

sypialkom deka i zimne mury

kromljtym krizbaun w łoknie somsiada

a kamratami myszy i szczury

Nigdy niy zaznoł szczyńścio ni pszocio

jak tyn najmłodszy co pod krzidłami

skroł sie i ślimto bo nigdy ni mioł

żodnych pszocieli ni łojca ni mamy

Toż twało kwila zanim coś pedzioł

że musioł sie pszeca i s tym pogodzić

ciekawy jaki były by świynta

jak by go mama mogła urodzić

Regina Sobik

foto https://www.poronilam.pl/wasze-historie/witam-aniolkowe-mamy/

Różaniec fortkom do nieba

 

Siedzi Pioter w fortce raju

i utropy mo nimało

w niebie dusz wiyncy niż wpuścioł

a łon niy wiy co sie stało

Pszeca siedzi tu bez przerwy

i niy mieści mu sie w pale

keryndy te dusze wlazły

niy kapuje tego wcale

Duszyczki to niy Janioły

żeby na krzidłach wleciały

toż trza mu poszukać fortki

bez kiero sie przedostały

Poszoł Pioter szukać fortki

łazi i we każdo dziura kuko

choć go bolom wszystki gnaty

bez dziyń cołki fortki szuko

Jest... znod.. ludzie.. niy do wiary

leci s wieściom do Jezusa

żeby zaroz mu pokozać

jak do nieba lezie dusza

Na to ośmioł sie Pan Jezus

wiedził ło co sie rozchodzi

pado to knif mej Matule

i trza ci sie s tym pogodzić

Widzisz Piotrze tyn różaniec

Mamulka go ludziom dała

żeby znoś fortka do nieba

łodmawiać go rozkozała

No i tak wszystki duszyczki

kiere sie jom posuchały

we geszynku za wytwałoś

prawo do nieba wlyź miały

A Ty wachuj swoji fortki

bo po toch cie tu posadzioł

wiym że to ciynżko robota

dej znać jak byś niy poradził

Regina Sobik 07.10.2023 r

Wybiyro sie Franc we rajza

 

Wybiyro sie Franc na kole

w rajza dołokoła świata,

mo czas bo je na pyndzyji

pojedzie se na dwa lata.

W markecie kupioł se koło,

kejby ta rajza strzimało,

musi mieć mocne jak diobli

jak by sie coś w drodze stało

Trzi czopki na łyso gowa

za poł cyny sie trefiły,

i rugzaki w promocyji

aże dwa, bo łacne były.

Szczewiki ze wyprzedaży

na kere downo polowoł,

w kantorze euro wykupioł

ze piyńć lot na ni szporowoł.

Nie bydzie sie przeca łechtoł

musi sie jakoś pokozać,

choć w kapsie mo wielko dziura

przed somsiadym trza szpanować.

Wozkiym wyjechoł z marketu,

wciepnoł te wszystki klamoty

do auta łodkupionego

łod kamrata ze roboty.

Wcisko koło we bagażnik

stynko, kwynko, miejsca mało

szczeliła linsztanga na poł

a koło sie rozleciało.

Niy pojedzie Franc we rajza,

tera sie po łepie wali,

że uwirzoł w promocyje

jaki we markecie dali.

Regina Sobik

Musi trocha przisztopować

 

Łeb zaś mje łod rana boli

w karku sucho w pysku poli

a tu jeszcze budzik zwoni

jak by leciało sto koni

 

S boku na bok sie przewracom

zloty potym czoło macom

barłog jak suchy strom trzeszczy

a tu jeszcze baba wrzeszczy

Toż żech sie zewlyg ze pryka

bo mje goni do haźlika

stowom i blikom do zdżadła

co tam widza kupa sadła

Ślypia myntne podkronżone

szkuty jakby przeżodzone

kichol jak ze pieca ruła

a na czole wielko buła

Jeszcze ta śliwa przi łoku

i srogi siniec na boku

choć żech jeszcze jest na fleku

pamiyńć wraco sie po leku

Widać w szynku haja była

ślubno do dom mje skludziła

możno jo trocha przesadzioł

i po drodze sie powadzioł

 Potym niy wiym co sie stało

dostołech w łeb ..film urwało

łodtond musza sie wahować

i s wadzyniym przisztopować

Regina. Sobik

Taki już porzondek świata

 

Łojciec Czas już łod lot wiela we wszechświecie szuko piora

chcioł zaszkryflać puste szkartki a tu w hefcie srogo dziura

Na pomoc woło familjo baba synka no i cera

pomożcie mi szukać piora kej roboty mom za wiela

Je żech stary i zmochany i colkiym już żech sie stracioł

niy pamiyntom kaj doł pioro jak by mje wto przekabacioł

Żeby ulżyć se w robocie żona Era podzieliła

świat na rowne dwie połowki bo tu gospodyniom była

Pado- Era Staro Era Nowo słożki drogi sercu mymu

dołeś chopie mi w geszynku żeby było po twojimu

Tera muszom sie wykozać s cerom Epokom do kupy

w calutkim naszym wszechświecie bydom szukać twoji zguby

Na to łodezwoł sie syn Wiek wartki młody zwariowany

ale jak na swoji lata mondry i fest łoczytany

Pado krotko Łojcze drogi choć roz mi dej donś do głosu

powiym ci że żodnym piorym nie zaszkryflosz szkartek losu

Jak wiysz wszechświat je łogromny i choć mosz już swoji lata

musisz dali ciś do przodka  kej taki porzondek świata 

dycko bołeś dycko bydziesz powiym ci a byda szczyry

niy musisz szkryflać po szkartkach to załatwiom kompiutery    

                                                           

Regina Sobik 29.04.2023r.                                                                                                                                                                                                

r