Wszędobylskie Anioły

 Poniższy wiersz pochodzi z tomiku "Wszędobylskie Anioły" 

Jak nie przyjąć tej miłości

Jak nie przyjąć tej miłości

gdy los daje ją w prezencie

chociaż sercu trudno dostrzec

tego jak się do nas śmieje

A uśmiecha się tak pięknie

budząc rano pocałunkiem

i kubkiem gorącej kawy

co dodaje moc i siłę

Gdy choroba zmorze ciosem

wierna wciąż na posterunku

otulając ciepłym kocem

miękkim jak jej dotyk dłoni

 

Zmienia szarość w błękit nieba

obwieszczając serca biciem

że jest zawsze przy mym boku

wierna pokorna i cicha

III nagroda w ogólnopolskim konkursie poetyckim "Dziecko w poezji 2"

Konkurs Jednego wiersza Przednówek

 

 

                     

Wiersz ten uzyskał wyróżnienie w konkursie Jednego Wiersza Wydawnictwa Macieja Apostoła w 2025r.

Przednówek

W wiejskiej izbie smutek płacze

przyprowadził go tu chłód

a na piecu w pustym garnku

na stałe zamieszkał głód

Po dnie pustym łyżką skrobie

głośno tak aż cierpnie skóra

odbijając się o ścianę

echem jak by było w górach

W piwnicy usiadła bieda

zepsute kartofle liczy

czy znajdzie coś do zjedzenia

czy może odejdzie z niczym

Drzwi szaf skrzypią ze zgryzoty

ktoś im zabrał wszystkie koce

i jak ochronią biedaka

kiedy zimnem straszą noce

Chociaż wiosna już na progu

jaskółeczka ją zwiastuje

tylko czy przejdzie mu w porą

kiedy nadziei brakuje

Nagrodzone Bajki dla dzieci

Nagrodzony wiersz oraz niektóre dyplomy za bajki dla dzieci

Kurs pływacki

Na tablicy ogłoszenie

że to już w najbliższy piątek

odbędzie się kurs pływania

dla gęsi i dla kaczątek

Instruktorem stary kaczor

medalista z olimpiady

mistrz nad mistrze w swoim fachu

któremu nikt nie dał rady

Będzie uczył ptactwo wodne

a że chętnych bardzo wiele

lekcje będą się odbywać

w każdy piątek i niedzielę

Dzisiaj pierwsza lekcja próbna

więc trzeba się przygotować

podzielić dziatwę na grupy

i plan zajęć przyszykować

Pan instruktor Odrzutowiec

ustawił kaczki gęsiego

co było obrazą wielką

gęsi grona dostojnego

Gęgają aż puchną uszy

że niby co to za moda

przecież kaczki to nie gęsi

dla nich to tylko przygoda

Kaczki na to że nie gorsze

przecież kaczy honor mają

i nie będą słuchać uwag

bo znakomicie pływają

A z tego całego kursu

wyszła tylko głośna zwada

przecież gęsi i kaczątek

uczyć pływać nie wypada

Bo jak każde ptactwo wodne

pływanie już w genach mają

czy to w stawie czy na rzece

świetnie sobie radę dają

Regina Sobik

Nim dzień otworzy słoneczne wrota

 

 

 

W Ogólnopolskim konkursie poetyckim "Ludzie i drzewa"zorganizowanym w grupie facebokowej Pisz i czytaj wiersze otrzymałam  II miejsce. Nagrodą jest druk w/wym tomiku w którym oprócz wierszy napisanych w języku literackim znajdują się wiersze po śląsku .  .

 

poniżej jeden z wierszy prowadzących .

Tomik ten dedykuję 

 

Ofiarom wojen katastrof i kataklizmów,

którym zły los zabrał wszystko

a mimo to zachowali nadzieję,

człowieczeństwo i wiarę

w drugiego człowieka 

 

Nim dzień otworzy słoneczne wrota

 

Naucz mnie Panie pokory ducha

naucz szacunku naucz milczenia

bym był gotowy przyjąć wyroki

kiedy los smaga biczem cierpienia

Daj serce czyste i jasny umysł

bym nie osądzał ni ranił słowem

bym zawsze wybierał właściwe drogi

żył w zgodzie z światem i swoim Bogiem

Daj miłość dla bliźnich i hojne dłonie

oddal niepokój cierpienie wojny

nim dzień otworzy słoneczne wrota

daj sen bezpieczny daj sen spokojny

Naucz radości cieszenia się chwilą

bym mógł pogodzić się z przeznaczeniem

gdy gwiazdy zbledną dla moich oczu

a dzień odejdzie z słonka promieniem

Brif do Dziyciontka

 Poniższy wiersz został nagrodzony 2 miejscem w konkursie Brif do Dziycionka w Rudzie Śląskiej

 

Do Godow co prowda jeszcze je daleko

ale już terazki brif szkryfna do Ciebie

chocioż dzisioj momy ponoć nowe czasy

telefonu ni mosz pszeca tam we niebie

Komputer nic nie do choć to wynalazek

najnowszej techniki ludzie tak godajom

niy byda ich suchoł wciepia brif do krzinki

chocioż bez adresu ...na poczcie go majom

A że familijo mom we wielki zocy

a jo na robota je żech jeszcze mały

Łopieka Społeczno czasym coś dociepnie

kej roz my piniondze na grzoci dostali

Zrobiołech Ci lista nojważniejszych rzeczy

jak bydziesz mioł kwila łobejrzi dokładnie

prosza ło szczewiki dlo mamy i starki

by mogły w czym chodzić jak wielki śnig spadnie

Starzikowi sfonduj cieplutki spodnioki

wełniane fuzekle... czy to niy za wiela

jak poprosza do sia ło szalik i kurtka

byda jom łoblykoł na mszo we niedziela

A żech naszporowoł na briftmarka pszeca

brif na pewno dondzie do Ciebie przed czasym

toż jyno podpowiym żebyś niy zapomnioł

miyszkom niedaleko pod samiutkim lasym

https://www.youtube.com/watch?v=GIPElxGGVig "Jak pies z kotem"

Prośba do Boga

W kontekście do dzisiejszych czasów wiersz "Prośba do Boga" w Pokłosiu. XIV Międzynarodowego Konkursu Jednego Wiersza zorganizowanego przez Wydawnictwo Macieja Apostoła

Dzień Dziecka w TVP 3 

Cytat ........W Dzień Dziecka! studio odwiedziły bajtle z Przedszkola Miejskiego nr 20 w Bytomiu, które gryfnie śpiewają i tańcują w zespole Mały Rozbark pod okiem swojej nauczycielki Beaty Brenner. A ze śląską godką radzą sobie tak dobrze jak Izolda! Na żółtej sofie zasiadła Regina Sobik, która pisze bajki, wiersze i piosenki dla dzieci. Nie zabrakło też kolejnej lekcji śląskiej ortografii,

Nie ceni lenistwa

W sadzie sąsiada na czubku drzewa

stadko krzykliwych wróbli siedziało

i jak wieść niesie po okolicy

dojrzałych owoców tu pilnowało

A że to wiśnie krągłe soczyste

wyglądem ptaki nęcą i kuszą

na sam ich widok aż ślinka leci

lecz wróble smakiem obejść się muszą

Muszą dotrzymać danego słowa

gdyż mają układ z gospodarzami

i zgodnie z umową całą rodziną

będą ochraniać sad przed szpakami

By się wywiązać z tego zadania

jakiś porządek w sadzie zachować

w tej sytuacji choć będzie trudno

muszą na zmianę wiśni pilnować

Gdy jedne spały pośród listowia

drugie na czubku drzewa siedziały

i tak zmęczone ciągłym czuwaniem

o mało z drzewa nie pospadały

Warto się zdrzemnąć zaćwierkał jeden

bo straszny upał dzisiaj na dworze

szpaki na pewno też śpią gdzieś sobie

bo któż wytrzyma przy takiej pogodzie

Zadowolone zamknęły ślepki

dziubki w mięciutkich skrzydełkach skryły

zegar na wieży wybił dwunastą

a one nie wiedzieć kiedy zasnęły

Przez ten czas wiśni nikt nie pilnował

tuż smacznym kąskiem dla szpaków były

zwłaszcza że wróble spały w najlepsze

w mig drzewo wiśniowe ogołociły.

Teraz gospodarz zły jak ta osa

na taki układ nie ma ochoty

bo który szef ceni sobie lenistwo

                                 zamiast solidnej dobrej roboty

                                             Regina Sobik

wiersz ten otrzymał II miejsce w konkursie str Bajki na Dobranoc

II miejsce w konkursie Jana Pocka w 2013 r.

 

Widziałach Cie Matuś

Widziałach Cie Matuś jak szłaś nad polami

we majowych szatach pukietym s kwiotkami

widziałach na łonce wczas rano ło chłodzie

w umajonych stromach w połednie w zegrodzie

Widziałach Cie Matuś we gwiadkach na niebie

we miesionczku co to blinduje dlo Ciebie

widziałach we klarze co ziymia i łogrzywo

i w pieśniczce ptoszka co tak cudnie śpiywo

Trefiłach Cie Matuś we śmiociu dzieciny

trefiłach w różańcu we wieczorne godziny

trefiłach w chorobie kiedy płaczki Twoji

były flostrym miodu na bolonczki moji

A tera Cie widza łoczami mej duszy

kedy wierne pszoci harde serca kruszy

i już wiym Mamulko że łu boku Twego

ani mje i mojich niy spotko nic złego

Dzisiaj już nie ma tego świata

Pamiętam tamten świat dzieciństwa

co w trzcinach grał melodię lata

kiedy spieczone żarem ciała

szukały chłodu w wiejskich stawach

Przy studni skrzypiał stary żuraw

gasząc pragnienie inwentarza

by z ranną rosą iść na wypas

pod czujnym okiem gospodarza

Jak serca dzwonów drżąc radośnie

kosiły łany żeńców kosy

w nagrodę znojnej pracy ludzi

padały do nóg złote kłosy

Na stole w kuchni dzbanek mleka

znaczony krzyżem bochen chleba

czekał na Tych co wrócą z pola

by się nasycić darem nieba

W tym świecie to Ojciec rodziny

był wzorem i szacunek budził

a Matuś uczyła miłości

do Boga zwierząt i do ludzi

Dzisiaj już nie ma tego świata

rozpłynął się jak dym z komina

lecz wiara Ojców wciąż nauką

by to modlitwą dzień zaczynać

Stowarzyszenie Twórców Ludowych

 Wiersze konkursowe nagrodzone w KWARTALNIKU STL 2023r.

Konkurs Sztuki Nieprofesjonalnej Strumień 2023 kategoria Poezja

 

W Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Strumieniu odbył się Finał XXIII Ogólnopolskiego Konkursu Sztuki Nieprofesjonalnej im. Emilii Michalskiej. W tegorocznej edycji konkursu wzięło udział 85 osób, które zgłosiły 134 prace w kategoriach malarstwo, rękodzieło artystyczne, poezja i fotografia. Powołane do każdej z kategorii jury przyznało nagrody i wyróżnienia, które podczas uroczystej gali finałowej wręczyła Burmistrz Strumienia Anna Grygierek.Motto tegorocznej edycji brzmiało:

(…) ponieś myśl moją
w odległą krainę
wiosennych marzeń
różowych nadziei
niech mnie raz jeszcze
miłość opromieni (…).

 

Podróż do Raju

 

    D

Długo oczekiwana pachnąca jeszcze farbą drukarską przesyłka Współczesnej Bajki Polskiej nareszcie dotarła a w niej "Podróż do raju" Poniżej fragment ,opowiadania

.............................................................................................

Na ogromnym oceanie ,który nie miał początku ani końca znajdowały się wyspy .Jedne większe jedne mniejsze ,ale tylko jedna taka maleńka była zamieszkała przez stworzenia nazwane Ziemianami . Wysepka zdaniem samych Ziemian była bardzo a to bardzo duża. Miała swoje góry doliny, rzeki jeziora i morza, jednak w porównaniu do wielkości oceanu była tylko takim małym punkcikiem zaledwie kropeczką. Mieszkańcy wysepki ciężko pracowali żeby jakoś godnie utrzymać swoje rodziny gdyż wysepka była jałowa i skalista. Nie zawsze jednak tak było .Starsi mieszkańcy wspominali ,że kiedyś była ona zupełnie inna. .Mieszkańcy mieszkali w ogrodzie który był prawdziwie rajskim. Łąki pokryte soczystą trawą i kwiecistymi dywanami ,ziemia rodziła plony zdolne wyżywić wszystkich jej mieszkańców a drzewa pyszne i zdrowe owoce . .Zwierzęta i Ziemianie żyli w wielkiej przyjaźni .Zarządcą tej wyspy był Król kochał swoich poddanych ponad życie nic w zamian nie żądając poza posłuszeństwem .Ale jak to zwykle bywa zawsze znajdą się jacyś nieposłuszni i krnąbrni . Tak było i w tym wypadku. Pierwsi Ziemianie ,którzy tu mieszkali nie posłuchali zakazu swojego Króla i zerwali jabłko z jabłoni co do której mieli zakaz, za co zostali wygnani poza ogród w którym mieszkali. Od tego czasu musieli sobie radzić sami .Król jednak jak prawdziwie kochający Ojciec przyrzekł ,że przyśle im swojego syna Królewicza ,który zmieni ich ciężkie życie i zaprowadzi ich do takiego miejsca jakim kiedyś był ogród. Warunkiem będzie jednak zaufanie i posłuszeństwo .Ci co pójdą za nim dostaną nagrodę jaką było zobaczenie oblicza samego Króla i zamieszkania z nim w jego przecudnym pałacu. Mijały lata i wieki a mieszkańcy z utęsknieniem czekali na upragnionego Królewicza .Jedni umierali nie doczekawszy się obietnicy drudzy rodzili mając nadzieję ,że za ich życia zostanie spełniona ...................................................................................................................................................................................................

...........................................................................................................reszta w Almanachu Współczesnej Bajki Polskiej wydanym przez Wydawnictwo Macieja Apostoła w Świerklańcu

Tęsknota Strzeleckiego -wyróżnienie w konkursie Międzynarodowym W duchu Strzeleckiego w kategorii piosenka

Los poniósł go na kraj świata

na ziemię gdzie błękit góry

rozpala tęsknotę wspomnień

do Tej co była mu życiem

dla niej zdobędzie kwiat szczęścia

zerwie by wrócić marzeniem

tam gdzie miłosne wyznania

wiatr echem powtarza do dziś

Ref......Adyno miłości wierna

niebo i światło mej duszy

do Ciebie wracam i wracam

pełen nadziei i wzruszeń

a tam wysoko w górach

rośnie mój kwiat rozkoszy

Siwy Promyczek Słonka

on mi smutki rozproszy

otuli ciepłem wspomnień

tak mocno aż zaboli

by był balsamem na troski

ciężkiej tułaczej niedoli

 

I ruszył wędrownym szlakiem

na szczyty mgłami spowite

by zerwać swoją stokrotkę

w płatkach zamknąć kochanie

a dziś na górze Kościuszko

wiatr smętną piosenkę śpiewa

historii pewnej miłości

straconej miłości dwóch serc

Ref......Adyno miłości wierna

niebo i światło mej duszy

do Ciebie wracam i wracam

pełen nadziei i wzruszeń

….....................................

…...................itd

ps

Siwy Promyczek Słonka to kwiat podobny do naszej stokrotki rosnący w Górach Śnieżnych który podobno Strzelecki miał zerwać dla ukochanej Adyny

 

Konkurs W Duchu Strzeleckiego

 Międzynarodowy Konkurs "W Duchu Strzeleckiego konkurs" Australia Wyróżnienie w kategorii wiersz i tekst piosenki

Anioł Nadziei

/pamięci Pawła Edmunda Strzeleckiego /

Odór zgnilizny wypełnia izbę

zagląda w garnki gdzie pustka straszy

obok w spiżarni usiadła bieda

i z pieczą zgniłe kartofle liczy

Czy kilka znajdzie się do jedzenia

żeby choć przeżyć jeszcze dzień jeden

„Wielki Głód” zbiera obfite żniwo

a czasy trudne i brak nadziei

Przejęte ogromem ludzkiej niedoli

irlandzkie niebo okryły chmury

i zdają się szlochać na widok cieni

wychudłych istot w ludzkich postaciach

W przytułkach szkołach gromady dzieci

o smutnych twarzach znaczonych głodem

wyciąga ręce po talerz strawy

o którą zadbał sam sir Strzelecki

Kim był skąd przybył Anioł Nadziei

o sercu wrażliwym na ludzkie bóle

co dzielił z nimi czasy niedoli

żywił ubierał i edukował

Dzisiaj już wiedzą wszystkie narody

kim Ten co niemal oddał swe życie

kiedy gorączką zmogła choroba

a ślad jej piętna nosił przez lata

Odżyła przeszłość w sercu Dublina

tablicą pamięci dziś hołd oddaje

Temu co kiedyś tu żył pracował

ratując od głodu tysiące istnień

Na Matki Bożej Zielnej

W święto Matki Bożej Zielnej

od pradziada w środku lata

za zebrane w trudzie plony

wdzięczny lud wieniec zaplata

Nim słonko ozłoci ziemię

nim rosa osuszy twarze

owoce kwiaty i zioła

lud zaniesie Pani w darze

Dziś dojrzałe i soczyste

będą pięknie się kłaniały

Tej co ogrzewała ziemię

by obfity plon wydały

Bukietami ziół i kwiatów

trudem potu okraszone

są dla Matki Bożej Zielnej

hołdem u Jej stóp złożonym

Regina Sobik

"Idzie przez pola Pani Wszechświata"

wierszem miesiąca sierpnia Wydawnictwa Macieja Apostoła http://wydawnictwomacieja.blogspot.com/p/blog-page_6.html

 

Znak krzyża

 

Gdy pot się leje obfitą strugą
pustkami świecą jeszcze stodoły
żeńcy zbierają ostatnie kłosy
na polnych rżyskach tańczą chochoły

Piec rozżarzony do czerwoności
cierpliwie czeka na dary nieba
w kuchni matuli głodna gromadka
wyciąga ręce po pajdę chleba 

I ten znak krzyża kreślony nad nim
z szacunku dla Boga za dar sytości
przekazywany przez pokolenia
podziękowaniem za dar miłości

Dzisiaj już nie ma tamtego pieca
liczna gromadka rzadko się zdarza
jedynie znak krzyża nad bochnem chleba
z przyzwyczajenie ktoś wciąż powtarza

Regina .Sobik 

wiersz ten ukazał się w kwartalniku Twórców Ludowych w Lublinie

Wiosna jak umieranie

 

Inna ta Wiosna jak umieranie

nawet bzy w parkach milczą przygasłe

ptaki na drzewach gdzieś uleciały

straszone salwami wybuchu rakiet

Pośród pustyni zgliszcz i betonu

szukając bliskich snują się cienie

strach im powszedni jak kromka chleba

co kiedyś sytością dziś głodem morzy

W piwnicach jeszcze toczy się życie

choć w oczach dzieci niepewność jutra

zziębnięte czekają by wyjść na chwilę

na dwór gdzie Wiosna ciepłem ogrzewa

Okrutny świecie czemu zabrałeś

tym dzieciom Wiosnę której czekają

uśmiech i radość Ojców i Matek

na ból i cierpienie przehandlowałeś

Regina Sobik

Jeden z wierszy nagrodzonych w konkursie "Nim przyjdzie wiosna" 

 

 

 

 Najnowszy tomik "Tak kocham wracać" nagrodą w konkursie  "Nim przyjdzie wiosna"

poniżej jeden z wierszy 

Tak kocham 

 

Tak kocham wracać w rodzinne strony

w pejzaż pod śląskim błękitnym niebem

tam gdzie pozostał smutek rozstania

gdzie pachnie lawendą i swojskim chlebem 

 

Gdzie letni zbłąkany promyczek słonka

z czułością pieści owoc jabłoni

tam gdzie się śmieją dziecięce oczy

ściskając kamyk w maleńkiej dłoni

 

Tu nieme usta szepczą Zdrowaśki

za zdrowie życie dziękując Bogu

proste ubóstwo dzieli się chlebem

a radość wita wędrowca w progu

 

Tam w cieniu gruszy miłość spełniona

znalazła swój własny kawałek nieba

ziemia przyjmuje dojrzały owoc

gdy czas się wypełni i odejść trzeba

 

Tu jest ma ziemia moja Ojczyzna

korzenie dziadków jak w sadzie drzewa

i soki z których czerpię swe siły

gdzie mam swój mały przedsionek nieba 

 

Regina Sobik 

Gdy wolność prawem każdego z Nich

  Dla obrońców warszawskiego getta

Butem oprawcy zdeptana godność

wciśnięta w ciasny wymiar niedoli

gdzie każdy kamień krwią nasiąknięty

jękiem rozpaczy biegnie do nieba

Smutne ulice ludzkich szkieletów

z gwiazdę Dawida na przedramieniu

szukają wyjścia z piekła na ziemi

gdzie głód choroby zbierają żniwo

Wiosenne słonko blednie z boleści

patrząc na ogrom łez i cierpienia

Tych co konali w ucisku śmierci

na oczach ojców matek i dzieci

Gdy dzień zapalił iskrę nadziei

że wolność prawem każdego z Nich

ruszyli do walki z granatem w ręku

o swoją godność przyszłość i dom

Dziś na ulicach w wiosenny ranek

wyrosły żonkile kwiaty nadziei

by bezimienni bohaterowie

żyli w pamięci przyszłych pokoleń

20 .04.2023r. Regina Sobik 

  wiersz ten otrzymał 3 miejsce w konkursie Echo organizowanym  przez Konfederację Wolnej Myśli

  foto ze str https://tvn24.pl/tvnwarszawa/najnowsze/warszawa-akcja-zonkile-w-tym-roku-w-szesciu-polskich-miastach-6899310