Przedświąteczne refleksje

 

Idą święta idą śniegu na lekarstwo

tak jakoś ponuro szarość rządzi światem

gdzież te czasy kiedy wszystko było inne

gdy w oknie na szybie mróz malował kwiaty

Dzisiaj msza roratnia dla wygody dzieci

no i bezpieczeństwa bywa po południu

lampiony zapala się tylko w kościele

jeszcze Adwent dalej tak jak był jest w grudniu

Piec co buchał żarem dziś tylko reliktem

lub ozdobą kuchni tęskni za przeszłością

gdzie mama gotuje wigilijne dania

a każdego gościa wita się z radością

Dzisiaj gość nie przyjdzie bo trochę się boi

czy go wpuszczą czy też zostanie za drzwiami

być może zabłoci podłogę lub dywan

który czyściliśmy własnymi rękami

Gdy troska o innych gdzieś się zapodziała

co przyjdzie z porządków z czystego dywanu

człowieku miej serce podaj rękę bratu

i cieszcie się razem z narodzenia Pana 

Regina Sobik 

Inne oblicze Strzeleckiego

                                 Geolog podróżnik perła nauki

                                  wybitny umysł z sercem na dłoni

                                 z duszą wrażliwą na krzywdę ludzi

                                 pośród historii odmętów toni

Gdy los przekorny nosił po świecie

szlakami nieznanych ścieżek i dróg

uparcie spełniał dawne marzenia

choć niosły za sobą wędrówki trud

Brazylia Kuba Meksyk Urugwaj

pięknem przyrody zmysły kusiły

jednak jak wszystko innym obliczem

ten sielski obraz w sercu burzyły

Chichotem losu czy przeznaczenia

zbyt wiele było tu krzywd podłości

wstrząśnięty handlem niewolnikami

nie wróżył tej ziemi dobrej przyszłości

Kielich goryczy przebrał swą miarę

gdy obraz ofiar zmysły porażał

śmierć stu dziesięciu indiańskich Wodzów

w snach i na jawie wciąż się powtarzał

Gdy jemu obca wrogość do plemion

a godność ludzką zbyt sobie ceni

hrabia niewolnik przed Bogiem równi

i żaden władca tego nie zmieni

Regina Sobik 

wiersz ten brał udział w Międzynarodowym Konkursie  W DUCHU STRZELECKIGO zorganizowanego przez Organizacja Kosciuszko Heritage Inc. z siedzibą w Sydney, wespół z Polską Fundacją Kościuszkowską w Warszawie, Biblioteką Raczyńskich w Poznaniu, Komitetem Kopca Kościuszki w Krakowie i Federacją Organizacji Polskich w Nowej Południowej Walii

Życie

 

Życie utkane z wątków zdarzeń

wiedzie po krętych ścieżkach losu

szlakiem dni smutnych czy pogodnych

wpisanych w kalendarz mijania

Gdy człowiek szuka wciąż spełnienia

marzeń o których śnił przez lata

co może jeszcze go zaskoczyć

kiedy i tak w końcu przegrywa

Za odruch serca gest ciepłej dłoni

za ludzi których mam wokół siebie

i za te chwile co dzień mi przyniósł

dziękuję że mogę być obok Ciebie 

 

Regina Sobik

Niby zwyczajna

 

Marcowy ranek zbladł z przerażenia

patrząc na ogrom ludzkiej niedoli

Tych co konali w uścisku śmierci

na własnym podwórku i pośród swoich

Zimna biel śniegu zmieniła barwę

znacząc szkarłatem ziemię uśpioną

ta stała się grobem rodziny Ulmów

która nie dała zastraszyć się złu

Ich dzieci wielkim darem od Boga

uczone szacunku i uczciwości

miały wyrosnąć na dobrych ludzi

cóż gdy oprawca był bezlitosny

Gdy piekło wojny płonęło wokół

zawsze odważna po stronie dobra

była ratunkiem nadzieją jutra

dla ludzkich istnień z Gwiazdą Dawida

Niby zwyczajna a taka Wielka

wybrała jedyną i słuszną drogę

choć cena życia była zbyt duża

podjęła wybór ….z bliźnim i Bogiem

Dzisiaj przykładem dla wszystkich rodzin

dla których Człowiek i godność jego

dobrem najwyższym by żyć uczciwie

w zgodzie z sumieniem ludźmi i Bogiem 

Regina Sobik

 foto ze str  https://rzeszow.ipn.gov.pl/pl8/aktualnosci/140845,Historia-rodziny-Ulmow 

Rogoźnik 2023 V spotkanie -Ławka pamięci Romana Dziobonia

 

                                           V Edycja Watry Rogoźnik 2023 

  

 

        foto Roman Dzioboń Łopuszna Spotkanie Gwar          

W pewnym zakątku leśnej zadumy

jest oczko wodne szczególnej urody

tu słonko kąpie złote promyki

w lustrze ożywczej i górskiej wody

Tuż obok ławka niby zwyczajna

a jednak posiada ważne przymioty

to dar przyjaciół i znak pamięci

dla nowotarskiego nestora poety

Jeżeli będziesz kiedyś w tych stronach

pilnie się wsłuchaj w ciszę natury

może usłyszysz historię dentysty

co razem z poezją ukochał góry

To one były mu drugim domem

                                 impulsem do twórczej weny radością

odskocznią od trosk dnia codziennego

pokorą natchnieniem wielką miłością

A kiedy odszedł w rajskie przestworza

i tam przemierza łąk górskich kobierce

ta ławka pamięci będzie symbolem

poety co nam zostawił serce

Regina Sobik  1lipiec 2023r 

   Dzięki staraniom sołtysa Rogoźnika p.Kazimierza Zubek oraz pomysłodawcy p.Krzysztofa Kokota dnia 1 lipca miała miejsce już V Rogoźnicka Watra czyli spotkanie poetów nie tylko z Podhala ale i ze Śląska , Ziemi Opolskiej i innych rejonów naszego kraju.     

foto 1 V Watra Rogoźnik 2023  niestety już bez Romana któremu jest poświęcony powyższy wiersz   poniżej Roman Dzioboń z uczestnikami Spotkania Gwar w Łopusznej oraz przed  Leśniczówką Mikołaja w Gorcach 

Kosynierom

 

  

Huknęły armaty  pod Racławicami

zbudziły do boju niczym trąb tysiące

na pobojowisku gdzie krzyki walczących

w kosach jak lusterku przegląda się słońce

A te niczym zboże kłaniają się nisko

Tym co ciężką pracę w walkę zamienili

gdyż nie tylko żywią ale też i bronią

dumne że Naczelnik docenił ich siły

Moskal im nie straszny i nie straszne działa

gdy Kościuszko z nimi do walki zagrzewa

armia Kosynierów dziś święci triumfy

bo wolność krwią własną i chlebem dojrzewa.

 

Regina Sobik foto ze str https://pl.wikipedia.org/wiki/Kosynierzy 

Wiersz ten brał udział w konkursie  The International Kosciuszko Bicentenary Competition  ogłoszonym przez Puls Polonia w Australii w 2017r. z okazji 200. rocznicy śmierci Tadeusza Kościuszki, .

 

Kask koloru pomarańczy

https://www.youtube.com/watch?v=zigrxkgTl_M

pamięci bratanka Arka którego rower był pasją i całym życiem 

Uwielbiał kolor pomarańczy

wierzył w jego moc wierzył w siłę

jak w słonko które to świeciło

zbyt mocno jak na dzień styczniowy

 

Dziś zafundował sobie jazdę

taką zwyczajną dla kondycji

jak mówią „trening czyni mistrza”

a On nim był lecz nie dla siebie

 

Siadł na swój ukochany rower

                                    na głowę wsadził kask jaskrawy

nie dociekając chyba uznał

że znów przyniesie mu łut szczęścia

 

-Hej wrócę późno nie czekajcie

zawołał do matki zza progu

i ruszył w swą ostatnią podróż

                                    w kasku koloru pomarańczy    

Zmiażdżony ciosem przeznaczenia

 nie zdążył dojechać do mety

a kask pękł z żalu na kawałki

jak serca bliskich i przyjaciół

 

Regina Sobik 03.01.2023r

   2  stycznia 2023 roku w tragicznym wypadku życie stracił Arkadiusz Paszenda, kolarz MTB i zawodnik Pressing Bike-System. Miał 36 lat .Arek lubił kolor pomarańczowy towarzyszył mu na każdych zawodach i to z nim Arek był kojarzony.

 

Misiowy dylymat

Kajś wele Łodzi dzielnica Tuszyn

trombiom ło misiu aż puchnom uszy

Kubuś Puchatek to niy uchodzi...

sagi bez galot i majtek chodzi

rajcowie na misia już majom haka

bydzie łostuda i wielko draka

uzaśki gender gorszy ludziska

trza tymu bardzi przijrzeć sie s bliska

zdrowy rozsondek wszak tymu przeczy

że Disney ni mo tu nic do rzeczy

Cajtungi w cołkim świecie szkryflajom

misiowi w Tuszynie niech pokoj dajom

nom sie ta kwestio niy mieści w pale

że mondrych rajcow niy ruszo to wcale

 Regina Sobik

 

Wspólna droga

W Golgocie współczesnych czasów

tak trudno kochać bliźniego

jak wiele trzeba mądrości

by móc zrozumieć drugiego

W złej chwili podać mu rękę

i podnieść kiedy upada

nie patrzeć na rasę wyznanie

lecz to co w sercu posiada

Choć nie jesteśmy bez winy

naznaczeni grzechami

a droga po której zdążamy

nieraz usłana cierniami

Wspólnie nam trzeba ją przebyć

to przecież też ich droga

by w tolerancji i zgodzie

odeszła nienawiść złowroga

Regina Sobik

Cóż mam Ci życzyć Mała Ojczyzno w 100-lecie Niepodległości

Gdy radość zalewa dzisiaj ulice

dumnie powiewa biało-czerwona

cóż mam Ci życzyć Mała Ojczyzno

jak zrobić bilans strat i dokonań

Życzę by Wolność i Niepodległość

były znacznikiem najwyższej miary

a ziemia co Matką i żywicielką

nie zażądała większej ofiary

By los co dotąd wyznaczał drogi

zabrał ze sobą piętno przeszłości

by nasi lokalni bohaterowie

mogli być cząstką Niepodległości

Upamiętnieni nazwami ulic

Oni w pamięci żywych zostaną

choć koło historii różnie się toczy

dla młodych wzorem niechaj się staną

Życzę Włodarzom i wszystkim stanom

siły mądrości i powodzenia

by ich decyzje mądre i trafne

wyrazem empatii i zrozumienia

Żeby mieszkańcy mogli żyć w zgodzie

chętni współpracy pomóc gotowi

a nowe czasy były kołyską

starych tradycji zwyczajów i mowy
  R.SOBIK 09.11.2018r

Modlitwa w 100-lecie Niepodległości

Dałeś nam Boże wolną Ojczyznę

wzniosła to chwila i wielkie słowa

gdy Niepodległość dobrem najwyższym

każdy jej cząstkę w sercu zachowa

Kiedy cierpienie zbierało żniwo

Tyś się jednoczył ze Polskim narodem

teraz gdy wolna nasza Ojczyzna

prosimy o ufność miłość i zgodę

Spraw byśmy wzorem Ojców i Dziadków

modlitwą i pracą swój byt znaczyli

i jak przystało na dzieci boże

Boga Ojczyzną honor cenili

A Twojej Matce co z Częstochowy

przez wieki wierny naród wspierała

daj tyle darów by obdzieliła

swe dzieci które tak ukochała

Błogosław rządzącym i wszystkim stanom

by mogli w pokoju żyć i pracować

pokorą mądrością w codziennym trudzie

i w zgodzi z Tobą przyszłość budować

R.Sobik 05.03.2018r

Sanitariuszka- dla wszystkich Sanitariuszek z Powstania

Splecione ręce jak do modlitwy

a pod powieką obraz ulicy

jak wtedy kiedy świstały kule

na barykadach płonącej stolicy

Gdy wokół wojna rozlała morzem

ogrom rozpaczy bólu cierpienia

niosła nadzieję rannym i chorym

próbując odwrócić cios przeznaczenia

Trudne wybory cuchnący kanał

albo karabin śmierć z ręki kata

w pożodze wojny młodzi jak Ona

ginęli na oczach tamtego świata

Nie miała szczęścia łapanka obóz

codzienna praca nad wątłe siły

krzyki ginących w komorach śmierci

wrażliwą duszę lękiem raniły

Teraz została już tylko sama

chłonąc jak gąbka aromat ciszy

czas bezlitosny zabrał Jej wszystko

i śmiech i radość których nie słyszy 

R.Sobik

foto /przypadkowe / z internetu

A Bóg hojny jak nigdy

W myślach biega po łące
ściga się z wiatrem po polu
szczęśliwa że jest że czuje
że nogi jeszcze niosą

Zrywa skostniałą dłonią
płatki rozkwitłej róży
ciesząc się przy tym jak dziecko
prosi Stwórcę o więcej
o jeszcze jeden kwiat
o jeszcze jeden uśmiech
o jeszcze jeden dzień

A Bóg hojny jak nigdy
uśmiecha się kroplą rosy
rojem barwnych motyli
cieszy zmysły i oczy
a Bóg hojny jak nigdy
uśmiecha się przez łzy

R.Sobik

2 wiersze - pamięci Natalii Piekarskiej- Poneta

                                      Słowa jak balsam 

Była jak wulkan wśród ciszy

życie Ją nie rozpieszczało

los nie szczędził ni folgował

bez przerwy było mu mało

Ból cierpienie ludzka godność

kolej losu przeznaczenia

mądrość i życzliwe słowo

były sensem Jej istnienia

Choć późno się spotkałyśmy

i zbyt krótko z nami była

słowa zapisane w wersach

tchną prostotą w jakiej żyła

Te co spod pióra Jej wyszły

teraz rzewne REQUIEM grają

a dla wszystkich co Ją znali

w sercu balsamem zostają

Pamięci Natalii  Piekarskiej-Poneta

Terminarz spotkań nieodhaczony
tematy rozmów niedokończone
gorzki smak kawy skąpany w zadumie
przywołuje wspomnienia

Tyle spraw czeka na załatwienie
tyle uśmiechów których nie będzie
dni otulonych płoną nadzieją
i wersów niezapisanych

W rejestrze bytu literek kilka
imię nazwisko dwie różne daty
i pamięć co teraz tak bardzo boli
hołdem dla Jej Wielkości

R.Sobik

Wiersze poświęcone  znajomej poetce Natalii którą miałam możność poznać podczas spotkań Przyosiedlowym Domu Kultury Rebus w Żorach podczas spotkań poetów Koła Wena .

Natalia Piekarska Poneta  jedna z trzech licealistek które to sprzeciwiły się przemianowaniu Katowic na Stalinogród. W 1953r Trzy uczennice chorzowskiego liceum imienia Marii Skłodowskiej-Curie, posługując się czcionkami z dziecięcej drukarni oraz pożyczoną maszyną do pisania, przygotowywały ulotki o znamiennych tytułach: "Precz ze Stalinogrodem", "Komuna to zaraza", "Górnicy nie dajcie z siebie wyciskać potu". Następie rozrzuciły je w środkach komunikacji oraz miejscach publicznych.. Po zatrzymaniu licealistek przez ówczesne władze skazano je na więzienie . Natalię osadzono w areszcie śledczym w Katowicach. A  potem  w schronisku w Wodzisławiu, skąd zbiegła 24 września 1953r. Zatrzymano Ją ją ponownie w Gdańsku 2 czerwca 1955r. gdzie chodziła do szkoły średniej. Dwa lata później wyszła na wolność.

Bezsenność nocy

Spokoju szukam w nocnym mroku

i snu spokojnego w nocnej ciszy

boję się nawet szeptać głośniej

że sen nie przyjdzie gdy głos usłyszy

Choć jeszcze nie pora na sen spokojny

noc go przyniesie niespodziewanie

spłynie cichutko z blaskiem księżyca

na resztę nocy ze mną zostanie 

 

Na ciemnym niebie mała gwiazdeczka

powoli gasnąc swój blask utraciła

dla kogo była przez los przeznaczona

kogo przez całe życie prowadziła

Myślą pobiegnę dziś za jej śladem

w przestrzeń nieznaną w dalekie niebo

ciągle zadając sobie pytanie

czy odszedł ktoś bliski ,kto i dlaczego

Czy ktoś odpowie na to pytanie

myśli gdzieś błądzą sen nie nadchodzi

wśród ciszy słychać tylko tykanie

zegara który zawsze z losem się godzi

R.SOBIK

foto promocja tomiku "Jest takie miejsce"  To dzięki staraniom Dyr.Gimnazjum im.ks.Walentego w Jankowicach  Norberta Niestolika /na foto w głębi/ tomik mógł się ukazać 

Góra Krzyży

Las krzyży żyje wspomnieniem przeszłości
na małym skrawku litewskiej ziemi
dziś hołd oddając Tym co odeszli
drewnem betonem i stalą się mieni

To małe wzgórze usiane pamięcią
żadna siła wroga nie mogła zdławić
by Tym wygnańcom co Sybir był domem
rodzina mogła krzyż w hołdzie zostawić

Ta Góra Świętością dzielnego narodu
jak wiele pomieści jeszcze niedoli
kto raz Ją ujrzy ten już nie zapomni
że krzyże przetrwają choć pamięć boli 

R.Sobik

zdjęcie i wiersz pochodzą z Almanachu Literackiego IN MEMORIAM wydanego w 2010r przez Wydawnictwo Macieja Apostoła

Radość która poraża na ŚDM

Popatrz o Panie na radość tłumu

na te modlitwy śpiewy rozmowy

na uśmiech który poraża zmysły

zniewala pychę pochyla głowy

To młodzież daje świadectwo wiary

przed całym światem wyznając Boga

gdzie miłosierdzie i Twoja miłość

tam obcy smutek lęki i trwoga

Ze znakiem krzyża w ciepłym uścisku

złączone serca złączone dłonie

braterstwo wiara pokój i miłość

niech po wsze czasy w ich sercach płonie

A kiedy wrócą do swoich domów

pełni radości dobra nadziei

ubogaceni w nowe doznania

będą jak arka wśród burz zawiei

R.Sobik 26.07.2016r.

Róża dla mamy

Dzisiaj Twe święto a Ciebie nie ma

dlaczego odeszłaś tak niespodziane

co dał Ci Pan Bóg albo czym skusił

że bez sprzeciwu poszłaś do Niego

Może obiecał kwiecisty ogród

gdzie róże pachnące kolców nie mają

byś przypadkowo nie skaleczyła

dłoni co mocno kochać umiała

A moja róża kolcami trąci

i rani serce gdy pamięć boli

chociaż jej płatki wyznają miłość

tęsknotą zraniona więdnie powoli

R.SOBIK

Dla Mistrza Artysty

 

w hołdzie Zbigniewowi Wodeckiemu

Umilkły skrzypiec zmęczone struny

umilkło trąbki ostatnie brzmienie

pogasły światła kurtyna spadła

zamilkło echo pusto na scenie

Odszedł Artysta na miarę czasów

Mistrz i Wirtuoz wrażliwa dusza

co cudem dźwięków radością śpiewu

serca słuchaczy umiał poruszyć

Dziś w uszach brzęczy ostatni akord

tak jak by szukał resztek nadziei

że wróci z „Bachem” że wróci ' „z Mają”

Ten co talentem umiał się dzielić

22.05.2017r.

R.Sobik