Głodny wrobelek

Klupie wrobel dziubym

na łokiynko Gosi,

bo zgłodnioł boroczek

ło jedzyni prosi.

A na dworze zima

śniyg bez przerwy pado,

szpetny wiater wieje

mroz na ziymia siado.

Wiy że bez pomocy

tukej niy łostanie,

i okruszki chleba

ze stoła dostanie.

Ziorka rży pszynicy

i skorki ze chleba,

niy bydzie sie wrobel

boł mrozu i śniyga.

No bo wszystki bajtle

tak fest sie starały,

że kłoska na polu

po żniwie zebrały.

Regina Sobik

Gromnica

Na knocie przeznaczenia słaby promyczek świecy dogorywa ostatnim tchnieniem Gdy zgasły oczy wędrowca całunem śmierci okryte ta wierna towarzyszka wskazuje drogę duszy Tu gdzie nie ma już bólu miłość i radość wieczna przyjmują ofiarę krzyża Tych którzy żyli nadzieją R.Sobik 2 lutego Matki Boskiej  Gromnicznej