Marzenia o zimie

Jak Pan Bóg stworzył Dziadków

Jak ciężka przewina ludzkiego rodu
Bóg poddał go próbie nie bez przyczyny
grzech pierworodny wyrył tu piętno
by mógł choć w części zmazać swe winy

Stwórca obiecał ludziom zbawienie
musieli jednak na nie zasłużyć
pracą i trudem zmieniać swe życie
i godnie ziemi i Bogu służyć

Widać że dobrze się wywiązali
z tego zadania skoro Bóg z nieba
ceniąc wysiłek dokładnie wiedział
co im do szczęścia naprawdę trzeba

-Dostaną prezent na pocieszenie
szczególną parę Babcię i Dziadka
dla nich to będą wszelką pomocą
a dla mnie to radość i wielka gratka

Dam Dziadkom rozum i inne dary
o jakich się ludziom nawet nie śniło
cierpliwość miłość i doświadczenie
będą najlepsi jak by nie było

Tak to Dziadkowie za sprawą Stwórcy
swoje wnuczęta bardzo kochają
w pełni sił jeszcze są im podporą
radzą w kłopotach i rozpieszczają

Wiadomo rodzice bardzo zajęci
czasem nie starcza zdrowia i siły
to dzięki Dziadkom świat dotąd szary
staje się piękny weselszy miły

Jedyną rysą jest tu wiek pary
gdyż to Dziadkowie wciąż ciągle młodzi
rzecze więc Pan Bóg - Muszę to zmienić
nieważne czy się ktoś ze mną zgodzi
Poślę więc starość by odpowiednio
korygowała wiek zacnej pary
tak żeby każdy Dziadek i Babcie
czuł się szczęśliwym ale nie starym

A starość po prostu bardzo złośliwa
zabrała ze sobą tak w tajemnicy
dwie swe kuzynki chorobę i śmierć
bo na ich pomoc po cichu liczy

Kiedy Dziadkowie już niedołężni
nie będą mogli zadaniu sprostać
kuzynki trochę tu zamieszają
żeby z starością Paniami zostać

Nie przewidziały że to sam Pan Bóg
żeby złagodzić te przypadłości
zesłał dla Dziadków życie co niesie
nie tylko smutki lecz też radości

R.Sobik

 foto ze str https://www.superkid.pl/dzien-babci-i-dziadka-materialy-dla…

Dla Ciebie Boże

Dla Ciebie tęcza barwami się się mieni
a chmury płyną po nieba błękicie
księżyc i gwiazdy bledną przed Tobą
gdy brzask poranka zapalasz o świcie 

Dla Ciebie gra świateł i szum potoku
biel szczytu góry i granit skały
dla Ciebie echo modlitwę niesie
a ptaki śpiewają hymn wiecznej chwały 

To wszystko dla Ciebie o dobry Boże
posłuszne Twej woli odradza się żyje
i wciąż karmione Twoją miłością
niezmiennym rytmem serce ziemi bije

R.Sobik

Babcine dłonie

Te dłonie nabrzmiałe spękane pracą

balsamem na rany dzieciństwa były

codzienne troski ciepłem ogrzały

gdy szarość życia przygniotła siły

Paciorkiem różańca w ciszy wieczoru

szukały prostej drogi do nieba

cenne Zdrowaśki zgrubiałych palców

tworzyły niebiański okruszek chleba

W podświadomości wyryty obraz

pośród bezkresnej pamięci toni

odpływa i wraca z podwójną siłą

chłonąc pieszczotę babcinych dłoni

R.Sobik

foto z internetu

.Wiersz Babcine dłonie został wyróżniony w konkursie Jana Pocka w Lublinie

Czarne niebezpieczeństwo

Jeszcze potok płynie z góry

piękną zielenią szumi las

a nad nim zbierają się chmury

chrońmy przyrodę póki czas

Fabryczny komin dymem zieje

w ulicach czarny gęsty smog

wiosenny wietrzyk już nie wieje

a nad domami ciemny mrok

Niemądry człowieku ratuj świat

i z niezdrowego zbudź się snu

bezbronna przyroda to Twój brat

idź jej na pomoc dodaj tchu

Daj jej oddychać sosnowym lasem

błękitem nieba i pięknem gór

zrób coś dobrego dla niej czasem

i posadź z drzew zielony mur

R.Sobik 

jeden z pierwszych moich wierszy o ochronie przyrody napisany dla dzieci na konkurs ekologiczny  w 2006 r  

Zimowy wieczór

Wilczo skora

Przi starej szopie kajś wele lasa
pastyrze swoji bydło pasali
a że sie lynkali wilka złodzieja
bez noc calutko wachta trzimali

Wilczysko sioło łogromno twoga
zawziynte i złe jak nieszczyńś siedym
łod rana siedzioło na czatach myślonc
że mu sie trefi baran niejedyn

Kiedy wilczysku zmierzło czekani
na niebie jasno gwiozda blysknyła
chciała pokozać cołkimu światu
że tu Paniynka Syna zrodziła

Wtedy to Janioł stompioł na ziymia
łobudzioł pastuszkow co twardo spali
-Idzcie do szopy tam bajtel leży
na niego to wszyjscy downo czakali

Wilk zły i głodny idzie ich śladym
chocioż ciekawoś w pojstrzodku poli
łobejrzy yno co bydzie dali
już łon ci troszka poczakać woli

-Ci gupielocy poszli do bajtla
jak by to było jakiś panisko
łostawić łowce bez wachowanio
ni moga pojońć choć mondrech wilczysko

Pastyrzom chyba na dekiel pizło
bajtlika w żołobie w zocności majom
i wto to widzioł ni majom wiela
choć biyda piszczy geszynki dajom

Cha! doczekołech nareszcie poszli
widać że szczyńści mi dzisioj sprzijo
Zeflik zmochany usnoł na sianie
i jak zabito spi tyż Maryjo

Wloz wilk do szopy zymbiska szczyrzy
bydzie gościna jakich niewiela
tela maszkietow downoch niy widzioł
w brzuchu mi burczy wszystko zeżera

Łotworzoł paszcza już łapskiym siyngo
coż kej dziyciontko sie łobudziło
krongłe wyglondo na smaczny konsek
zjeś go grzych bydzie jak by niy było

Ponboczek tego mi niy łodpuści
nareszcie sumiyni ruszyło wilka
pojon ,że bajtel radoś prziesie
stykła mu na to malućko kwilka

Dziyciontko wyciongło ronczki i pado:
-kamracie wilczku jo na cia czekom
podź cie pochalom przitula do sia
dycko pszoł byda to ci przirzekom

Rozbeczoł sie wilk s wielki radości
dziyciontko kamratym wto mu uwierzy
a łon już poznoł ,już wiy i czuje
że to Zbawiciel w tym w żłobku leży

I pynkła twardo skora a wilku
wyszoł s ni człowiek inszy i nowy
taki prawdziwy ze kwi i kości
i do pomocy dycko gotowy 

Regina Sobik 25.12.2014r

foto http://pl.wilkipedia.wikia.com/wiki/Plik:Wilk.jpg

Czwarty król

Zajaśniała gwiazda na suficie nieba

prowadząc przez piaski Trzech Króli ze Wschodu

śladem ich podąża nikomu nieznany

młodzian co jak tamci królewskiego rodu

Jakie Jego imię jakie pochodzenie

nie wiedzą trzej Mędrcy ani inni ludzie

za to wiarę jaka posiadł ten młodzieniec

będzie drogowskazem w betlejemskim cudzie.

Wszyscy oni spieszą do miasta Betlejem

gdzie boża dziecina z Panny narodzona

a każdy ma jakiś prezent dla małego

żeby przepowiednia została spełniona

Mira i kadzidło na dodatek złoto

to prezenty godne dla króla przyszłego

ale dar w postaci kamieni szlachetnych

podarkiem chybionym od króla czwartego

Kiedy król choć młody roztropny i mądry

zabiera ze sobą trzy cenne kamienie

darmo pytać po cóż dzieciątku te dary

kiedy całkiem inne jest ich przeznaczenie

Że w tym wola Boża i tak stać się miało

wkrótce się przekonał młodzian i świat cały

kiedy to na drodze ranny i samotny

z pięcioma ranami leżał chłopczyk mały

Zabrał król dziecinę zaniósł do wsi obok

dał kamień szlachetny za pieczę i leki

a w zamian otrzymał wrażliwość na nędzę

której tyle w świecie co wezbrane rzeki

Po czym ruszył w drogę a wiodła go gwiazda

ta sama co dzielnych Mędrców prowadziła

aż doszedł do miasta gdzie śmierć ojca rodu

rodzinę w rozpaczy wielkiej pogrążyła

Było we zwyczaju ,że po śmierci męża

żona szła w niewolę dzieci też zabrano

jakby były czyjąś własnością lub rzeczą

bez żadnych skrupułów na targu sprzedano

I tym razem kamień szlachetny się przydał

uratował życie wiarę w dobro ludzi

lecz gwiazda zniknęła daremnie jej szukać

na niebie wysokim król czwarty się trudzi

Bijąc się z myślami że dar wrażliwości

który dziecko dało był mu nazbyt drogi

ruszył wprost przed siebie nadzieją wiedziony

aż zawitał w biednej chatki niskie progi

Gdy bieda z nieszczęściem jak siostry bliźniacze

próbują ocalić życie zagrożone

tam kamień szlachetny spełni swoją rolę

by wyroki boskie były wypełnione

Pusta sakwa króla już mu się nie przyda

już nie uratuje ani nie pomoże

została wrażliwość na ludzkie cierpienie

co to w sercu króla jak głębokie morze

I ona tym razem ratowała życie

pewnego wioślarza co ojcem rodziny

tu król bierze brzemię na swoje ramiona

by odpokutować za obce mu winy

A praca wioślarza ciężka i niewdzięczna

gorzkim kęsem chleba walką o przetrwanie

wtedy na dnie serca zrodziła się gwiazda

oświetlając drogę w życia oceanie

Światło jej ogrzało serca i sumienia

król odzyskał wolność ruszył w dalszą drogę

wtedy ta prawdziwa zabłysła na niebie

prowadząc do celu na spotkanie z Bogiem

I doprowadziła króla do stóp góry

gdzie stały trzy krzyże na nich wątłe ciała

gdy nad tym środkowym zapłonęła światłem

łaską bożej mocy którą w sobie miała

Spojrzał król do góry i oczom nie wierzy

do krzyża przybite ciało umęczone

ręce nogi we krwi gwoździami przebite

i jeszcze ta głowa w cierniowej koronie

Ten człowiek na krzyżu to Zbawienie świata

a ja tak tęskniłem chociaż go spotkałem

w wszystkich cierpiących i w dziecku na drodze

chyba byłem ślepy skoro nie widziałem

A te światło gwizdy co mnie prowadziło

było światłem łaski jak i te promienie

co z ran wypłynęły otulając duszę

żebym mógł zrozumieć moje przeznaczenie

R.SOBIK

foto https://pl.wikipedia.org/wiki/Trzej

Pachnąca zagadka

Gwałtu rety ale wrzawa
chyba jakaś ważna sprawa
w ogródku tam gdzie rabatki
kłócą się kwitnące kwiatki

Psotny wietrzyk im wtóruje
bo wie że się coś szykuje
wnet afera jakaś będzie
na pachnącej z boku grzędzie

Sędziami mają być bratki
wybrać z kwitnącej rabatki
najbardziej pachnący kwiatek
których jest tu ci dostatek

Więc się kłócą i spierają
wybierają przebierają
miejsce pierwsze piękna róża
bo zapachem wciąż odurza

Tuż za nią groszek pachnący
gęsto po płocie się pnący
brakuje jeszcze trzeciego
któż z Was zgadnie no jakiego

Takiego którego kwiatki
mają niepozorne płatki
śpią w skwarne letnie południe
zaś wieczorem pachną cudnie

I niech każdy w to uwierzy
że mu medal się należy
bo nietrudna to zagadka
mocno pachnącego kwiatka

R.Sobik

Kłótnia o rzekę

Kłótnia o rzekę

Gdzieś na południu kraju naszego
wynikła kłótnia grona rzecznego
jakim sposobem rzecz ta się stała
że w czasie deszczu Wisła wylała

Głos zabrał kamień ciężki i duży
że nic dobrego rzece nie wróży
nie wykluczone że właśnie Wisła
po łąkach polach się gdzieś rozprysła

Dlaczego ta rzeka przekorną była
że bystrą wodą brzegi podmyła
zalała łąki zielone pola
nie przecież taka była jej rola

A on solidnie jej brzeg umocnił
i jeszcze żwirem betonem wzmocnił
I nie na darmo się bardzo trudził
by strach przed wodą był pośród ludzi

Na to mu Wisła szemrze wzburzona
siły natury nikt nie pokona
na nic wysiłki moje się zdały
i troszkę wody rozlać musiały

Gdyby nie zbiornik oj źle by było
i na powodzi by się skończyło
on wziął część wody w swoje głębiny
ratując przy tym żyzne doliny

Należy sprawę traktować poważnie
każde działanie jest tutaj ważne
kamień czy zbiornik beton czy skały
one są po to by ochraniały

W czasie opadów są celem troski
ratują łąki miasta i wioski
a rzeka sama się nie obroni
jeżeli człowiek jej sam nie chroni

R.Sobik