Historia pewnego krzyża

Stoi na ziemi jak punkt na mapie

krzyż betonowy i bardzo stary

przystań przechodniu On Ci opowie

tragiczną historię pewnej ofiary

Krzyż na pamiątkę tu postawiono

usiądź na chwilę gdzieś w jego cieniu

pomyśl o czasie który przeminął

odczytaj napis w głębokim skupieniu

Wsłuchaj się w ciszę wtedy usłyszysz

cichy szloch matki i łzy rozpaczy

dla niej to miejsce jest uświęcone

a śmierć dzieweczki tak wiele znaczy

Jak śmierć Jezusa na krzyżu zbawienia

rozrywa serce z okrutnej boleści

                                  to straty dziecka tak niewinnego

rozum i serce zdołać nie pomieści

Tedy przechodniu u stóp tego krzyża

do Zbawcy świata w cierniowej koronie

za duszę dziecka za duszę zmarłych

do pokornej modlitwy złóż Swoje dłonie

R.SOBIK

 foto stary i nowy wygląd tego samego krzyża
Krzyż stoi na prywatnej posesji na skraju brzozowego lasku .Postawiony został na pamiątkę tu w 1922 roku została zamordowana dziewczynka pasąca gęsi . Zwyrodnialec według mojego dziadka został potem powieszony .Okazało się że miał na swoim sumieniu więcej takich morderstw

Bojka ło Rybniczku Wyndrowniczku

Miyszkoł se w Nacynie Rybniczek malutki

niy żołty niy czorny a modry calutki

jedni go mylili Utopkiym wołali

ale yno tacy co go tu niy znali

Puda zwiedzić Rybnik kejżech fest ciekawy

w Urzyndzie załatwia wszystki ważne sprawy

pogodom s Rajcami skocza do Fokusa

przeca jakiś ancug modny kupić musza

Jako ta łachudra wyglondoł niy byda

kej na przedstawiyni do tyjatru ida

zocnej rybniczanki łobejrza łobrazy

połobjyżdżom ronda tak ze pora razy

We Aptyce „Pod Lwym” kupia jakiś lyki

i w te pyndy na mszo gnom do Bazyliki

przede Antoniczkiym pokłonia sie nisko

a stond już na stadjon choć ni mom za blisko

Tam łobejrza yno czy wszystko gotowe

za niedłogo pszeca konkursy żużlowe

polotom za balym i jak yno pudzie

chocioż na troszyczka popluskom na Rudzie

Kukna do Carreofura kupia kista wody

zawieza nad zalyw ludkom dlo ochłody

kej gorko na dworze toż słabi jak pyla

możno kieryn potym chyci krokodyla

Jo zaś trocha dychna siedna w ciyniu stroma

i wiycie co myśla ni ma to jak doma

dlo Was Rybnik domym a dlo mnie Nacyna

godajom że myntno dlo mnie lepszej ni ma

20.02.2015r

wersja po polsku 

 

Bajka o Rybniczku co mieszkał w Nacynie

Narrator :Mieszkał raz w Nacynie Rybniczek malutki

niebieski jak niebo tylko oczka białe

Rybniczek -dość mam brudnej wody dłużej nie wytrzymam

chyba pójdę sobie zwiedzę miasto całe-

Narrator ;Najbliżej mu było do starego rynku

gdzie z wieży Ratusza piękny hejnał grają

Rybniczek :-obejrzę muzeum pobliską fontannę

i Urząd gdzie ludzie miłość przysięgają

Skoczę do Fokusa ubrać się po modzie

przecież nie pokażę się ludziom na oczy

jako ta łachudra albo strach na wróble

bo wtedy bym musiał zwiedzać miasto w nocy

Spróbuję policzyć wszystkie ronda w mieście

których jak gołębi jest w gołębniku

a nazwy ich różne że spamiętać trudno

ja je sobie spiszę raz dwa... i po krzyku

W pobliskiej kwieciarni kupię bukiet duży

podaruję mamom na ich święto Matki

chociaż moje miasto słynie przecież z tego

że wszyscy tu lubią zieleń i rabatki

Może warto jeszcze podskoczyć na Kampus

hmm ..wolę nie przeszkadzać gdyż są egzaminy

ale za to wdepnę spotkać się z Rogerem

odkurzę Kaplicę będę wpół godziny

Odwiedzę Przedszkola Szkoły Podstawowe

niedługo Dzień Dziecka jakiś prezent zrobię

uczcie się dzieciaki żeby nie żałować

bo moc i potęga w prawidłowej mowie .

Narrator :„Pod Lwem” kupił sobie plaster na odciski

nigdy nie wiadomo co go w drodze spotka

zjadł dwie porcje lodów, w banku wziął pożyczkę

w kiosku Na Pocztowej oddał totolotka

Potem poszedł prosto do Centrum Kultury

zobaczyć wystawę pewnej znanej Pani

na deskach teatru wysłuchał trzy arie

a na bis zawołał

Rybniczek: -Jesteście kochani -

Narrator: Przed Urzędem miasta spotkał niewiast parę

te się przestraszyły - ratuj się kto może

przed chwilą z Nacyny uciekły Utopce

chcą zawładnąć miastem niech nam ktoś pomoże-

Rybniczek :-Moje drogie Panie chyba mnie słuch myli

Utopce w Nacynie co za niedorzeczność

za co ta obraza te krzyki i raban

tu obowiązuje kultura i grzeczność-

Narrator : Po tej scysji poszedł wyciszyć się trochę

a może ktoś zgadnie dokąd...wszak to blisko

już ja Wam podpowiem że u „ Antoniczka”

przed głównym ołtarzem pokłonił się nisko

Zajrzał też Rybniczek do Przechodni obok

zobaczyć kolejki do zacnych lekarzy

wpisał się na listę po czym stwierdził krótko

Rybniczek:-Zdrowie skarb prawdziwy każdy o nim marzy-

Narrator :A że właśnie obok była pewna szkoła

z tyłu piękne duże obszerne boisko

wpadł na pewien pomysł

Rybniczek : – skoro już tu jestem

pojadę na stadion jest przecież tak blisko

Zobaczę trybuny,murawę, zaplecze,

na przyjęcie gości winne być gotowe

czy wiecie kochani z czego Rybnik słynie

właśnie od lat tu są zawody żużlowe

Jeszcze tylko chciałbym pobiegać za piłką

popływać na chwilę w kąpielisku Ruda

jak będą się śpieszył zanim zajdzie słonko

plan zrealizować pewno mi się uda -

Narrator: W Carrefourze zakupił całą zgrzewkę wody

gdyż zalew rybnicki jeszcze mu się marzy

siadł sobie w taksówkę i jazda nad wodę

podziwiać siedzących na brzegu wędkarzy

Rybvniczek: -Wrócę tu na pewno latem lub jesienią

popływam posłucham co się tu zmieniło

przegonię piranie nawet krokodyla

zadbam by spokojnie i bezpiecznie było

Rybnik piękne miasto warto było zwiedzić

kocham je tak samo jak i moją rzeczkę.

i święcie w to wierzę że jego mieszkańcy

zaproszą przyjezdnych na taką wycieczkę

Narrator: I wrócił Rybniczek na stare pielesze

czyściejsza Nacyna to jego marzenie

zmęczony i stary pogodził się z myślą

że niewielka rzeczka jest mu przeznaczeniem

Regina Sobik

Możno mi wtoś bydzie mioł za złe że spominom stare dzieje jakby my teraz ni mieli inszych utropow. Ale chca Wom tu pedzieć jak my już som przi tymacie że tyn krajiczek chleba keryn kiedyś boł takim skarbym tak nom spowszednioł że zatracili my szacunek do niego. Pamiyntom jak byłach małym bajtlym moja starka dycko godała że chlyb to dar boży i trza go szanować. Nim ukroła non sznitka chleba z cołego bochynka robiła nad nim krziż .A jak upod chocioż mały krajiczek na ziymia to podnosiła go z szacunkiym zdmuchnyła kurz i całowała. Była rada że mo go teraz pod dostatkiym .Pamiyntała czasy wojny jak go czynsto brakowało. Mój starzik to dopiyro mog pedzieć na tyn tymat wiela , chocioż boł jak to kożdy Ślązok twardym chłopym .Nie godoł po darymnicy ale nieroz my podsłuchali jak se rozprowioł ze starkom ło tych czasach wojynnych ..Boł troszka za stary żeby Go wzionć do wojska ale mioł pora gymb do wykarmiynio toż odrobioł te wojsko na grubie .A tam byli ruscy jyńcy kerzi robili na dole .Wiycie jak starzik ło tym godoł to mioł płaczki we łoczach .Dopiyro wielaś tam lot po wojnie moja starka dowiedziała się ło jego najwiynkszej tajymnicy. Rozchodziło się ło tyn chlyb s umastom keryn broł zapakowany we gazeta do roboty .Moja starka nie umiała strzimać że starzik chudy jak patyk a biere tela krajiczkow żeby stykło do trzech chłopa .Ni żeby mu żałowała bo ciynżko robioł ale nie mogła zrozumieć że tela zjy. Myślała że je chory abo mo jaki plugastwo we siebie tasiymca czy coś inszego. A łon tyn chlyb nosioł do Tych jyńcow. Widzioł że te boroki som tak głodni żeby zjedli konia z kopytami toż zrobiło mu się żol. I tak po cichu żeby żodyn się nie kapnoł zostawioł tyn chlyb na kamiyniu niby że idzie coś łobejrzeć. A Ci jyńcy już wiedzieli ło co idzie i yno czakali kiedy starzik pondzie. Brali tyn chlyb i wartko chowali za koszula żeby żodyn niy widzioł. Potym zaszyli się w jakimś kontku i wcinali aż się im uszy trzynsły. Sztajger keryn jich wachowoł kapowoł ło co się rozchodzi ale udowoł że niy widzi bo wiycie jak to padajom wszyndy trza być człowiekiym. Tyn sztajger jak i mój stzrik łokropnie ryzykowali .Za krajiczek chleba keryn dało się jyńcowi groził lagier w Oświyncimiu a w najgorszym wypadku kulka w łep.Ale robili to z narażyniym zycio .Jyńcy żeby się jakoś odwdziyńczyć za tyn chlyb robili taki krzineczki w kerych szło chować nici,wełna i insze potrzebne rzeczy. Moja starka jak dostała ta krzineczka na geburstag to ło mało się nie uślimtała co była tako piykno .Yno nie mogła się dowiedzieć kto jom zrobioł. Starzik zarzekoł się że kamrat prziwioz kajś z Polski .Nie wiym możno i starka coś miarkowała ale niy dała po sobie znać Te puciynki-krzineczki były tak fajne że wszyjscy się nimi zachwycali ale ni mieli pojyncio łod kogo som..Potym Tych jyńcow kajś wywiozli i słuch ło nich zaginoł ale starzik jak i wszyjscy Ci grubiorze kerzy Jim pomogali mieli czyste sumiyni a możno i uratowaali Jim zyci.Tego nigdy się starzik dowiedzieli.Wroca się nazot do starki kiero była jak to we ślonski familiji karkiym starzika .To łona dbała ło to żeby stykło chleba dlo dziecek.Co prowda starzrik ciynżko robioł ale to łod ni zależała jak rozdzieli te piyniondze kere zarobioł .A że była gospodarno toż chocioż w chałupie się niy przelywało chlyb bol . Jak jakiś wandrus abo żebrok zaklupoł do dźwiyrzi po prośbie to mog być pewny że dostanie krajiczek chleba. Nie myście że dziecka we familiji się łobijały Łone tyż zarobiały na chlyb .We niedziela rano brały koszyk na prani i gnały do somsiedni wsi do piekorza po świyży ciepły chlyb ,żymły i kołoczki . Roznosiły potym to po wsi ludziom i dycko miały jakiś grosz za to toż mogły se kupić jakigoś szkloka .czy kanolda. A wiela miały przi tym uciechy że se same zarobiły na te maszkiety. No a cołko familijo miała chlyb za darmo bo piekorz dociepnoł im po 1 bochynku i pora kołoczkow za fatyga tak w ramach promocji jak by my dzisiaj pedzieli. Nieroz było tak że mój ujek keryn mioł wtedy kajś 5 lot i chodzioł z mojom mamom po tyn chlyb tak po cichu żeby żodyn nie widzioł łodgryz konsek łopiyntki .bo ta była najlepszo. Jak prziszoł do chałupy to dostoł taki szmary że pamiyntoł do końca życio. Ale jedno wom powiym w tych czasach chlyb się szanowało. To nie co teraz .Jak zostoł konsek to starka czy tam mama suszyły go i miały jak znod na wodzionka .Tata nasz boznowoł że jak wciepnom tyn suchy chlyb do studni to na cołki rok styknie wodzionki..Te łokruszki kere zostowały to my zbiyrali do torbki na zima do ptokow. Starzik czy tata zrobili karmnik i my te łokruszki tam dowali a potym filowali zza gardiny na ptoszki kere się zlatywały .Jak wto uwidzioł że na drodze leży skorka chleba to jom podnosioł i dowoł na kamiyń żeby ptoszki miały co jeś. Starzi ludzie żyli w biydzie i tego chleba nieroz im brakowało toż mieli wielki szacunek do niego. Swojim wnukom godali że trza go szanować .Berali bojki w kerych dziecka co wyciepły chlyb abo podeptały miały wielki grzych i były ukarane. Sama pamiyntom tako bojka w kerej dziołszka podeptała krajiczek chleba i zrobiła się wele ni taka wielko dziura i łona wpadła do tej dziury bo to było piekło .Taki łosprowki działały na wyłobraźnia dziecek jak nic inszego. Wiycie jo do końca życio nie zapomna takigo zdarzynio kero u nas było niy do pomyślynio. Bez cufal byłach odwiedzić znajomych naszej starki w wielkim mieście. Nie byda pisać kaj żeby nie zrobić gańby bo Ci ludzie co prowda fest wiekowi ale jeszcze żyjom .Jak my tak se siedzieli starsi przi bonkawie a my dziecka przi herbacie i ziście gospodyni pado że idzie nakarmić prosioka. Toż my dziecka polecieli za niom ciekawi kaj łona tegom prosioka trzimie .Przeca miyszkali na familokach postawionych zaroz po wojnie ,a tam niy było chlywikow. To coch uwidziała to do mje było jak szlak. Łona poszła do łaziynki i te resztki chleba i łobiadu wciepła do chaźla. Dobrze że boł tyn chlyb namoczony bo by Ji się tyn chaziel zatkoł .Ale by było. Ni mogłach zrozumieć czamu nie zbiyro i nie suszy tego chleba. Widać miała go za dużo .Łod tego czasu zbiyrom resztki chleba czy żymeł i susza .Jak żech miała gowiydź to było do gowiedzi a teraz dowom somsiadce. A łona że mo dużo czasu bo je sama i nie robi toż te żymły miele a chlyb ciepie kurom Moji dziecka tyż tak się nauczyły.że chlyb keryn łostanie zbiyrajom i dycko w kuchni wisi tako torbka z płotna do kierej dowo się te resztki żeby nie spleśnioły Jo se tak myśla u nas na wsi tak może być ale w mieście to by mogli zrobić taki specjalne pojymniki na chlyb ale z drugi strony trza by najpiyrw ludzi nauczyć żeby yno tam tyn chlyb wciepowali a nie rozmańte śmieci bo by to się mijało z celym .Mogli by potym słożby komunalne tyn chlyb wywiyź kaj chowiom jakoś gowiydź no w najgorszym wypadku spolić A tak co we śmietnikach szczury majom uczta Baltazara .Myśla że ludzie w końcu zmondrzejom i bydom bardzi szanować kożdo skorka chleba .Chyba się tego doczakom bo ta świadomość ło wartości chleba coroz bardzi dociyro do ludzi .Zwłaszcza po łostatnich powodziach jak zaloło pola i chlyb coroz bardzi drożeje co gorsze zaczyno go brakować .Możno niy u nas ale kaj indzi na pewno .Przeca je tela biydnych krajow kaj ludzie umiyrajom z głodu. . Trocha zaczynom filozofować ale jeszcze chca pedzieć że do dzisiejszego dnia chocioż mom swoji lata nie zapomna woniu chleba poszmarowanego swojskim masłym i kakauszali. Było to na koloniach z gruby na kerych mje tatulek wysłali .Tyn woń i tyn smak chodzi za mnom do dzisiejszego dnia .Nieroz se tak myśla żeby wrociły się te czasy bo tak bych se zjadła sznitka takigo chleba ze masłym takim swojskim prosto łod krowy a nie przetworzonych i pomiyszanym niewiadomo z czym keryn kupujymy w markiecie. Ale jedno je ważne momy chlyb nie głodujymy toż co chcieć wiyncy trza dziynkować za to co momy. Myśla tyż że niy po darmo rzykomy chleba powszedniego daj nam dzisiaj .Ponboczek dobrze wiedzioł że tyn chlyb je potrzebny nom do życio jak woda czy luft i muszymy mu dziynkować za tyn dar . A te żniwne czy dożynki czy jak tam to nazywomy świadczom ło tym nojlepi.

R.Sobik

Powrot do chałupy

Chocioż tak wiela sie wydarzyło

pamiyntom downe czasy młodości

tesnotom gnany wracom do chałupy

do lot dzieciństwa do przeszłości

Kaj ślimtoł mały bajtel w kolybce

a biyda dzieliła krajiczki chleba

kaj żech sie bawioł i brojoł wiela

kaj moł żech mały konszczyczek nieba

Kaj rynka Łojca twardo jak diobli

umiała popszoć jak yno trza było

kaj żech dorostoł z dziołchom zolycioł

kaj jakoś inacy i lepi sie żyło

Toż żech sie wrocioł na downe śmieci

i co żech zastoł komin zbulony

Łojca już ni ma Mamulki niy ma

a jo na progu siedza stropiony

Płaczka się kulo po mojim licu

gowa s tesnoty sie jakoś kiwo

a wiater gwiżdże i śmieje się sy mje

chłopie niy ślimtej tak przeca bywo

R.SOBIK

wiersz nagrodzony w konkursie Sztuki Nieprofesjonalnej w Strumieniu

Bilans

Ostatnia kartka z kalendarza

z szelestem do nóg mi zleciała

choć była świadkiem różnych zdarzeń

z łezką w oku ją pożegnałem

Rok minął jakby z bicza strzelił

dzień za dniem odszedł w zapomnienie

czym nas zaskoczy nowe jutro

czy mnie pogodzi z przeznaczeniem

W młodości szliśmy z nim w zawody

mogliśmy mu dotrzymać kroku

teraz zwalniamy nie te siły

gdy łamie w kościach boli w boku

Chociażbym nie wiem jak się starał

bilans ujemny wciąż przeważa

nie wrócę tego co już było

i nic dwa razy się nie zdarza

Trzeba się mi pogodzić z czasem

gdy Nowy Rok stoi na progu

i przyjąć go z nadzieją nową

za stary podziękować Bogu

R.Sobik

Legenda o powstaniu Jankowic

W otchłani leśnej puszczy gdzie licho zębiska szczerzy

łaskawy los przyprowadził dwóch młodych dzielnych rycerzy

Byli wojami Chrobrego dużego Jankiem zwali

drugiego tak dla przekory małym Michałkiem wołali

Niemalże od kołyski ćwiczeni w wojennej sztuce

przez długie lata cierpliwie trwali w trudnej nauce

Czy byli braćmi nikt nie wie za to że wiernie służyli

ze swoim Panem i Władcą wojenne trudy dzielili

Dlaczego teraz gęstwina nie jest im wcale przeszkodą

czyż może trud poniesiony zostanie cenną nagrodą

Dla obu dzielnych młodzieńców za wierną służbę przez lata

udział w tak słusznej sprawie to przecież hojna zapłata

Lecz Pan a Władca tej ziemi pełen zapału i wiary

odwdzięczyć się jakoś musiał zdradzając im swe zamiary

-Winniście się ustatkować własne rodziny założyć

zająć się domem i ziemią kawałek grosza odłożyć

Nie jestem takim bogaczem bym darmo trwonił majątek

ale lojalni rycerze coś muszą mieć na początek

Mam tylko jeden warunek i spełnić Wam go potrzeba

musicie zaorać ziemię nim nocka spłynie z nieba-

Szukając szczęścia po świecie ruszyli odważni woje

do ziemi im obiecanej tam gdzie trud praca i znoje

Aż wreszcie doszli do miejsca gdzie żyzne górki doliny

gdzie rola czeka oracza a lasy pełne zwierzyny

Stawy kusiły rybami zdolne wyżywić każdego

Pana rybaka kowala nawet żebraka nędznego

-Zostańmy tu już na zawsze prosi Michałko zmęczony

jakoś musimy zbudować ten raj nasz wymarzony

Niech stanie się sprawiedliwość jutro z rana zaczniemy

od tego miejsca przed siebie ziemię orać będziemy-

I poszli spać pełni marzeń a rola im się przyśniła

żyzna obfita w plony co przed ubóstwem chroniła

Nim pierwszy promyczek słonka rankiem zaświecił na niebie

stanęli do pracy gotowi zdani tylko na siebie

-Ten kamień będzie granicą pora wziąć się do roboty

bo każda skiba majątkiem nie ważny trud i spiekoty-

I tak Michałko i Janko w pocie czoła bez końca

orali co wianem być miało aż do zachodu słońca

Michałko zaorał pole które na własność dostał

zaś Janko choć pracowitszy też przecież swoje dostał

Tak to powstały osady i tylko tym się różniły

że każda choć inną nazwą zalążkiem tej jednej były

Minęły lata i wieki a one rosły piękniały

że nawet nie wiedzieć kiedy Jankowicami się stały

R.SOBIK

  wiersz pochodzi z tomiku Nasze małe Ojczyzny 

Miasto na bagnach

Czy ktoś z dzisiejszych mieszkańców Jankowic zna opowieść ,że to właśnie tędy przez naszą miejscowość przebiegał główny szlak bursztynowy z północy znad Morza Bałtyckiego na południe Europy , bo ie wiem czy to bajka czy tylko jakiś wymysł .Opowieść tę słyszałam od mojego dziadka a On od swojego .Podobno było to tak :

-Niedaleko nieistniejącego już młyna tuż za lasem, gdzie nowa autostrada przecina dwie sąsiadujące ze sobą miejscowości Kłokocin należący do Rybnika i Folwarek należących terytorialnie do Żor kiedyś w bardzo dawnych czasach leżało miasto. Ławy tak je nazwali mieszkańcy pobliskich ziem. Miasto to trudno dostępne leżało pośrodku bagien. Mimo takiego położenia mieszkańcom tego miasta żyło się bardzo dobrze. Nic dziwnego bo podobno tędy właśnie biegł szlak handlowy z północy znad Morza Bałtyckiego na południe Europy. Jest to wielce prawdopodobne. Mój dziadek ze strony taty pochodził z niedalekich Jankowic i jak mi opowiadał, zaraz za kopalnią „Blicher” obecnie Jankowice znajdują się ślady wąwozu, w którym biegła droga. Obecnie wąwóz nieużywany od dłuższego czasu gdyż zaraz obok wybudowano nową drogę zarasta trawą i krzewami a las broni go skutecznie przed wścibskim okiem ludzi. Ile w tym jest prawdy nikt nie wie ale fakt faktem, że ślady takiego wąwozu istnieją i biegną właśnie w kierunku Żorskich Folwarek tj tam gdzie miało być to miasto Ławy. W mieście tym według legendy bo właściwie jak to nazwać skoro nie ma żadnych dokumentów ani zapisów, że takie miasto istniało a karawany kupieckie zatrzymywały się tu na noc. Miejscowi chętnie udzielali gościny zmęczonym wędrowcom zapewniając nocleg i jedzenie. W zamian za to otrzymywali towar czy też pieniądze a nawet żółte złoto jakim był w tym czasie bursztyn. Wymiana kwitłaby przez lata, gdyby nie chęć wzbogacenia się niektórych mieszkańców tego miasta. Otóż pewnej nocy napadli oni na karawanę kupiecką a wszystkich jej uczestników wymordowali .Wtedy to rozpętała się straszliwa burza. Ławy zaczęły pogrążać się w bagnie grzebiąc pod zwałami gęstego błota nie tylko zbójów ale i wszystkich mieszkańców tego spokojnego dotąd miasta. W niedalekich Żorach ówczesnej małej jeszcze osadzie stał drewniany kościółek. Obszar bagien dochodził aż tutaj. Kiedy grzęzawisko zaczęło się zapadać mieszkańcy osady wpadli w popłoch szukając dróg ratunku. Nie mieli się gdzie schować ani dokąd uciec, więc zebrali się w tym kościółku wznosząc modlitwy do Boga z prośbą o pomoc. Przysięgli nawet, że jeżeli osada ocaleje to codziennie wieczorem zbierać się będą na nabożeństwie różańcowym. Tak to podobno Żory ocalały dzięki modlitwie różańcowej .

Regina Sobik

foto ślady wąwozu znajdującego się w Jankowicach przy ul.Topolowej

Jankowice moja wieś

Wczoraj miałach taki zdarzyni .A było to w Rybniku kaj żech przijechała do dochtora.

Trefioł mje taki gryfny panoczek a mioł tako kulka ze sitkiym na patyku.Dowo mi ta kulka pod som pysk a jo że niedowidza toż żech myślała że to je lizok.Łokropnie żech sie znerwowała

i prasłach mu taszkom w łeb żeby sie spamiyntoł.A łon mi na to że je dziynnikarzym i chce przeprowadzić sy mnom wywiad na tymat naszej miejscowości.kaj łona leży i tam taki pierdoły. No to jo sie dopiyro wkurzyła i chciałach mu dać drugi roz w łeb no bo przeca Jonkowice skond pochodza jeszcze nie leżom a stojom miyndzy Kwalowicami a Świyrklanami.A leżom u nas nieboszczyki na kiyrchowie i jeszcze wom powiym że te nieboszczyki nie dostanom plynckiyrzy na zadku bo szkody górnicze co chwila ich przeciepujom na inszo strona .Tyn panoczek boł tak upierdliwy że sie yno wypytywoł jak to u nas z gospodarkom wyglondo.Toż jo mu tyż pedziała że u nas gospodorzy jest tela że idzie ich policzyć na palcach jednej rynki .A jak przidzie do żniw to wrobel musi se klynknąć kejby se podziubać ziorek bo ci nasi gospodorze to łoni sie przełonaczyli na jakiś bizns biznesmynow czy jak tam.Łotwiyrajom rozmańte sklepy a synek łod Tilki to chcioł se łotworzyć sklep ze pokrowcami na cepy. Czujecie .A te wszystki stare rupieci i klamory łod gospodorzy zebrali we izbie we szkole i naszkryfali na dzwiyrzach Izba Regionalno.a tera sie aszom jaki łoni to majom zbiory.A wiycie jako momy szkoła A tako kero zamias dachu mo taki szałfynster jak we domu towarowym ,a zamias komina tako wielko ruła bez kiero widać cołki niebo .Padajom na to Obserwatorium Astronomiczne .Byłach se tam łobejrzeć bo kożdy godo że Twardowski siedzi na miesiączku a że jo jest trocha ślepo i niy wziynach breli toż żech gówno widziała .Jeszcze wom powiym że u nas je wszystko piyrsze No bo nasza młodzież łoblykała sie po nowymu podług nowej mody..A wiycie moda momy tako kejby pokozać swe wdziynki .Przicasne kiecki i bluski no i widać musi pympki.Nic tu rechtor nie pomoże łod tego boł łojciec matka .Ci to mieli prziwachować w co łoblyko sie jich dziatwa.A karlus mo we nosie nieroz i trzi załośniczki a na gowie czub jak tyka galoty jak trzi kapliczki .Kejby te dziecka wyglondały jak sie noleży Dyrektor kozoł uszyć ancugi na jedne kopyto .A wiycie panoczku na drogach momy łosfalt a przed kożdom chałupom jakiś Krziwoczynto czy Ciynkociynko czy jakoś tak a łosfalt to je pod sama fortka chyba za gorzoła bo niy wierza że gmina je tako bogato. Momy tyż u nas taki piykny zabytkowy kościoł .a dzwony jak zacznom dzwonić to narobiom tela butlu że pobudzom wszystkich i to nie je prowda jak kiedyś pokazywali w telewizorze że w Jonkowicach dopołednia ludzie śpiom A jakigo momy farorza ,niech wszystkim bydzie żol .Kożdy rok je u nas taki Bieg Walyntego i łon co rok przijyżdżo na czym inszym Roz to przijechoł nowiutyńkom landarom łod fojermanow możno wtoś dzwonioł że Studziynka gore abo co .No a jednym to ło mało to gały nie wylazły na wiyrch a gowy to sie im lotały jak na karasolu łod tej zowiści .No a trza Wom wiedzieć że tyn bieg Walyntego to je skuli tego żeby ludzie pamiyntali takigo ksiyndza kerego te łoszkliwe hachary Husyty zabiły we Studziynce . Bo łon wioz Nojświyntszy Sakramynt do położniczki,a boł taki mondry że go skroł we dymbowej dziupli.kej by go te gizdy niy znodły. Acha jeszcze tym panoczek sie mje pytoł po co żech przijechała do Rybnika że i u nas tyż som dochtory .Toż jo mu na to że nasz dochtor ni mog se poradzić i skierowoł mje do specjalisty. Kejbyście Wy wiedzieli jak ta medecyna poszła do przodku. Piyrwej dochtor kozoł mi sie mi seblyc a teraz pokozać yno jynzyk no ale jo se myśla że niy ma tymu winna ta medycyna yno jo już je staro i jak ida do dochtora to bych sie musiała cołko wybiglować .Aha zapomniałach Wom jeszcze pedzieć że tyn panoczek pytoł sie jeszcze jak u nas wyglondo transport .Toż jo mu na to że ludzie przeciapli sie na auta a wszystki fory i koła ludzie se dali do zegrodkow a jo przijechała autobusym .To łon mi na to że mje zaproszo do Poloneza. No to jo dostała takich hercklekotow i rombłach mu taszkom w łeb bo jo tego Polkoneza tańcowała kajś czterdzieści rokow nazot .To Łon mi wartko podziynkowoł i pedzioł że już mo doś i s takom babom nie bydzie godoł .Czujecie .A jo na koniec chca Wom pedzieć że te Jonkowice to nie je dziura zabito dechami A jak piyknie momy bez lato .Cołki zegrodki w kwieciu a przed chałpami pozamiatane .Piyrwej to były tu trzi chałupy na krziż a tera kaj sie yno podziwocie to same wille .Beztoż Ci co tam som na wiyrchu jak przijechali do nas to niy mogli sie nadziwać jako piykno je ta nasza wieś .Toż dali nom za to nagroda za najpiykniejszo miejscowość w wojewodztwie ślonskim A jo Was zaproszom do nas cojbyście sie przekonali że nie cygania yno godom prowda .

R.Sobik

                                                             foto Jankowicka Studzienka

Różaniec bramą do nieba

Siedzi Piotr przed rajską bramą
i nadziwić się nie może
w niebie dusz więcej niż wpuścił
-Jak to stało się mój Boże
muszę sprawdzić jak te dusze
do rajskiego grodu weszły
bez mej zgody nie rozumiem
przez bramę tak sobie przeszły
Poszedł więc poszukać miejsca
co nadmiaru dusz przyczyną
w końcu odkrył tajną furtkę
-Mam !! woła z radosną miną
Szybko biegnie do Jezusa
prosi -Pójdźże ze mną Panie
pokażę jak ludzka dusza
mieszkanką nieba się stanie
Na to Jezus rozbawiony
-To robota mojej Mamy
otworzyła tajną furtkę
trochę inną od Twej bramy
Widzisz Piotrze ten różaniec
Matula go ludziom dała
by znaleźli drogę do mnie
odmawiać go polecała
A te wszystkie grzeszne dusze
które Mamę posłuchały
w nagrodę za swą wytrwałość
tą furtką prawo wejść miały

 

                                  R.Sobik
                                   

                         

Wiosenne świty

Po chłodnej nocy wiosenne słonko

resztki szarości różem maluje

radością otula serce i duszę

cudem stworzenia oczy czaruje

Rozdając wokół świeżość poranka

uśnięciem wiatru budzi o świcie

z rosy utkane perły korali

na nić pajęczą nawleka skrycie

Marząc utrwalam ten cud natury

sącząc powoli krople istnienia

a on wciąż gra mi melodię świtów

by je nasycić chwilą spełnienia

.

R.Sobik

Zrozumieć

Jak pies z kotem

Pewien pies z kotem w jednej zagrodzie

jakoś nie mogli żyć z sobą w zgodzie

zawsze do kłótni znajdą powody

gdy pełna misa kością niezgody

A że do sporu było ich dwoje

ciągle toczyli ze sobą boje

gdy kot na ganku śniadania czekał

pies obok niego warczał i szczekał

Myśli gospodarz któż mi pomoże

kłótnia w mym domu tak być nie może

i każdy mądry ze mną się zgodzi

że tylko rozejm strony pogodzi

Rzecze więc krótko- chcę moi mili

żebyście wreszcie się pogodzili

by jeden drugiemu nie wchodził w drogę

rozdzielić was przecież od zaraz mogą

Żebyście z sobą się nie kłócili

i w tolerancji dla siebie żyli

kotek na myszy będzie polował

piesek obejścia nocą pilnował -

R.Sobik 26.03 .2017r

Czerwo róża

Chciałabych Wom łopedzieć historyjo tako kero zdarzo się jak by jedni padali yno w bojkach ale się zdarzyła naprowda .Toż zaczna łod tego że zygor na banchowie pokazywoł pionto po połedniu.Młody karlus we ancugu wysztrychniyty jak dorsz na świynto morza przedeptywoł ze jednej szłapy na drugo..Serce waliło mu jak młotym jak by chciało wyskoczyć i polecieć pryndzy na spotkani ze swojom lipstom kerej karlus nigdy nie widzioł .Bez łostatni rok jak boł we lazarecie była kimś nojważniejszym we jego życiu.A to bez cufal A było to tak .Za pora tydni jak już doszoł do sia po wypadku na grubie w lazarecie chcioł zazwonić do taki dziołszki s kerom się spotkoł pora razy i wytłumaczyć się czamu niy prziszoł na spotkani . Podeszoł do telefonu keryn boł na siyni w lazarecie wciepoł piyniondze i wykrynco nomer inszy jak mioł wykryncić Jak usłyszoł głos we słuchawce to ło mało niy pod trupym .Bez kwila niy mog godać .Jak już doszoł do sia przeprosioł za pomyłka a dziołcha kero była po drugi stronie słuchawki zaśmioła się tak piyknie że synkowi zrobiło się łokropnie ckliwie.Łod słowa do słowa zgodali się że jeszcze zazwoniom do sia .Karlus dowiedzioł się yno tela że dziołcha mo na miano Rołza. Bez cołko noc niy mog spać bez przerwy słyszoł Ji cudny głos .Wczas rano niy mog się doczkać kedy bydzie mog zazwonić. Po łobchodzie dochtorow pokuśtykoł do telefonu .Trefioł w dziesiontaka bo dziołcha miało wolne łod roboty . Jak się dowiedzioł Rołza robiyła we lazarecie za salowo ale niy pedziała w kerym .Niy mogli się nagodać .Łod tego czasu zwonili roz Łon do ni roz Łona do niego żeby żodyn niy boł za fest stratny no bo telefony kosztujom a niy mieli jak to młodzi za dużo piyniyndzy . Tak było bez cołki czas jak leżoł w tym lazarecie .A teraz czakoł na te swoji szczyńści wylynkany jak diobli .Co prowda nie wiedzioł jak wyglondo dziołszka ale pedziała że mo kajś dwadziyścia piyńć lot a takim znakiym po kerym jom pozno bydzie czerwono róża kero dziołcha miała trzimać w prawej rynce a łon bydzie mioł gazeta .Jak tak stoł to na kwila zaparło mu dech bo rychtyk szła ku nimu gryfno frelka .Miała we rynce kwiotek ale niy była to róża a i dziołcha miała nojwyży siedymnoście lot .Wtedy karlus przipomnioł se że kedyś chcioł żeby Rołza mu przisłała swoja fotografio ale dziołcha pedziała mu że jak Ji pszaje i myśli Ło ni poważnie to wyglond niy mo znaczynio .Rołza pedziała mu jeszcze że jak by widzioł że je zwyczajom dziołchom to by mog do ni przestać zwonić abo boł by s niom jak to padajom s braku laku. Jak się spotkajom to bydzie widzioł i wtedy podejmie decyzjo czy chce być s niom czy niy .Synek przistoł na to ale czuł że to je ta s kerom chce iś baz życi kero bydzie jego babom .Zamyśloł się borok i wtedy ujrzoł młodo frelka kero szła ku nimu a ta gazeta kero miała być takim znakiym rozpoznawczym wypadła mu s ronk .Ta gazeta to Trybuna Robotniczo bo były to taki czasy że była jedynom gazetom kerom berkmony czytali jak czakali s roboty na autobus .Dziołszka zrobiła na nim taki wrażyni że zapomnioł ło bożym świecie. Była wysoko i łokropnie gryfno .Łoczy jak niebo czorne włosy poczesane w końśki łogon .Miała łobleczone szaty czerwone w czorne kropki.Zatkało go bo wyglondała jak te aktorki s filmu .Ruszoł w Ji strona ale nie doł se pozor że dziołcha niy mo róży we rynce .Jak już byli kole siebie dziołcha wyszeptała -czekom na Cia mój piykny karlusie - .Zrobioł jeszcze krok i ujrzoł że za tom frelkom stoji baba kajś po szterdziestce trocha posiwiało. Na nogach miała przideptane stare szczewiki a na mantlu keryn pamiyntoł chyba piyrszo wojna światowo przipiynto róża . Dziołcha ta w czerwonych szatach wartko łodeszła na drugo strona i straciła się za dźwiyrzami kawiarni

Karlus niy wiedzioł co mo zrobić .Chcioł się zapaś pod ziymia no bo niy chcioł zrobić za bozna tej kero przed nim stoła a serce wyrywało się do tej kero miała taki głos jak jego s telefonu. No ale coż mioł zrobić Stanoł na baczność jak przistało na porzondnego karlusa choć w pojstrzodku czuł łokropne rozczarowani i godo -Je żech berkmon Francik i łokropnie je żech rod że mogli my się spotkać. Prosza Pani na kawa .-Wtedy ta baba łośmioła się poklepała go po ramiyniu i pado że je porzondnym człowiekiym i jak idzie ło te spotkani to to boł taki krzest bojowy kerym mioł przejść. No bo to ta gryfno frelka prosiła jom żeby przipiyna se róża do mantla .Pedziała jeszcze że jak Francik zaprosi jom na kawa to mo mu przekazać że Łona czeko na niego w kawiarni po drugi stronie .Francik w piyrszej kwili zdymbioł bo niy mieściło mu się to w pale że ta Rołza je takom szprytnom dziołchom i łobrazioł sie ale yno troszka . Wyrwoł tej starszej babie ta czarwono róża i co sił w giczalach polecioł do kawiarni .Nie twało wiela kajś po poł roku łod tego spotkanio jak Francik oświadczoł sie Rołzie a po roku było huczne weselisko .Nim to nastało trza było iś do łojcow łod lipsty i poprosić ło rynka.Toż Francik wzion pod parza halba dlo łojca a dlo mamulki pukiet kwiotkow a młodszym braciszkom łod dziołchy tytka szklokow bo tak się przeca noleżało Zaś samej Rołzie kupioł piykny pieszczonek ale niy tyn ze łodpustu ale taki ze prawdziwego złota s piyknym czerwonym łokiym.Kudły natrzoł brylantyną łoblyk se nojlepszy ancug jaki mioł a keryn se kupioł za piyrszo wypłata na grubie i tak wyelegantowany zjawioł się u swoji dziołszki .Łojcowie prziszłej Panny młodej s poczontku udowali niby że to niy som radzi że stracom dziołcha i jeszcze niy wiadomo za jakigo karlusa możno to bydzie niy dej Boże jak gizd abo miglanc .Ale Francik tak ich przekonywoł że się zgodzili .No ale trza było jeszcze jakoś dziołcha wywianować .Usuć pierzina i kupić łoblyczki i jeszcze wiela inszych rzeczy kere sie przidajom młodym.Jak już wszystko było naszykowane młodzi dali za zapowiedzi a potym boł ślub.Francik i Rołza byli zgodnym małżyństwym wychowali na porzondnych ludzi sztworo dziecek .A jak była keroś rocznica Jich spotkanio to Francik dycko kupowoł swoji babie piykno czerwono róża na pamiontka .Potym szli na szpacyr na kawa do kawiarni w kerej piyrszy roz się widzieli w realu jak by to dzisiaj pedzieli młodzi .My się dziwomy że tera je dużo młodych kerzy się poznali bez internet i som szczynśliwym małżyństwym .A .trza Wom jeszcze wiedzieć ż a że były to czasy kaj niy było internetu ale boł za to telefon dziynki kerymu się zgodali .Żyli dłogo i szczynśliwie .Szczynśliwie ja ale czy dłogo niy powiym bo Ponboczek wzion Francika do Sia już pora lot tymu a Rołza tera chodzi na kiyrchow niy yno we rocznica śmierci ale pamiynto tyż ło rocznicy piyrszego spotkanio. Toż chocioż szłapy już niy te bo straszliwie bolom ale jakoś się tam zakotłasi na tyn kiyrchow i przinosi Franckowi róże taki piykne czerwone jak kiedyś dostowała łod Niego .Bo stare mondre ludowe przisłowi godo że piyrszo miłoś niy ruścieje a jak wtoś komuś pszaje i je mu pisany to ani śmierć niy mo siły .a tyn interent to je taki fajny wynalazek ale trza se dać pozor .No bo idzie tam szkryflać bele co a niy widzi się tej drugi strony .No możno se jeszcze pogodać bez skeypa czy jak to tam nazywajom .No ale jak się trefi na jakigo gizda co umi cyganić i tak umi zbamoncić że szkoda godać .Potym sie pokazuje że zamiast młodego karlusa je to stary dziad keryn chce dziołszka wykorzystać .Ale i dziołszki tyż umiom zbałamucić chopa że cołkiym zgupieje .No ale coż tak to już je i my na to nic niy poradzymy.

R.Sobik  

Co to za łuk

Co ta łuk moi mili

wszak to proste jest pytanie

po burzy gdy wyjrzy słonko

on na niebie pozostanie

Ma w sobie siedem kolorów

i niech nikogo nie złości

tak być musi no i basta

wymienię je w kolejności

Pierwszy to kolor czerwony

drugi zaś pomarańczowy

potem żółty i zielony

niebieski i granatowy

No i wreszcie kolor siódmy

naszą wyliczankę kończy

też piękny bo fioletowy

wszystkie w jedną całość łączy

Wiecie już jak się nazywa

ten łuk co po letniej burzy

pojawia się nam na niebie

i co koniec deszczu wróży

R.Sobik 22.09.2017r.

Mapa

Te duże płótno to mapa

Polski Europy i świata

niech no każdy z was zobaczy

co dla ludzi mapa znaczy

Oznaczenia są na dole

spełniają poważną rolę

z nich to przecież się dowiemy

co na mapie znaleźć chcemy

Każdy jakieś ma znaczenie

kółka to nie przewidzenie

punkty kreski jakby tory

do tego jeszcze kolory

Kolor zielony doliny

żółty malutkie wyżyny

Brązowy góry wysokie

niebieski morza głębokie

Jeszcze jeziorka i stawy

jaki ten świat jest ciekawy

małe strumyki i rzeczki

jak czarne wąskie wstążeczki

Trójkąciki prostokąty

kwadraty i wielokąty

oznaczają wsie i miasta

tak być musi no i basta

Zaznaczono też pałace

kościoły muzea place

granice państwa i gminy

od razu też rozróżnimy

A jak w podróż wyruszamy

to do mapy zaglądamy

obieramy krótsze trasy

no i w drogę zapiąć pasy

R.Sobik

Afera na lotnisku

Ale draka na lotnisku !!!

mysz w plecaku się schowała

bez paszportu i bez wizy

do Tunezji lecieć chciała

Obiecała na Dzień Dziecka

choć nie miała na to kasy

w ciepłym i słonecznym kraju

darmo zafundować wczasy

Ciągle dręczył ją ten temat

prawie po nocach nie spała

jak tu spełnić to marzenie

tygodniami rozmyślała

Długo roztrząsała sprawę

różne wersje rozważała

co ma wybrać czym polecieć

w końcu sama nie wiedziała

No i weszła wraz z rodziną

na lotnisku do plecaka

lecz nie przewidziała biedna

jaka z tego będzie draka

Bo tu ścisła jest kontrola

w sali odpraw myszka wpadła

teraz zaś pod miotłą siedzi

bowiem wstydu się najadła

R.SOBIK

Róża dla mamy

Dzisiaj Twe święto a Ciebie nie ma

dlaczego odeszłaś tak niespodziane

co dał Ci Pan Bóg albo czym skusił

że bez sprzeciwu poszłaś do Niego

Może obiecał kwiecisty ogród

gdzie róże pachnące kolców nie mają

byś przypadkowo nie skaleczyła

dłoni co mocno kochać umiała

A moja róża kolcami trąci

i rani serce gdy pamięć boli

chociaż jej płatki wyznają miłość

tęsknotą zraniona więdnie powoli

R.SOBIK

Piszę do Ciebie

Dla ciebie piszę wersy przemyśleń

w potoku myśli płyną wspomnienia

czy je przeczytasz nie wiem kochana

czas i odległość uczucie zmienia

Nosząc w swym sercu talizman drogi

przez lata żyłem tylko złudzeniem

że to Ty właśnie Byłaś tą pierwszą

jedynym życiem i przeznaczeniem

Teraz nie pytam serce wciąż bije

czy mi zabrałaś najlepsze lata

ukryte myśli na tym papierze

lecą za Tobą na koniec świata

I nawet nie wiem czy Cię zobaczę

gdy czekać będę srebrnej jesieni

tak chciałbym Ciebie mieć przy swym boku 

zanim odejdę …..nic się nie zmieni

 R.Sobik

Hiroszima - hańba zwycięstwa

Podnoszą głowy w przestrzeń błękitu

jakiś samolot co w tym dziwnego

tu tak spokojnie i żadna wojna

nie zburzy rytmu dnia codziennego

Ułamki sekund błysk białe światło

huk tak potężny że pęka głowa

grzyb atomowy wrósł nad miastem

siejąc zniszczenia fali pożogą

A Pan Bóg patrzy z góry i płacze

marny człowieku rozum straciłeś

podszeptem złego tylu niewinnych

w jednej sekundzie unicestwiłeś

Popatrz no teraz na swoje dzieło

by Ci przestrogą na przyszłość było

takie „zwycięstwo” hańbą zostaje

i będzie w pamięci przekleństwem żyło

                                06.08.2014r R.Sobik

Dla Mistrza Artysty

 

w hołdzie Zbigniewowi Wodeckiemu

Umilkły skrzypiec zmęczone struny

umilkło trąbki ostatnie brzmienie

pogasły światła kurtyna spadła

zamilkło echo pusto na scenie

Odszedł Artysta na miarę czasów

Mistrz i Wirtuoz wrażliwa dusza

co cudem dźwięków radością śpiewu

serca słuchaczy umiał poruszyć

Dziś w uszach brzęczy ostatni akord

tak jak by szukał resztek nadziei

że wróci z „Bachem” że wróci ' „z Mają”

Ten co talentem umiał się dzielić

22.05.2017r.

R.Sobik

Matkom wojennych ofiar

Dotąd jeszcze śpią spokojnie

pod osłoną nocnej ciszy

sen otulił smutne twarze

zgasła lampka w skalnej niszy

Przy ich boku Matka czuwa

pieszcząc ciepłem szorstkiej dłoni

tylko czasem świst złowrogi

mąci spokój nocnej toni

Wybuch.... jęki konających

sen gdzieś odszedł w zapomnienie

niczym kruk czarny złowrogi

sieje zamęt przerażenie

Nie ma domu tylko zgliszcza

i znów śmierć z życiem wygrała

płacze Matuś wznosząc modły

wojna jej wszystko zabrała

Wzięła miłość radość życia

dzieci i ojca rodziny

a z godności człowieczeństwa

urządziła sobie kpiny

Regina .Sobik  /wiersz napisany w 2017r./