I prziszoł maj zielony
kwiotkami łoblyk łonki
złotym oświycioł ziymia
na stromach puścioł ponki
I prziszoł jak co roku
a pszocio doł tak wiela
że człowiek jak ożarty
chodzi w kołko jak ciela
Niy umi se znoś miejsca
rozum mu łodebrało
bo tego pszocio przeca
mo yno mało i mało
Chocioż i mje zbamoncioł
te pszoci we sercu skryja
i byda mioł na potym
bo to co dobre mijo
Regina.Sobik
