Jak domek z kart jego życie
runęło w szponach nałogu
a on sam złudą wiedziony
pod mostem szuka noclegu
Poduszką mu kępka trawy
latarką gwieździste niebo
puchową i ciepłą kołdrą
koc znaleziony w śmietniku
W dziurawej kieszeni pieniądz
z skarbonki zabrany dzieciom
wciąż jeszcze kusi nadzieją
na upragnioną butelkę
Gdy białe myszki czarują
ostatnim etapem wyboru
ona tkwi przy nim do końca
topiąc w swym wnętrzu rozsądek
Regina Sobik
Niezgrabne palce drżąc z niepewności
sięgają po kubek ożywczej wody
by chociaż łyczkiem ugasić pożar
spieczonych gorączką ust samotności
W kącie pokoju towarzysz wózek
zdezelowany czeka na Panią
Ta zaś nie może nawet się ruszyć
gdyż ręce nie te i sił brakuje
Na stole telefon świąteczny prezent
milczy jakby go ktoś zaczarował
głuchy nieczuły na Jej marzenia
jest jak popsuta martwa zabawka
A tak by chciała z kimś porozmawiać
usłyszeć wieści i bliskich śmiechy
cóż kiedy Tamci zajęci sobą
milczą jak twardy kamień co rani
Tylko pamiętnik wierny przyjaciel
wielką radością i powiernikiem
cierpliwie chowa wersy tajemnic
przed światem ludzkiej obojętności
Nagrodzony wiersz w konkursie Symfonia serc organizowanym w 2021 r przez PTSR
Stanęła tęsknota między dziś a wczoraj
przywołując warkocz doświadczeń z młodości
nie wiedząc co znajdzie po tej drugiej stronie
stanęła niepewnie na progu przyszłości
Nie dalej jak wczoraj biegała po łące
zbierając w bukiecik niezapominajki
w sukience co dzisiaj już tylko wspomnieniem
na wyblakłym zdjęciu w albumie jak z bajki
Stanęła tęsknota na progu nowego
wracając w dzieciństwa lata i młodości
tam gdzie w cieniu gruszy słodki pocałunek
był oznaką pierwszej nieśmiałej miłości
Dzisiaj już dojrzała jest jak stare wino
choć niepewność jutra losu nie odmieni
tak trudno przekroczyć próg świata nieznany
kiedy nawet sam czas wielu spraw nie zmienił
Regina Sobik
wiersz wyróżniony drukiem w tomiku pokonkursowym "Wysokie rymowanie " Wysokie Mazowieckie 20921r
Od lat uczeni wiodą dysputy
kto tu ma rację a kto jej nie ma
czy pusta czy też pełna w połowie
to już zależy od punktu widzenia
Jedni ją widzą pustą w połowie
drudzy połowę jej zawartości
to przecież jedno kiedy skarb życia
może się zmieścić w szklance w całości
Gdy szklanka pełna tylko w połowie
daremne spory mądre wywody
chociaż byś wypił całą zawartość
i tak wypiłeś pół szklanki wody
Pragnący nie zwraca na to uwagi
kiedy spieczone gorączką usta
dobrze że chociaż może się napić
gorzej gdy ta jest zupełnie pusta
R.Sobik 15.09.2021r.
