Patrz jak niebo się uśmiecha

Patrz jak niebo się uśmiecha

Patrz już niebo przebudzone

zrzuciło suknię ciemności

świtem zbudził się poranek

plącząc się w tiulu szarości

Senne mary precz odeszły

nie myślę ich szukać wcale

skoro mi dzień podarował

czystej rosy łez korale 

 

Ref ...Niech trwa przy mnie niech trwa we mnie

hymnem radości zaśpiewa

nauczy cierpliwie czekać

falą czułości zalewa

Złe sny włożę w zapomnienie

w niepamięci schowam skrycie

nie dopuszczę smutnej myśli

a piękniejszym będzie życie

Patrz jak niebo się uśmiecha

słonko pomarańczą płonie

cud przemiany oszałamia

chciałbym nim napełnić dłonie 

 

Ref ...Niech trwa przy mnie niech trwa we mnie

hymnem radości zaśpiewa 

Regina Sobik 

Trzy drzewa

Gdzieś za górami na końcu świata

na małej polanie trzy drzewa rosły

a każde miało jakieś marzenie

i chciało czym prędzej doczekać wiosny

Pierwsze z nich zostać ma piękną skrzynią

co mieści wszelkie bogactwo świata

drugie pragnęło być wielkim statkiem

pływać po morzach przez długie lata

Te trzecie chciało sięgnąć do nieba

by być najbliżej samego Boga

wtedy naprawdę będzie szczęśliwe

nie straszna mu zamieć i burzy trwoga

Rosły beztrosko tak sobie marząc

lecz niezbadane wyroki nieba

bo przyszli jacyś bezduszni drwale

i bez skrupułów ścięli trzy drzewa

Kiedy zabrano je do tartaku

o mało biedne się popłakały

bo ich marzenia o przeznaczeniu

po prostu zwykłą fikcją się stały

Z pierwszego zrobiono żłób do stajenki

z którego bydlątka sianko jadały

z drugiego człowiek zbudował łódkę

z tego trzeciego krzyż doskonały

W żłobie złożono dzieciątko małe

skarb to największy na całym świecie

bydlątka i ludzie mu się kłaniali

i pozdrawiali to małe dziecię

Łódka służyła dzielnym rybakom

podczas ich małych morskich podróży

na swym pokładzie miała człowieka

który uciszał sztormy i burze

Krzyż wykonany z trzeciego drzewa

został symbolem krwawej ofiary

na nim zawisło Zbawienie świata

by lud żałujący uniknął kary

Mijały miesiące lata i wieki

nim drzewa pojęły sens przeznaczenia

przecież tak służąc na chwałę Pana

spełniły swoje skryte marzenia

R.SOBIK

Legenda o trzech braciach

Czy można zaufać niebu

gdy znakiem trzech gwiazdek miga

albo odgadnąć swą przyszłość

gdy chęć z pragnieniem się ściga

Gdy jutro takie niepewne

pośrodku ziemskich zamieci

czy może król danym znakiem

kierować losem swych dzieci

Bolek Leszek i Ciszek

synowie władcy tej ziemi

wyruszą raniutko w drogę

na zachód by los swój odmienić

Tam mają poszukać miejsca

by gród potężny zbudować

gdzie będą mogli poddani

żyć i w spokoju pracować

Ruszają synowie w drogę

gdyż wola króla rzecz świętą

a obiecana nagroda

w postaci ziemi zachętą

Zadanie cóż bardzo trudne

trzeba wykonać samemu

chociaż świta rycerzy

towarzyszy każdemu

Odważny Leszek przez puszczę

dzielna drużynę prowadzi

-Zatrzymać się mam czy iść dalej

któż mi teraz doradzi

Ludzie wysiłkiem zmęczeni

chętnie napiją się wody

takiej co doda siły

dla zdrowia i ochłody

Ratunkiem pobliskie wzgórze

a z szczęściem już tak bywa

że u stóp góry czy wzgórza

jakieś źródełko wypływa

Muszę dać znać swoim braciom

też pewno bardzo spragnieni

nie mogę samych zostawić

gdyż ludzie drogą zmęczeni

I dmie w róg ile sił w płucach

z nadzieją że ktoś usłyszy

dźwięk niesie się głośnym echem

mącąc spokój błogiej ciszy

Nadstawił Bolko ucha

już wie że zadanie spełnione

za dźwiękiem śpieszy do źródła

na miejsce im przeznaczone

I jak na braci przystało

nie zostawią trzeciego

przecież u tego źródełka

miejsce i dom dla każdego

Wrócą tu z wiosny oddechem

zbudują gród nad grody

będzie pamiątką spotkania

u źródła ożywczej wody

Za posłuszeństwo starania

dziś los im hojnie zapłaci

gród zwał się będzie Cieszynem

zaś źródło Studnią Trzech Braci 

Regina Sobik 

foto  https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Cieszyn_Studnia_Trzech_Braci_2.JPG

Krzyże na Monte Cassino

W promieniach słonka majestat bieli

pokorą ogrzewa smutne ramiona

choć pamięć boli one wciąż stoją

i wciąż czekają na Zmartwychwstanie

W szeregu jak żołnierz na wiecznej warcie

by sen spokojny był ukojeniem

Tym co zginęli za wolność w boju

pod włoskim niebem z dala od domu

Czerwone maki ich towarzyszki

 znaczą mijanie łzami purpury

gdy polski żołnierz zdobywał szczyty

krzyże znaczyły ślad jego drogi

Teraz pamięcią tamtych wydarzeń

na obcej ziemi choć między swymi

oby świat nigdy już nie zapomniał

o Tych co wolność krzyżem znaczona 

Regina Sobik  

foto pochodzi ze str http://www.pingpong.pl/panorama/papiez/zycie/pilegrzymka2002/pielgrzymka02_cassino.htm

Polonez znad Sekwany

Zabrzmiały organy tęsknotą wygnańca
melodią tak rzewną co zmysły porusza
struny serca dotąd w letargu uśpione
ożyły na chwilę by wspomnieniem wzruszać

Popłynęły dźwięki falą znad Sekwany
do łanów ojczystych nad Wisłą szumiących
otuliły pola lasy i doliny
pobudziły wierzby nad potokiem śpiące

Gdy zabrzmiał Polonez niczym sumień tysiąc
których nie zagłuszy szum wojennej burzy
nakarmiony dźwiękiem w paryskim salonie
rozwinął swe płatki kwiat czerwonej róży

Poruszony słuchacz oniemiał z zachwytu
powracając myślą tam gdzie pachnie chlebem,
łzę z oka płynącą ukradkiem ociera
że znalazł ślad Polski pod paryskim niebem

R.Sobik

foto z internetu

Na rynku w Rybniku

Na rynku zaspany Nepomucen
myje twarz zimnymi kroplami rosy
tęczą rozsianych wokół fontanny
w których przegląda się promyk słonka

Na wieży ratusza leniwy zegar
niemy świadek historii przystanął
jak by na chwilę chciał czas zatrzymać
Tym którym szczęście w obrączce dane

Tuż obok komin dawnego browaru
osaczony niby ranne zwierzę
góruje nad nowoczesną galerią
zachowując pozory pamięci

Na końcu wąskiej uliczki kościół
pamięta czasy gdy jeszcze młody
nieznany nikomu kleryk z Wadowic
odwiedził po drodze jego ołtarze

Rybnicki rynek niegdyś spokojny
wskrzeszony młodością dziś tętni życiem
jarmarcznym gwarem budzi mieszkańców
łącząc se sobą nowe i stare

R.Sobik

"Masa upadłościowa . Tomik poezji rybnickich seniorów" jest efektem Konkursu poetyckiego , zorganizowanego przez Rybnicką Radę Seniorów przy wsparciu Biura Kultury Urzędu Miasta Rybnika. Wydawnictwo jest wyborem 30 z 415 nadesłanych utworów konkursowych powyżej jeden z 2 wierszy mojego autorstwa umieszczone w tomiku 

Cóż mam Ci życzyć Mała Ojczyzno w 100-lecie Niepodległości

Gdy radość zalewa dzisiaj ulice

dumnie powiewa biało-czerwona

cóż mam Ci życzyć Mała Ojczyzno

jak zrobić bilans strat i dokonań

Życzę by Wolność i Niepodległość

były znacznikiem najwyższej miary

a ziemia co Matką i żywicielką

nie zażądała większej ofiary

By los co dotąd wyznaczał drogi

zabrał ze sobą piętno przeszłości

by nasi lokalni bohaterowie

mogli być cząstką Niepodległości

Upamiętnieni nazwami ulic

Oni w pamięci żywych zostaną

choć koło historii różnie się toczy

dla młodych wzorem niechaj się staną

Życzę Włodarzom i wszystkim stanom

siły mądrości i powodzenia

by ich decyzje mądre i trafne

wyrazem empatii i zrozumienia

Żeby mieszkańcy mogli żyć w zgodzie

chętni współpracy pomóc gotowi

a nowe czasy były kołyską

starych tradycji zwyczajów i mowy
  R.SOBIK 09.11.2018r

Prawda

Mówią że prawda leży pośrodku
nie będę się spierał jak wójt z plebanem
daremny dialog wywody racje
skoro i tak każdy dla siebie Panem

Mądrość rozsądek obce im przecież
cicha pokora w kącie zostaje
każdy ma rację każdy swe zdanie
swoje od losu i tak dostanie

A życie jednym płynie potokiem'
choć zło i dobro też tworzą pary
rozum od tego by dojść do prawdy
choć ta jak wszystko ma dwa wymiary

R.Sobik

Modlitwa w 100-lecie Niepodległości

Dałeś nam Boże wolną Ojczyznę

wzniosła to chwila i wielkie słowa

gdy Niepodległość dobrem najwyższym

każdy jej cząstkę w sercu zachowa

Kiedy cierpienie zbierało żniwo

Tyś się jednoczył ze Polskim narodem

teraz gdy wolna nasza Ojczyzna

prosimy o ufność miłość i zgodę

Spraw byśmy wzorem Ojców i Dziadków

modlitwą i pracą swój byt znaczyli

i jak przystało na dzieci boże

Boga Ojczyzną honor cenili

A Twojej Matce co z Częstochowy

przez wieki wierny naród wspierała

daj tyle darów by obdzieliła

swe dzieci które tak ukochała

Błogosław rządzącym i wszystkim stanom

by mogli w pokoju żyć i pracować

pokorą mądrością w codziennym trudzie

i w zgodzi z Tobą przyszłość budować

R.Sobik 05.03.2018r

Stary Drewniany krzyż

Zmurszały czasem cierpliwie czeka
na zapomnianym skrawku cmentarza
gdzie tylko wiatr hula pośród nagrobków
i martwa cisza serca poraża 

Zmęczony stary otwarł ramiona
żeby przytulić ślady istnienia
życiowych bankrutów co stąd odeszli
nie mogąc uciec od przeznaczenia

Gaśnie płomyczek w nagrobnej lampce
ktoś go zapalił tutaj od święta
krzyż skrzypi cicho szepcząc pacierze
za Tych o których nikt nie pamięta

R.SOBIK
foto ze str
http://swjacek.opole.pl/galeria/category/4-kapliczki.html