Adwentowy wieniec

Adwentowy wieniec a w nim świece cztery

stają się symbolem wymownej radości

kiedy Dziecię Boże do serca zapuka

przyjąć nam go trzeba w pełnej gotowości

Zapalona świeca w niedzielny poranek

pierwszym jej promieniem serce nam ogrzeje

a kolejne znacząc niedziele Adwentu

przyniosą dla świata ukryte nadzieje

Odmienią czekanie adwentowej ciszy

niepojęta radość świat ogarnie cały

gdy Noc Wigilijna zapłonie ich światłem

i pobłogosławi nam Zbawiciel mały

Regina Sobik.

.

Zwiędła Miłość

W ciszy wieczoru koncert świerszczyka

w źrenicach oczu światło księżyca

pochłania duszę zmysły upaja

chwilami szczęścia wciąż nas zachwyca

Dłonie splecione w mocnym uścisku

zapach maciejki otula ciało

skradziony całus pod drzewem gruszy

a nam wciąż siebie mało i mało

W pustym wazonie zaschnięta róża

zgubiła płatki czasem skruszone

odeszła miłość zwiędła jak róża

chociaż świat cały w jej barwach tonie

Regina Sobik

W amoku tęsknot

Kochałem z dala choć byłaś blisko

od pierwszej chwili oczu spojrzenia

w amoku tęsknot budzę się rano

i każdej nocy w sennych marzeniach

Jesteś wciąż obok w myślach i duszy

nie wiem czy to żal czy radość może

namiastką szczęścia czarujesz zmysły

byś zostać chciała ale nie możesz

Tak bardzo pragnę ciebie zatrzymać

kocham szalenie nieraz usłyszeć

przytulić mocno tak aż zaboli

a ty jak zjawa odchodzisz w ciszę

W szaleństwie wspomnień wciąż się zatracam

zranionych uczuć czas nie ukoi

cieniem nadziei w snach do mnie wracasz

by zostać w sercu cierniem co boli 

Regina Sobik