Gdy wrzeciono losu przerwało nić życia
raniąc serca bliskich okrutnym wyrokiem
a iskra nadziei gaśnie niczym gwiazda
marzenia i przyszłość zostają za progiem
Ból i beznadzieja targają zmysłami
bezsilność i niemoc w duszy się rozpiera
może to sen tylko co minie ze świtem
kiedy dzień się budzi i nowe otwiera
Trzeba się pogodzić z tym co nieuchronne
gdy sami nie wiemy ile nam zostało
nie żałować chwili i żyć pełnią życia
a w sercu zachować to co się kochało
04.10.2022 r.Regina .Sobik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz