Znak krzyża

 

Gdy pot się leje obfitą strugą
pustkami świecą jeszcze stodoły
żeńcy zbierają ostatnie kłosy
na polnych rżyskach tańczą chochoły

Piec rozżarzony do czerwoności
cierpliwie czeka na dary nieba
w kuchni matuli głodna gromadka
wyciąga ręce po pajdę chleba 

I ten znak krzyża kreślony nad nim
z szacunku dla Boga za dar sytości
przekazywany przez pokolenia
podziękowaniem za dar miłości

Dzisiaj już nie ma tamtego pieca
liczna gromadka rzadko się zdarza
jedynie znak krzyża nad bochnem chleba
z przyzwyczajenie ktoś wciąż powtarza

Regina .Sobik 

wiersz ten ukazał się w kwartalniku Twórców Ludowych w Lublinie