Jankowiczek Rajzowniczek inacy rajza po Jankowicach

     

 

 

Jankowiczek to skrzat prawdziwy niy s bojki

kieryn to s Rybnickich Jonkowic pochodzioł

to tukej miyszkali starziki łojcowie

tu ze ujkiym dycko nad Tomoszek chodzioł

Skrzat tyn boł bezmała łokropnie ciekawski

chcioł se połoglondać swoji Jonkowice

toż musi se jakoś pszeca naszykować

zacznie do Studziynki raniutko ło świcie

Nim klara wylazła boł już w zocnym miejscu

pokłonioł sie ksiyndzu co leżoł w kaplicy

do Paniynki s groty porzykoł różaniec

a tera na kwała bosko śpiywki ćwiczy

Potym ruszo dali kaj kościoł drzewiany

bo chce se łobejrzeć stary strom dymbowy

tu kaj ksiondz Walynty skowoł hostjo świynto

kej to za Ponboczka umrzyć boł gotowy

I tak też sie stało kiedy go Husyci

dopadli w Studziynce a potym zabili

a Bijasowice wieś do kierej jechoł

ze hostyjom świyntom calutko spolili

Co sie uzaś tyczy stromu dymbowego

pszczoły wachowały w dziupli hostjo świynto

potym wystawili na tym miejscu kościoł

by kożdy to zocne miejsce zapamiyntoł 

Regina Sobik

Noc idzie

                       

         

 

                         

                                  fragment wiersza "W bezkresnej dali nieboskłonu" 

........................................................

...........................................

Tam gdzie minionej przeszłości granica

i gdzie bieg kończy zwyczajny dzień

tam szuka marzeń tych do spełnienia

pieszczotą zmysłów spóźniony sen

I ja pobiegnę dziś jego śladem

w tajemną nieznaną przestrzeni dal

i będę szukał minionych zdarzeń

bo czegoś przeszłego tak bardzo mi żal

Regina Sobik

Już jesiyń

 

Już jesiyń

Minyło lato gorki i suche

na kalyndorzu już piyrszy wrzesiyń

dni coroz krotsze noce chłodniejsze

wszystko sie miyni za kwila jesiyń

Po miedzy smyczy sie babi lato

na nocleg już tera se miejsca szuko

rade by zdonżyć przed piyrszym chłodym

kej jeszcze klara ze wiyrchu kuko

Zaspane rano szczybnym szlajerym

pokryło łonki i mami łoczy

we lasach wiater zamatloł stromom

szczerniałe i suche asty warkoczy

Kurze s fojery tlom sie lyniwie

jak łołow sie snujom po ziymi

sine chmurzyska przikryły niebo

widać pogoda sie zaro zmiyni

Srogo ulicha siecze płaczkami

straszy ludziska chyrlawym grzomtym

złośliwy wiater biczym podmuchu

targo słonecznik pod starym płotym 

 

Regina Sobik

Piękno zachodów

 

                  

   

     

 

  

  

    

 

foto R.Sobik

Dwaj bracia inacy- Legenda o powstaniu miejscowości

 

W łotchłani leśnej guszy kaj licho zymbiska szczerzy

łaskawy los przikludzioł dwóch modych mondrych rycerzi

byli wojami Chrobrego jednego Jankiym zwali

drugigo tak do przekory Michałkiym mianowali

Bezmała byli bratkami ćwiczyni w wojynnej sztuce

bez dugi lata cierpliwi twali w ciynżki nauce

toteż ich Pon i Władca za wierno słożba bez lata

uznoł że łabaj dostanom łod niego hojno zapłata

Mo yno jedyn waronek i spełnić go im potrzeba

muszom załorać pole nim nocka spłynie s nieba

ruszyli tedy dwaj bracia bez pola gory doliny

kaj rola czakała oracza a lasy pełne zwierziny

Rajza jich była dugo i na nic by sie zdało

jak by nie dychli bez kwila bo spanio mieli mało

toż fest zmochani zasnyli a rola jim sie prziśniła

żyzno łobfito we plony co przed biydom chroniła

Nim piyrszy promyk klary zaświycioł rano na niebie

stanyli do orki gotowi zdani jyno na siebie

kamiyń boł im granicom to łod niego bez końca

łorali ci wianym być miało aż do zachodu słońca

Michałko załoroł pole kere na własnoś dostoł

zaś Janko jego bracik też pszeca swoji dostoł

tak to powstały osady i tym sie jyno miyniły

że każdo choć inszym mianym zalonżkiym tej jednej były

Minyły lata i wieki a łone rosły piynkniały

że ani nie wiedzieć kedy Jankowicami sie stały 

Regina Sobik 

Złota polska jesień

    

    

  

Odchodzi dzień

 

W purpurze ognia zasypia niebo

świat pogrążony w objęciach ciszy

łzy już nie palą jak dzień odeszły

tam gdzie je tylko sam Bóg usłyszy

By móc docenić minione chwile

gdy wieczór piękny urokiem kusi

pobladłe gwiazdy szepcą pacierze

a mnie tak jakoś jest lżej na duszy

......................................................

.......................................itd

      

  

        Regina Sobik

Taki se tam Łosprowki czylu Opowieści podsłuchane i niy yno po naszymu

 Fragment opowiadania z nowego mojego tomiku ,który ukazał się we wrześniu br .nakładem Wydawnictwa Macieja Apostoła a do którego ilustracje zrobiły moje wnuczki

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Samotnoś s Utropom dycko sie spiyrały

kero s nich ważniejszo dlo ludzki niedole

Samotnoś co jyno kwilowom być moge

czy Czorno Utropa co lamyncić woli

I tak sie wadziły że aż zapomiały

że na los człowieka wiela cech sie skłodo

radoś i ciyrpiyni pszoci czy nienawiś

jak w warkoczu plecie i życi ukłodo

Toż Samotnoś pado -Wszystki dni i noce

nie som taki straszne kedy ze wyboru

dycko jednak mogom wrocić sie na droga

kaj życi nabiyro inszego koloru

Na to Ji Utropa co czorno jak smoła

poli rozum dusza i serce rozrywo

już pokombinuje tak że człek zapomni

ło bolu i s czasym spokojniejszom bywo

Samotnoś Utropa tak podane do sia

prowdom co zazwyczaj kajś w pojstrzodku leży

Samotnoś s wyboru czy Czorno Utropa

jakimś konskiym siebie kożde życi mierzi

Kłopoty Pani Ziemi Opowieści dla dzieci

Opowiadanie oparte na mojej Opowieści pt "Kłopoty Pani Ziemi " które zostało nagrodzone  w konkursie Problemy Pani Ziemi

Postawiła sie

 

Założyła szpilki na spuchniynte szłapy

i prziciasne szaty w kolorowe kwiotki

gotowo do wyjścio choć w statecznym wieku

poprawiła szkuty gestym nastolatki

Przejrzała sie w zdrżadle i cicho uznała

że czerwono szminka do ni nie pasuje

wyglondo jak dziwka prosto spod latarnie

a we taki skorze niewojsko sie czuje

Tysionc dziwnych myśli przelatuje bez łeb

zolyty w ji wieku możno niy uchodzi

wciśniynto bez swojich w ramka codziynności

yno s racje wieku jakoś sie s tym godzi

Ale doś już tego bo jak kożdo baba

mo swoji zachcianki i skryte pragniynia

łod dzisioj niy bydzie siedzieć w doma sama

przeca mo tak wiela marzyń do spełniynio

Życi mo sie jedno i łod ni zależy

jak go wykorzysto czy możno zmarnuje

już niy bydzie starkom takom łod wszystkigo

bydzie to robiła co serce dyktuje 

Regina Sobik  

Lynk

 

Tak fest sie lynkosz dnia

po kierym niy bydzie już jutra

kaj klara zgaśnie na dycko

i zblednie miesionczek na niebje

tak fest sie bojisz jutra

że już niy powiysz że pszajesz

kaj śmioci i radoś ucichnom

a w nicoś łodyndom marzynia

Tak fest sie lynkosz jutra

że budzik już niy zazwoni

a czajnik niy zagwiżdże

proszonc na gorko kawa

tak strasznie bojisz sie jutra

kiere już moge niy nadynś

kaj cichoś bydzie piekłym

do Tych co tukej łostanom 

Regina Sobik  

https://www.youtube.com/watch?v=GIPElxGGVig "Jak pies z kotem"

Rozmodlony sierpień

   

To dla Ciebie Zielna Pani

dziś poranek rozmodlony

płynąc po łąkach i polach

z tumanów mgieł tka welony

Nim słonko wyjrzy zza chmury

by oświetlić ziemię złotem

maki razem z dzwoneczkami

na Twoją cześć wianki plotą

Sierpień kłosem zbóż dojrzałych

pod sierpem znojnego żeńca

by złożyć Ci hołd za dary

z pokorą u Twych stóp klęka

A kiedy dzwon na kościele

bije dla Cię równym tonem

niechaj sierpień z echem niesie

hymn dziękczynny razem z dzwonem 

 

 Regina Sobik 14.08. 2024r

foto ze str   https://naszemiasto.pl/15-sierpnia-swieto-matki-boskiej-zielnej

Pod tym samym niebem fragment wiersza

 

Pod tym samym niebem słonko krąg zatacza

wszędzie jednakowo wiatr kołysze drzewa

jednakowe strugi rzeki wody niosą

tą samą miłością Bóg serca ogrzewa

........................................................

.................................................