Na jednym zomku w dalekim kraju
rzondzioł krol państwym już trocha stary
toż wele siebie mioł ci pajaca
co w błozna łobracoł ludzki prziwary
Krol mioł go w zocy za ciynty jynzyk
choć widzioł w nom błozna ciut szolonego
dowo mu perło i tak mu prawi
Trzimej aż znojdziesz od sia gupszego
Tedy mi nazot dosz tyn znak władzy
a bydzie to taki geszyng łod Ciebie
jo zaś se dychna boch trocha zgniły
i byda sie staroł jyno ło siebie
Błozyn wzion berło a krol sie bawioł
w hulaniu i piciu leciały mu lata
a kiedy poczoł że koniec idzie
prosi Ponboczka wroć mi kamrata
Niy moga łodynś tak zaro Panie
pszeca to błozna pożegnać musza
som wiysz że jego godka i wice
były mi miodym na serce i dusza
Ponboczek mu na to - mosz czasu mało
toż wykorzystej to co ci dowom
narychtuj se jyno co mosz mu pedzieć
kej jego słowa zaboleć mogom
A kedy błozyn wloz do komnaty
zastoł tam krola w wielki niemocy
tyn pada do niego moj ty kamracie
już śmiertka po mje pomału kroczy
-A prziszykowoł żeś sie na droga
pyto sie błozyn fest zestarany
- Ni mioł żech czasu a tera jyno
siły brakuje je żech zmochany
-Powiym ci prowda choć fest zaboli
mioł żeś za wiela czasu wolnego
wedle umowy mosz nazot berło
boch znod łod siebie ło wiela gupszego
Regina Sobik 24.07. 2024r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz