Bez przerwy matlo nitki wydarzyń
zarzondzo losym łod urodzynio
roz dowo wiela a roz zabiyro
i wcale niy lynko sie przeznaczynio
Chociożby ukrod co najzocniejsze
dycko łostwi trocha nadzieje
to nic że łoblyk szczybło we włosy
i ciepłym wspomniyniym serduszko grzeje
A jak zabraknie mu kedyś marzyń
snow kolorowych w śniku utkanych
wroci sie myślom poszuko drogi
do miejsc ci bliskich za bajtla znanych
R.Sobik 13.03.2025r
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz