S dłogigo spanio się przebudziła
nadziejom nowego łoblykła świat
z chłodym i mrozym na przekor sie biła
by nom pokozać swoj piyrszy znak
Kwiotuszek kieryn rozkwit w zegrodzie
i piyknym płatkiym do nas się śmieje
nic go nie zmoże i nic nie ugnie
kiej samom radościom nom promiynieje
I pieści ciepłym drobne listeczki
co po roz piyrszy ujrzały świat
a w nas rozpolo downe wspomniynia
tych wszystkich wiosyn minionych lot
Regina Sobik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz