Dlo nich to miejsce na ziymi
bielone kolorym dzieciństwa
kuchniom wonioncom chlebym
żurym wodzionkom i moczką
To czasy kaj bajtel w kolybce
zasypioł przi kolybance
a starzik s klockiym pod parzom
przichodzioł ze szychty na grubie
To biyda co sie wciskała
w przednowek choć nieproszono
łostajonc potym aż do żniw
we pustej zimnej spiżarce
To starka s różańcym w rynkach
kierej to zocne Zdrowaśki
były ratunkiym i siłom
dlo tych kierym tak pszoła
Regina Sobik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz