Nad szopkom betlejymskom gwiozdka na
niebie mrugo
na dworze cima i zima a noc czorno i
dłogo
w tej biydnej szopie na sianie
sromotnie płacze dziecina
mamulka jom piastuje i tak godo do Syna
-Nie ślimtej mój malućki choć
prziszła ciymno nocka
śpi już moji dziyciontko zawrzi te
piykne łoczka
widzisz jak fajnie śpiywajom Janioły
yno dlo Ciebie
a jak jaśniutko blindujom wszystki
gwiozdki na niebie
Toż za tom biydnom stajynkom trzi
stromy przi drodze rosły
jedyn palmowy drugi oliwny a trzeci to
strom sosny
a kożdy chce dać geszynk dziyciontku
narodzonymu
we tej biydnej starej szopie na sianie
położonymu
-Jo srogi strom palmowy byda dlo
dziecka łosłonom,
dom ciyń przed gorkim słońcym
szczyca sie przeca koronom
Mom liści jak paryzol niy bydzie
dziyciontko małe
bez lato we połednie we taki goronc
ciyrpiało
- A jo strom mały oliwny wielgimi
liściami niy władom
mom za to tako zaleta że zdrowe oliwki
posiadom
a ty sosno boroczko co bajtlu
podarujesz
a możno ze łostrych jegieł ciepło
pierzina usujesz
A po coż ci som te jegły tak łostre
i do niczego
niy uradujom przeca we żłobie Jezuska
małego
Usłyszoł te bozna Janioł keryn wachowoł tyj nocy
chce jakoś pomoc stromowi i leci mu ku
pomocy
Zawołoł wszystki gwiozdy i podo im
zastarany
muszymy coś wymyślić Ponboczek fest
znerwowany
trza nom łoblyc chojinka i wy mi w tym
pomożecie
światłym piyknym jak dynga tyn strom
mi łobleczecie
-Jo gwiozdka betlejymsko roz dwa ci w
tym pomoga
i bez szkody dlo nieba chojinka
łoświytlić moga
bydzie blyszczeć jak złoto zawołom
tyż śniyg biolutki
keryn łokryje sosna i jeszcze świat
colutki
I łod tego czasu chojinka nigdy już
biydno niy była
i na pamiontka zdarzynio bez świynta
łoko cieszyła
-Dziwejcie sie ludziska kaj szopa i
klepisko
przi żłobku na chojince na szpicy
światło blysko
Przeca to gwiozda kero na niebie przed
kwilą świyciła
a tera tyn strom sosnowy tak fajnie
łoświetliła
Możno Ponboczek jom posłoł i doł ji
mocka siły
kej ji te żołte promiynie niy yno
strom łozdobiły
Bo łona nas kludziła i pokozała
droga
do tego małego bajtla co syneczkiym
łod Boga
Prziszli my sie pokłonić tak piyknie
jak yno umiymy
i dlo cołki familiji geszynki dać
muszymy
A prziniyśli my masło konszczek
chleba czornego
ciepło pierzyna ze puchu dwa kilo syra
biołego
weź Józefie tyn geszynk ze serca Ci
go dowomy
my biydni pastuszkowie niewiela przeca
momy
Dziynkuja wom dobrzi ludzie jo wiym co
to je biyda
bezto do końca świata wdziynczny Wom
za to byda
A tera idzcie z Bogiym paś łowce i
barany
i rozprowiejcie że dzisiaj urodzioł
sie Pon nad Pony
A coż to za miejsce jakiś biydne i
łopuszczone
kaj sie podzioły izby tak szumnie
prziłozdobione
kaj krol moj Baltazarze kaj wygodno
kolybka
kaj szatki dlo małego kaj jadło i
miodu zdziybka
-Czcigodny Melchijorze we piśmie
jasno stoło
że we tej szopie ze sianym dziyciontko
urodzić sie miało
po to my wyndrowali przez cołki dłogi
lata
po gorkich pioskach pustyni z drugigo
końca świata
ażeby sie pokłonić tymu dziyciontku
bożymu
potym łogłosić ta prowda ludziom i
światu cołkimu
że bajtel co sie urodzioł blank
wielgim Ponym, bydzie
a na tych co go niy chcom łogromno
sromota przidzie
prziwiyźli my tyż geszynki kere
skłodomy w pokorze
i niech sie nimi raduje te
dziycionteczko Boże
momy tyż i staroś wielgo keryndy
nazot wrocymy
misyjo nasza spełniono na dycko tu niy
bydymy
A Nie starejcie sie przeca Ponboczek
tak wiela może
kejbyście sie nie stracili Janioł wom
droga pokoże
Yno powiym Wom na na ucho niy może ło
tym wiedzieć
tyn gizd Hrod keryn yno rod na tronie
umi siedzieć
Łon by zabioł dziyciontko przeca
downo to planowoł
chce dycko łostać krolym beztoż tak
se kombinowoł
-Powiym tym gupkom ze wszchodu że tyż
pójda do stajynki
pokłonić sie malućkimu i zaniesa mu
geszynki
yno piyrwej niech filujom kaj ta staro
szopa stoji
a jak mi już ło tym pedzom bydom w
saku bydom moji
Tak to Herod gizd łoszkliwy myśloł
że je taki cwany
że te krole to yno som jakiś łosły
i barany
Ale Janioł z wysokości dostoł łod
Ponboczka w niebie
przikaz ażeby tak cichcym nazot
wrocili do Siebie
A Herod że boł pragliwy i yno mu było
mało
kozoł zabić małe bajtle ale jedno
sie łostało
to boł Jezusek malutki we stajynce
urodzony
łon bydzie dlo wszytkich ludzi kedyś
Wielki Pon nad Pony
Jak sie rozchodzi ło niego Janioł w
spaniu sie pokozoł
Józefowi i padoł mu keby w droga sie
szykowoł
-
-Do Egiptu pójdziesz zaro nie dziwej
sie na pogoda
weź Maryja i dziyciontko do rugzaka
chlyb i woda
I nie boj sie i niy starej jo cie byda
kludzioł przeca
bez te pioski i kamiynie najprzod
przed Tobą poleca
I powiym Ci jako droga czy kajś jaki
gizd niy stoji
keryn by dyboł na życi tego Bajtla no
i Twoji
Tak to Józef i Maryja i małe
dziyciontko Boże
byli w Egipcie aż Janioł nazot wracać
sie im koże
A że Józef chłop robotny boł
stolorzym w Nazarecie
Jezus mały mu pomogoł no a potym to
już wiycie
A terazki skuliż tego chcymy złożyć
Wom życzynia
zdrowio szczyńścio i radości w dziyń
Boskigo Narodzynio
i niech te dzyciontko Boże wszystkim
ludziom bogosławi
i na dycki już we sercach zgoda i
pokoj łostawi
Regina Sobik