Nad szopkom betlejymskom gwiozdka na niebie mrugo
na dworze cima i zima a noc czorno i dłogo
w tej biydnej szopie na sianie sromotnie płacze dziecina
mamulka jom piastuje i tak godo do Syna
-Nie ślimtej mój malućki choć prziszła ciymno nocka
śpi już moji dziyciontko zawrzi te piykne łoczka
widzisz jak fajnie śpiywajom Janioły yno dlo Ciebie
a jak jaśniutko blindujom wszystki gwiozdki na niebie
Toż za tom biydnom stajynkom trzi stromy przi drodze rosły
jedyn palmowy drugi oliwny a trzeci to strom sosny
a kożdy chce dać geszynk dziyciontku narodzonymu
we tej biydnej starej szopie na sianie położonymu
-Jo srogi strom palmowy byda dlo dziecka łosłonom,
dom ciyń przed gorkim słońcym szczyca sie przeca koronom
Mom liści jak paryzol niy bydzie dziyciontko małe
bez lato we połednie we taki goronc ciyrpiało
- A jo strom mały oliwny wielgimi liściami niy władom
mom za to tako zaleta że zdrowe oliwki posiadom
a ty sosno boroczko co bajtlu podarujesz
a możno ze łostrych jegieł ciepło pierzina usujesz
A po coż ci som te jegły tak łostre i do niczego
niy uradujom przeca we żłobie Jezuska małego
Usłyszoł te bozna Janioł keryn wachowoł tyj nocy
chce jakoś pomoc stromowi i leci mu ku pomocy
Zawołoł wszystki gwiozdy i podo im zastarany
muszymy coś wymyślić Ponboczek fest znerwowany
trza nom łoblyc chojinka i wy mi w tym pomożecie
światłym piyknym jak dynga tyn strom mi łobleczecie
-Jo gwiozdka betlejymsko roz dwa ci w tym pomoga
i bez szkody dlo nieba chojinka łoświytlić moga
bydzie blyszczeć jak złoto zawołom tyż śniyg biolutki
keryn łokryje sosna i jeszcze świat colutki
I łod tego czasu chojinka nigdy już biydno niy była
i na pamiontka zdarzynio bez świynta łoko cieszyła
-Dziwejcie sie ludziska kaj szopa i klepisko
przi żłobku na chojince na szpicy światło blysko
Przeca to gwiozda kero na niebie przed kwilą świyciła
a tera tyn strom sosnowy tak fajnie łoświetliła
Możno Ponboczek jom posłoł i doł ji mocka siły
kej ji te żołte promiynie niy yno strom łozdobiły
Bo łona nas kludziła i pokozała droga
do tego małego bajtla co syneczkiym łod Boga
Prziszli my sie pokłonić tak piyknie jak yno umiymy
i dlo cołki familiji geszynki dać muszymy
A prziniyśli my masło konszczek chleba czornego
ciepło pierzyna ze puchu dwa kilo syra biołego
weź Józefie tyn geszynk ze serca Ci go dowomy
my biydni pastuszkowie niewiela przeca momy
Dziynkuja wom dobrzi ludzie jo wiym co to je biyda
bezto do końca świata wdziynczny Wom za to byda
A tera idzcie z Bogiym paś łowce i barany
i rozprowiejcie że dzisiaj urodzioł sie Pon nad Pony
A coż to za miejsce jakiś biydne i łopuszczone
kaj sie podzioły izby tak szumnie prziłozdobione
kaj krol moj Baltazarze kaj wygodno kolybka
kaj szatki dlo małego kaj jadło i miodu zdziybka
-Czcigodny Melchijorze we piśmie jasno stoło
że we tej szopie ze sianym dziyciontko urodzić sie miało
po to my wyndrowali przez cołki dłogi lata
po gorkich pioskach pustyni z drugigo końca świata
ażeby sie pokłonić tymu dziyciontku bożymu
potym łogłosić ta prowda ludziom i światu cołkimu
że bajtel co sie urodzioł blank wielgim Ponym, bydzie
a na tych co go niy chcom łogromno sromota przidzie
prziwiyźli my tyż geszynki kere skłodomy w pokorze
i niech sie nimi raduje te dziycionteczko Boże
momy tyż i staroś wielgo keryndy nazot wrocymy
misyjo nasza spełniono na dycko tu niy bydymy
A Nie starejcie sie przeca Ponboczek tak wiela może
kejbyście sie nie stracili Janioł wom droga pokoże
Yno powiym Wom na na ucho niy może ło tym wiedzieć
tyn gizd Hrod keryn yno rod na tronie umi siedzieć
Łon by zabioł dziyciontko przeca downo to planowoł
chce dycko łostać krolym beztoż tak se kombinowoł
-Powiym tym gupkom ze wszchodu że tyż pójda do stajynki
pokłonić sie malućkimu i zaniesa mu geszynki
yno piyrwej niech filujom kaj ta staro szopa stoji
a jak mi już ło tym pedzom bydom w saku bydom moji
Tak to Herod gizd łoszkliwy myśloł że je taki cwany
że te krole to yno som jakiś łosły i barany
Ale Janioł z wysokości dostoł łod Ponboczka w niebie
przikaz ażeby tak cichcym nazot wrocili do Siebie
A Herod że boł pragliwy i yno mu było mało
kozoł zabić małe bajtle ale jedno sie łostało
to boł Jezusek malutki we stajynce urodzony
łon bydzie dlo wszytkich ludzi kedyś Wielki Pon nad Pony
Jak sie rozchodzi ło niego Janioł w spaniu sie pokozoł
Józefowi i padoł mu keby w droga sie szykowoł
-
-Do Egiptu pójdziesz zaro nie dziwej sie na pogoda
weź Maryja i dziyciontko do rugzaka chlyb i woda
I nie boj sie i niy starej jo cie byda kludzioł przeca
bez te pioski i kamiynie najprzod przed Tobą poleca
I powiym Ci jako droga czy kajś jaki gizd niy stoji
keryn by dyboł na życi tego Bajtla no i Twoji
Tak to Józef i Maryja i małe dziyciontko Boże
byli w Egipcie aż Janioł nazot wracać sie im koże
A że Józef chłop robotny boł stolorzym w Nazarecie
Jezus mały mu pomogoł no a potym to już wiycie
A terazki skuliż tego chcymy złożyć Wom życzynia
zdrowio szczyńścio i radości w dziyń Boskigo Narodzynio
i niech te dzyciontko Boże wszystkim ludziom bogosławi
i na dycki już we sercach zgoda i pokoj łostawi
Regina Sobik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz