Czwarty król

Zajaśniała gwiazda na suficie nieba

prowadząc przez piaski Trzech Króli ze Wschodu

śladem ich podąża nikomu nieznany

młodzian co jak tamci królewskiego rodu

Jakie Jego imię jakie pochodzenie

nie wiedzą trzej Mędrcy ani inni ludzie

za to wiarę jaka posiadł ten młodzieniec

będzie drogowskazem w betlejemskim cudzie.

Wszyscy oni spieszą do miasta Betlejem

gdzie boża dziecina z Panny narodzona

a każdy ma jakiś prezent dla małego

żeby przepowiednia została spełniona

Mira i kadzidło na dodatek złoto

to prezenty godne dla króla przyszłego

ale dar w postaci kamieni szlachetnych

podarkiem chybionym od króla czwartego

Kiedy król choć młody roztropny i mądry

zabiera ze sobą trzy cenne kamienie

darmo pytać po cóż dzieciątku te dary

kiedy całkiem inne jest ich przeznaczenie

Że w tym wola Boża i tak stać się miało

wkrótce się przekonał młodzian i świat cały

kiedy to na drodze ranny i samotny

z pięcioma ranami leżał chłopczyk mały

Zabrał król dziecinę zaniósł do wsi obok

dał kamień szlachetny za pieczę i leki

a w zamian otrzymał wrażliwość na nędzę

której tyle w świecie co wezbrane rzeki

Po czym ruszył w drogę a wiodła go gwiazda

ta sama co dzielnych Mędrców prowadziła

aż doszedł do miasta gdzie śmierć ojca rodu

rodzinę w rozpaczy wielkiej pogrążyła

Było we zwyczaju ,że po śmierci męża

żona szła w niewolę dzieci też zabrano

jakby były czyjąś własnością lub rzeczą

bez żadnych skrupułów na targu sprzedano

I tym razem kamień szlachetny się przydał

uratował życie wiarę w dobro ludzi

lecz gwiazda zniknęła daremnie jej szukać

na niebie wysokim król czwarty się trudzi

Bijąc się z myślami że dar wrażliwości

który dziecko dało był mu nazbyt drogi

ruszył wprost przed siebie nadzieją wiedziony

aż zawitał w biednej chatki niskie progi

Gdy bieda z nieszczęściem jak siostry bliźniacze

próbują ocalić życie zagrożone

tam kamień szlachetny spełni swoją rolę

by wyroki boskie były wypełnione

Pusta sakwa króla już mu się nie przyda

już nie uratuje ani nie pomoże

została wrażliwość na ludzkie cierpienie

co to w sercu króla jak głębokie morze

I ona tym razem ratowała życie

pewnego wioślarza co ojcem rodziny

tu król bierze brzemię na swoje ramiona

by odpokutować za obce mu winy

A praca wioślarza ciężka i niewdzięczna

gorzkim kęsem chleba walką o przetrwanie

wtedy na dnie serca zrodziła się gwiazda

oświetlając drogę w życia oceanie

Światło jej ogrzało serca i sumienia

król odzyskał wolność ruszył w dalszą drogę

wtedy ta prawdziwa zabłysła na niebie

prowadząc do celu na spotkanie z Bogiem

I doprowadziła króla do stóp góry

gdzie stały trzy krzyże na nich wątłe ciała

gdy nad tym środkowym zapłonęła światłem

łaską bożej mocy którą w sobie miała

Spojrzał król do góry i oczom nie wierzy

do krzyża przybite ciało umęczone

ręce nogi we krwi gwoździami przebite

i jeszcze ta głowa w cierniowej koronie

Ten człowiek na krzyżu to Zbawienie świata

a ja tak tęskniłem chociaż go spotkałem

w wszystkich cierpiących i w dziecku na drodze

chyba byłem ślepy skoro nie widziałem

A te światło gwizdy co mnie prowadziło

było światłem łaski jak i te promienie

co z ran wypłynęły otulając duszę

żebym mógł zrozumieć moje przeznaczenie

R.SOBIK

foto https://pl.wikipedia.org/wiki/Trzej