Babcine dłonie

Te dłonie nabrzmiałe spękane pracą

balsamem na rany dzieciństwa były

codzienne troski ciepłem ogrzały

gdy szarość życia przygniotła siły

Paciorkiem różańca w ciszy wieczoru

szukały prostej drogi do nieba

cenne Zdrowaśki zgrubiałych palców

tworzyły niebiański okruszek chleba

W podświadomości wyryty obraz

pośród bezkresnej pamięci toni

odpływa i wraca z podwójną siłą

chłonąc pieszczotę babcinych dłoni

R.Sobik

foto z internetu

.Wiersz Babcine dłonie został wyróżniony w konkursie Jana Pocka w Lublinie