Wilczo skora

Przi starej szopie kajś wele lasa
pastyrze swoji bydło pasali
a że sie lynkali wilka złodzieja
bez noc calutko wachta trzimali

Wilczysko sioło łogromno twoga
zawziynte i złe jak nieszczyńś siedym
łod rana siedzioło na czatach myślonc
że mu sie trefi baran niejedyn

Kiedy wilczysku zmierzło czekani
na niebie jasno gwiozda blysknyła
chciała pokozać cołkimu światu
że tu Paniynka Syna zrodziła

Wtedy to Janioł stompioł na ziymia
łobudzioł pastuszkow co twardo spali
-Idzcie do szopy tam bajtel leży
na niego to wszyjscy downo czakali

Wilk zły i głodny idzie ich śladym
chocioż ciekawoś w pojstrzodku poli
łobejrzy yno co bydzie dali
już łon ci troszka poczakać woli

-Ci gupielocy poszli do bajtla
jak by to było jakiś panisko
łostawić łowce bez wachowanio
ni moga pojońć choć mondrech wilczysko

Pastyrzom chyba na dekiel pizło
bajtlika w żołobie w zocności majom
i wto to widzioł ni majom wiela
choć biyda piszczy geszynki dajom

Cha! doczekołech nareszcie poszli
widać że szczyńści mi dzisioj sprzijo
Zeflik zmochany usnoł na sianie
i jak zabito spi tyż Maryjo

Wloz wilk do szopy zymbiska szczyrzy
bydzie gościna jakich niewiela
tela maszkietow downoch niy widzioł
w brzuchu mi burczy wszystko zeżera

Łotworzoł paszcza już łapskiym siyngo
coż kej dziyciontko sie łobudziło
krongłe wyglondo na smaczny konsek
zjeś go grzych bydzie jak by niy było

Ponboczek tego mi niy łodpuści
nareszcie sumiyni ruszyło wilka
pojon ,że bajtel radoś prziesie
stykła mu na to malućko kwilka

Dziyciontko wyciongło ronczki i pado:
-kamracie wilczku jo na cia czekom
podź cie pochalom przitula do sia
dycko pszoł byda to ci przirzekom

Rozbeczoł sie wilk s wielki radości
dziyciontko kamratym wto mu uwierzy
a łon już poznoł ,już wiy i czuje
że to Zbawiciel w tym w żłobku leży

I pynkła twardo skora a wilku
wyszoł s ni człowiek inszy i nowy
taki prawdziwy ze kwi i kości
i do pomocy dycko gotowy 

Regina Sobik 25.12.2014r

foto http://pl.wilkipedia.wikia.com/wiki/Plik:Wilk.jpg