Na fynsterbrecie łokna bogatej chałupy
leżoł pecynek chleba niytkniynty
a woniym nyncioł gowiedź i ludzi
wyglondoł smacznie chocioż pynkniynty
Ptoki lotały nad tym darym nieba
rade by jakiś łokruszek skosztować
coż kej gospodyni wrzeszczy wniebogłosy
- To bez was gizdy byda głodować
A zło jak łosa łapskami wywijo
toż ptoki wylynkane uciykły na pola
tam kaj rosły pszynicy złocistej łany
i woniała świyżo przełorano rola
Szoł drogom wyndrowiec głodny zmochany
stanoł przed chałupom prosi gospodyni
- Dejcie mi chleba bo przimiyrom głodym
wom jedyn krajiczek ubytku niy czyni
łod wczoraj żech ni mioł ani łokruszki
prosza tyż piyknie ło łyk zimnej wody
A pragliwo baba jak sie niy wydrze
- Jo tu niy robia dlo swoji wygody
niy po toch pszeca ciynżko harowała
bych darmo futrować miała żebroka
jo mom familijo a tyn chlyb to do nich
a niy do jakigoś tam łobiboka
I poszoł wyndrowiec do dobrych ludzi
co niy skompiom żodnymu krajiczka chleba
bo pszeca choć biydni dzielić sie umiom
kej we wielki zocy majom dar nieba
Co do złej baby głodym zmorzono
bjere noż do rynki i s ławy stowo
żeby ukroć chleba ale ni moge
bo tyn sie wcale krojić nie dowo
Ni moge spokopić ło co tu idzie
tera ma zwykły kamiyń zamast chleba
to bez to że s głodnym sie niy dzieliła
darym dlo wszystkich łod Ponboczka s nieba
Regina Sobik 10.05.2024r
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz