Prawo natury

Ostatnia kartka jak liść jesienny

do nóg z szelestem na ziemię spada

znacząc wspomnieniem dzienny rytm życia

refleksją wzruszeń duszę napawa

Miesiące lata szybko mijają

coraz ich więcej w sejfie pamięci

czy to czas śpieszy gnając na oślep

czy może ziemia szybciej się kręci

Ta zaś się kręci tak jak kręciła

ani nie zwolni ani przyśpieszy

każdy dzień jutra przynosi nowe

a jego darem trzeba się cieszyć

Gdy życie biegnie odwiecznym torem

krzyżyków na karku ciągle przybywa

prawem natury zwolnić nam trzeba

pośpiech w tym wieku zabójczy bywa

R.Sobik 30.12.2018r

Przegrana miłość

Wiersz pt „Przegrana miłość”  brał udział w Międzynarodowym  konkursie The International Kosciuszko Bicentenary Competition ogłoszonym przez Puls Polonia w Australii  i  został zakwalifikowany do dwujęzycznej pokonkursowej Antologii „Kościuszko Przyjaciel Ludzkości. Friend of Humanity”.  Przed samymi świętami w ramach prezentu otrzymałam nowiutki pachnący jeszcze farbą drukarską 1 egzemplarz . Antologia składa się z dwóch części angielskiej i polskiej rozdzielonej przepięknymi konkursowymi grafikami oraz uzupełniony notatkami biograficznymi wyróżnionych autorów .Pragnę nadmienić,że w konkursie The International Kosciuszko Bicentenary Competition nadesłano ogółem 358 prac w kategoriach muzyka,grafika i literatura. W kategorii graficznej przysłano 142 prace a w literackiej 172.W konkursie udział wzięli twórcy młodzieżowi jak i dorośli z 18 krajów .

Dlaczego osika się trzęsie? bajka dla dzieci

W biednej lichej stajence
urodził się Jezus mały
na którego tak długo
czekał z nadzieją świat cały

Herod król zły i okrutny
chciał zabić dzieciątko boże
chytry udawał że pójdzie
pokłon mu złożyć w pokorze

Dlatego święty Józef
który był dobrym człowiekiem
chciał uratować Jezuska
sprawując nad nim opiekę

Bo przecież Ojciec Niebieski
powierzył mu to zadanie
głosząc przed niebem że Józef
przybranym Ojcem zostanie

Anioł posłany na ziemię
drogę ucieczki mu wskazał
że trudną i niebezpieczną
dlatego ostrożność nakazał

Herod świadomy porażki
wściekły aż kipiał ze złości
krzyczy zabijcie maluchy
nie mam dla nich litości

Wziął tedy święty Józef
na osła dobytek cały
dzieciątko i Jego matkę
bydlęta w stajni zostały

Na dworze noc ciemna i zimna
bo późna już godzina
i gdzie się teraz podzieje
zmęczona drogą rodzina

Góry puste i straszne
tylko piaski i skały
czy one schronieniem będą
gdy nieprzyjazny świat cały

Już już słychać tętent
i rżenie koni z daleka
uciekaj święty Józefie
tu śmierć na Ciebie czeka

Przed nim las gęsty i mroczny
ogromne jesiony i dęby
zza drzew zwierz niebezpieczny
ostrzy straszliwe zęby

Maryja bierze dzieciątko
i chowa je w koszyku
nie odda Go w Twe łapy
Herodzie okrutniku

Lecz oto gałęzie osiki
gęsto z pnia wyrastają
a może one schronienie
tej świętej rodzinie dają

Nie jestem głupia rzecze
osika trzęsąc się cała
żebym jakieś przybłędy
pod pięknym liściem chowała

Bo gdyby ich tu znaleźli
to moje młode listeczki
zerwali by i spalili
a mnie wrzucili do rzeczki

Znikąd ratunku pomocy
tylko leszczyna została
chociaż i ona tak bardzo
strasznego Heroda się bała

Gdy tylko Matka Boża
o pomoc ją poprosiła
z radością i ochotą
w mig to życzenie spełniła

Pod parasolem zieleni
świętą rodzinę schowała
a dzieciąteczko maleńkie
w gałązkach ukołysała

Zaś osika się trzęsie
ze strachu choć wiatru nie ma
bo ona już zawsze będzie
bać się własnego cienia

Regina Sobik foto
 z internetu  https://www.google.com

O choince ubranej przez Aniołka

W Betlejem obok biednej stajenki

przy drodze dorodne trzy drzewka rosły

drzewko oliwne drzewko palmowe

i drzewko zielonej iglastej sosny

A każde chciało coś dać w prezencie

dzieciątku z Panny dziś zrodzonemu

w ubogim żłóbku na lichym sianku

z troską matczyną położonemu

Wysokie i piękne drzewko palmowe

będzie dla dziecka wspaniałą osłoną

użyczy cienia przed skwarem słońca

szczyci się bowiem liściastą koroną

Drzewko oliwne nie chcąc być gorsze

smaczne oliwki mu obiecuje

a dla rodziny wspaniałą oliwę

do potraw i lampek wnet przygotuje

Kpią sobie drzewka z zielonej sosny

że tylko igiełki darować może

ale z tych igieł nic mieć nie będzie

na sianku złożone dzieciątko Boże

Usłyszał to Anioł który straż trzymał

nad biedną stajenką już od północy

a że żal mu było iglastej sosny

więc postanowił coś zrobić tej nocy

Przywołał do siebie wszystkie gwiazdeczki

które tak jasno na niebie świeciły

by światłem pięknym jak tęcza na niebie

to biedne drzewko trochę ozdobiły

Tę najjaśniejszą co właśnie dzisiaj

na wysokim niebie się pojawiła

umieścił na samym szczycie choinki

by dzieciąteczku radośnie świeciła

Ujrzał mały Jezus to drzewo sosnowe

i klaszcze w dłonie z wielkiej radości

zielona choinka złotem przybrana

przyszła do Niego po prostu w gości

A gwiazdka co blaskiem najjaśniej świeci

to Betlejemska z nieba przysłana

by wszystkim ludziom na całym świecie

głosiła radość z narodzenia Pana

I od tej pory ta biedna choinka

jest najpiękniejszym drzewem na świecie

aby w tę cudną noc Wigilijną

cieszyła wyglądem to Boże Dziecię

Regina Sobik

Świąteczne pozdrowienia

Świąteczne pozdrowienia czyta Bogdan Dmowski

Świąteczna samotność

Wiersz pochodzi z Antologii zbiorczej "W Betlejem święto"

Świąteczny prezent -Współczesne Jasełka

Osoby Maria, Józef, Podróżujący, Policjant, Anioł, Sąsiad za ścianą, Żona sąsiada, sąsiadka II,Hanys, sąsiadka Ania,Syn sąsiadki, Antek,Witek ,Narrator,

Maria....

Józefie tak straszno jakoś

i zaraz wieczór będzie

a tu ni psa ni człowieka

tak zimno i pusto wszędzie

I cóż my teraz zrobimy

na bruk nas wyrzucili

bezduszni urzędasy

jak byśmy dziadami byli

Józef

Maryjo a nie smuć że się

jutro zaczniemy od nowa

dziś trzeba znaleźć nocleg

już moja w tym będzie głowa

Tymczasem pójdźmy na dworzec

tam ciepło i ławka czeka

choć twarda przygarnąć może

zmożonym snem człowieka

Usiądź na chwilę odpocznij

a ja się tu rozejrzę

skoczę tylko na peron

rozkład pociągów obejrzę

A może pojedziemy

do brata do rodziny

Na pamięć naszych Ojców

nie odmówi gościny

Policjant

A co to jaśnie państwo

nie mamy gdzie się podziać

proszę dworzec opuścić

porządek trzeba zachować

No i jak to wygląda

dworzec nie dla hołoty

on dla ludzie porządnych

a nie dla jakieś biedoty

Nie dla Was takie miejsca

dla Was przytułek schronisko

no ruszać mi się zaraz

dom dla bezdomnych blisko

Podróżujący

Panowie stróże prawa

gdzie wasze serce i oczy

że wypędzacie Tych biednych

tam gdzie ciemności nocy

Józef

Chodź Maryjo dasz radę

pójdziemy gdzieś przed siebie

w tę noc gdzie tylko przyjazne

                                  księżyc i gwiazdy na niebie

Maria

Daleko jeszcze Józefie

mam mokre dziurawe buty

boli mnie całe ciało

pójdźmy przez park na skróty

O ! tam za tym zakrętem

opuszczony dom stoi

zatrzymajmy się chwilę

może on mój ból ukoi

Józef

Maryjo nie mamy wyjścia

dziś tu przenocujemy

Twoje zdrowie ważniejsze

choć wiem że prawo łamiemy

Kochanie jutro Wigilia

Bożego Narodzenia

Panna zrodziła Syna

dla naszego zbawienia

Podzielmy się tym opłatkiem

który zabrałem ze sobą

niech złączy nasze serca

z Tą małą dzieciną Bożą

Narrator

Noc pogrążona we śnie

a Józef snem zmożony

zasnął myśląc o losie

przyszłego dziecka i żony

I ujrzał pięknego Anioła

co głośnym jak grom głosem

mówi do Niego

Anioł

- Józefie

powalcz ze swoim losem

Pójdź jutro do magistratu

nim słonko ze snu wstanie

złóż oświadczenie na piśmie

i urzędowe podanie

O przydział tej rudery

bo Ty masz ręce zdrowe

zrobisz porządny remont

mieszkanie będzie jak nowe

Zostaniesz Ojcem rodziny

i troszczyć Ci się trzeba

o godny byt i życie

by nie zabrakło Wam chleba

Maria

Józefie Józefie zbudź się

urodziłam Ci synka

będziesz wspaniałym Ojcem

patrz jaka mała kruszynka

Sąsiad za ścianą

A cóż to za hałasy

śmią budzić mnie po nocy

tu ma być cisza i spokój

do stu tysięcy krocy

Żona sąsiada

Zamknij ten dziób pijaku

i nie rób awantury

nie szukaj niedorajdo

po prostu w całym dziury

Nie dosyć że niedowidzi

to jeszcze udaje greka

a tam za ścianą płacz dziecka

i ktoś pomocy czeka

Do Ciebie mówię niecnoto

musisz się trochę natrudzić

zobacz co tam się dzieje

i nie waż się dziecka zbudzić

Sąsiad za ścianą

Już idę kłótliwa babo

choć nie mam wcale ochoty

a płacz jakiegoś podrzutka

wróży nam same kłopoty

Ja nie mam serca z kamienia

wezmę ten bochen chleba

Dziś Boże Narodzenie

podzielić się nim trzeba

Żona sąsiada

To i ja pójdę z Tobą

i na wypadek wszelki

zabiorę kocyk po Staśku

smoczek i dwie butelki

Sąsiadka II

A wstawaj mi tu zaraz

nierobie zatracony

matka nie Twoją służącą

wracaj do dzieci i żony

Syn sąsiadki II

Dobra już dobra mamuśka

idę te krzywdy naprawić

muszę coś zrobić ze sobą

nie mogę ich tak zostawić

Ludzie a Wy wstawajcie

tam ktoś pomocy czeka

no ruszać mi się zaraz

no gdzie ta społeczna opieka

Witek

Opieka tu nie pomoże

to w nas jest wielka siła

podzielmy się tym co mamy

by ta rodzina przeżyła

Antek

Mogę dać drzewo na opał

pod kuchnią ogień rozpalić

troszeczkę ciepła w izbie

może to dziecko ocalić

Syn Sąsiadki II

Ten pomysł jest porąbany

od mojej rodziny wara

niech każdy obywatel

o siebie sam się stara

Sąsiadka Ania

O nie!! my tu są jak rodzina

i rodzina musi się wspierać

a radości z dawania

nikomu nie wolno odbierać

Hanys

I jak Ci pastuszkowie

prziszli my tu w gościna

prziniyśli my trocha darow

chicioż za wiela ich ni ma

momy tu kostka masła

i ten bochynek chleba

a nie dziynkujcie nom prosza

tako była potrzeba

Możno Ponboczek sprawi

że i Wy pomożecie

kiedyś jakimuś biydnymu

bo takich dużo w świecie

Razem

Życzymy by te dzieciątko

co Wam się urodziło

radością a później pomocą

jak mały Jezus było

A że to czas radości

z Bożego Narodzenia

złóżmy sobie sąsiadom

szczere świąteczne życzenia

I zaśpiewajmy kolędę

Bóg się w Betlejem urodził

on wszystkie serca ludzkie

zjednoczył i pogodził

                                Śpiewają wspólnie kolędy               

R.SOBIK

Adwentową ciszą

Spóźniony list

 Zbliżał się szósty grudnia - dzień, w którym św. Mikołaj przynosi prezenty wszystkim dzieciom. Co roku Jacuś pisał list do św. Mikołaja, tym razem jednak tak jakoś się stało, że zapomniał. No i pewnie powiedzcie: "skąd Św .Mikołaj ma wiedzieć, co chce chłopczyk dostać od niego w prezencie, jak nie dostał od niego listu z życzeniem dziecka?" Jacuś popatrzył na kalendarz.
- Ojojo! Jojku! Mikołaj za tydzień, a ja zapomniałem o liście - zawołał z przerażeniem chłopczyk. Szybko wyciągnął z tornistra kartkę papieru i długopis. "Tylko żeby nie było za późno" pomyślał i zabrał się do pisania listu.Święty Mikołaju przepraszam, że tak późno piszę do Ciebie, ale zupełnie zapomniałem. Proszę Cię jednak nie gniewaj się na mnie i zapisz sobie w zeszyciku, że chciałbym dostać piękny nowy aparat fotograficzny, bo jak wiesz lubię obserwować zwierzęta i robić im zdjęcia. Ach! proszę jeszcze o gruby album, żebym te zdjęcia mógł gdzie wklejać. To dla mnie, a dla siostrzyczki poproszę lalkę i wózek, bo wiesz ona jest jeszcze za mała i nie umie pisać .Wybadałem jednak sprawę i myślę, że ten prezent będzie najbardziej odpowiedni dla niej. Poza tym jak się nudzi to zaczyna płakać, a tak będzie miała zajęcie a ja spokój żebym mógł odrobić zadanie.Święty Mikołaju spełnij moją prośbę, a ja zaśpiewam Ci za to piosenkę, której uczyliśmy się na lekcji angielskiego. - No gotowe - powiedział chłopczyk - tylko jeszcze postawię kropkę na końcu zdania.Jacuś był bardzo zadowolony z treści listu. Przeczytał go kilkakrotnie, potem wsadził do koperty i nakleił znaczek."Oj tylko jaki adres mam wpisać, żeby list doszedł" - pomyślał chłopczyk. - "Już wiem napiszę "list do Św. Mikołaja" i wrzucę do skrzynki pocztowej, a tam już będą wiedzieli co z nim zrobić, żeby dotarł do we właściwe ręce." Jak postanowił tak też zrobił. A teraz muszę pobiec na pocztę, bo listy wyjmują ze skrzynki za pół godziny. Wolę nie myśleć, co by było, gdybym się spóźnił. Chłopiec założył ciepłe buciki, kurteczkę i ciepłą czapkę na głowę, bo na dworze - jak to o tej porze roku - był mróz i śnieg.- Mamusiu biegnę z listem - zawołał i w te pędy pobiegł do skrzynki. Ledwo zdążył, bo Pan listonosz właśnie wyjmował calutką pocztę ze skrzynki i wkładał do dużego worka.- Masz szczęście chłopcze - powiedział do Jacusia. -Gdybyś się spóźnił, to niestety na prezent od Św. Mikołaja musiałbyś czekać calutki rok.- Dziękuję Panu - odpowiedział chłopczyk i uśmiechnął się radośnie.
 foto pochodzi ze str 
www.edziecko.pl/edziecko/7,80257,19280216,list-do-swietego-mikolaja-gdzie-wyslac-i-jak-napisac.html

R.Sobik

Patrz jak niebo się uśmiecha

Patrz jak niebo się uśmiecha

Patrz już niebo przebudzone

zrzuciło suknię ciemności

świtem zbudził się poranek

plącząc się w tiulu szarości

Senne mary precz odeszły

nie myślę ich szukać wcale

skoro mi dzień podarował

czystej rosy łez korale 

 

Ref ...Niech trwa przy mnie niech trwa we mnie

hymnem radości zaśpiewa

nauczy cierpliwie czekać

falą czułości zalewa

Złe sny włożę w zapomnienie

w niepamięci schowam skrycie

nie dopuszczę smutnej myśli

a piękniejszym będzie życie

Patrz jak niebo się uśmiecha

słonko pomarańczą płonie

cud przemiany oszałamia

chciałbym nim napełnić dłonie 

 

Ref ...Niech trwa przy mnie niech trwa we mnie

hymnem radości zaśpiewa 

Regina Sobik 

Trzy drzewa

Gdzieś za górami na końcu świata

na małej polanie trzy drzewa rosły

a każde miało jakieś marzenie

i chciało czym prędzej doczekać wiosny

Pierwsze z nich zostać ma piękną skrzynią

co mieści wszelkie bogactwo świata

drugie pragnęło być wielkim statkiem

pływać po morzach przez długie lata

Te trzecie chciało sięgnąć do nieba

by być najbliżej samego Boga

wtedy naprawdę będzie szczęśliwe

nie straszna mu zamieć i burzy trwoga

Rosły beztrosko tak sobie marząc

lecz niezbadane wyroki nieba

bo przyszli jacyś bezduszni drwale

i bez skrupułów ścięli trzy drzewa

Kiedy zabrano je do tartaku

o mało biedne się popłakały

bo ich marzenia o przeznaczeniu

po prostu zwykłą fikcją się stały

Z pierwszego zrobiono żłób do stajenki

z którego bydlątka sianko jadały

z drugiego człowiek zbudował łódkę

z tego trzeciego krzyż doskonały

W żłobie złożono dzieciątko małe

skarb to największy na całym świecie

bydlątka i ludzie mu się kłaniali

i pozdrawiali to małe dziecię

Łódka służyła dzielnym rybakom

podczas ich małych morskich podróży

na swym pokładzie miała człowieka

który uciszał sztormy i burze

Krzyż wykonany z trzeciego drzewa

został symbolem krwawej ofiary

na nim zawisło Zbawienie świata

by lud żałujący uniknął kary

Mijały miesiące lata i wieki

nim drzewa pojęły sens przeznaczenia

przecież tak służąc na chwałę Pana

spełniły swoje skryte marzenia

R.SOBIK

Legenda o trzech braciach

Czy można zaufać niebu

gdy znakiem trzech gwiazdek miga

albo odgadnąć swą przyszłość

gdy chęć z pragnieniem się ściga

Gdy jutro takie niepewne

pośrodku ziemskich zamieci

czy może król danym znakiem

kierować losem swych dzieci

Bolek Leszek i Ciszek

synowie władcy tej ziemi

wyruszą raniutko w drogę

na zachód by los swój odmienić

Tam mają poszukać miejsca

by gród potężny zbudować

gdzie będą mogli poddani

żyć i w spokoju pracować

Ruszają synowie w drogę

gdyż wola króla rzecz świętą

a obiecana nagroda

w postaci ziemi zachętą

Zadanie cóż bardzo trudne

trzeba wykonać samemu

chociaż świta rycerzy

towarzyszy każdemu

Odważny Leszek przez puszczę

dzielna drużynę prowadzi

-Zatrzymać się mam czy iść dalej

któż mi teraz doradzi

Ludzie wysiłkiem zmęczeni

chętnie napiją się wody

takiej co doda siły

dla zdrowia i ochłody

Ratunkiem pobliskie wzgórze

a z szczęściem już tak bywa

że u stóp góry czy wzgórza

jakieś źródełko wypływa

Muszę dać znać swoim braciom

też pewno bardzo spragnieni

nie mogę samych zostawić

gdyż ludzie drogą zmęczeni

I dmie w róg ile sił w płucach

z nadzieją że ktoś usłyszy

dźwięk niesie się głośnym echem

mącąc spokój błogiej ciszy

Nadstawił Bolko ucha

już wie że zadanie spełnione

za dźwiękiem śpieszy do źródła

na miejsce im przeznaczone

I jak na braci przystało

nie zostawią trzeciego

przecież u tego źródełka

miejsce i dom dla każdego

Wrócą tu z wiosny oddechem

zbudują gród nad grody

będzie pamiątką spotkania

u źródła ożywczej wody

Za posłuszeństwo starania

dziś los im hojnie zapłaci

gród zwał się będzie Cieszynem

zaś źródło Studnią Trzech Braci 

Regina Sobik 

foto  https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Cieszyn_Studnia_Trzech_Braci_2.JPG

Krzyże na Monte Cassino

W promieniach słonka majestat bieli

pokorą ogrzewa smutne ramiona

choć pamięć boli one wciąż stoją

i wciąż czekają na Zmartwychwstanie

W szeregu jak żołnierz na wiecznej warcie

by sen spokojny był ukojeniem

Tym co zginęli za wolność w boju

pod włoskim niebem z dala od domu

Czerwone maki ich towarzyszki

 znaczą mijanie łzami purpury

gdy polski żołnierz zdobywał szczyty

krzyże znaczyły ślad jego drogi

Teraz pamięcią tamtych wydarzeń

na obcej ziemi choć między swymi

oby świat nigdy już nie zapomniał

o Tych co wolność krzyżem znaczona 

Regina Sobik  

foto pochodzi ze str http://www.pingpong.pl/panorama/papiez/zycie/pilegrzymka2002/pielgrzymka02_cassino.htm

Polonez znad Sekwany

Zabrzmiały organy tęsknotą wygnańca
melodią tak rzewną co zmysły porusza
struny serca dotąd w letargu uśpione
ożyły na chwilę by wspomnieniem wzruszać

Popłynęły dźwięki falą znad Sekwany
do łanów ojczystych nad Wisłą szumiących
otuliły pola lasy i doliny
pobudziły wierzby nad potokiem śpiące

Gdy zabrzmiał Polonez niczym sumień tysiąc
których nie zagłuszy szum wojennej burzy
nakarmiony dźwiękiem w paryskim salonie
rozwinął swe płatki kwiat czerwonej róży

Poruszony słuchacz oniemiał z zachwytu
powracając myślą tam gdzie pachnie chlebem,
łzę z oka płynącą ukradkiem ociera
że znalazł ślad Polski pod paryskim niebem

R.Sobik

foto z internetu

Na rynku w Rybniku

Na rynku zaspany Nepomucen
myje twarz zimnymi kroplami rosy
tęczą rozsianych wokół fontanny
w których przegląda się promyk słonka

Na wieży ratusza leniwy zegar
niemy świadek historii przystanął
jak by na chwilę chciał czas zatrzymać
Tym którym szczęście w obrączce dane

Tuż obok komin dawnego browaru
osaczony niby ranne zwierzę
góruje nad nowoczesną galerią
zachowując pozory pamięci

Na końcu wąskiej uliczki kościół
pamięta czasy gdy jeszcze młody
nieznany nikomu kleryk z Wadowic
odwiedził po drodze jego ołtarze

Rybnicki rynek niegdyś spokojny
wskrzeszony młodością dziś tętni życiem
jarmarcznym gwarem budzi mieszkańców
łącząc se sobą nowe i stare

R.Sobik

"Masa upadłościowa . Tomik poezji rybnickich seniorów" jest efektem Konkursu poetyckiego , zorganizowanego przez Rybnicką Radę Seniorów przy wsparciu Biura Kultury Urzędu Miasta Rybnika. Wydawnictwo jest wyborem 30 z 415 nadesłanych utworów konkursowych powyżej jeden z 2 wierszy mojego autorstwa umieszczone w tomiku 

Cóż mam Ci życzyć Mała Ojczyzno w 100-lecie Niepodległości

Gdy radość zalewa dzisiaj ulice

dumnie powiewa biało-czerwona

cóż mam Ci życzyć Mała Ojczyzno

jak zrobić bilans strat i dokonań

Życzę by Wolność i Niepodległość

były znacznikiem najwyższej miary

a ziemia co Matką i żywicielką

nie zażądała większej ofiary

By los co dotąd wyznaczał drogi

zabrał ze sobą piętno przeszłości

by nasi lokalni bohaterowie

mogli być cząstką Niepodległości

Upamiętnieni nazwami ulic

Oni w pamięci żywych zostaną

choć koło historii różnie się toczy

dla młodych wzorem niechaj się staną

Życzę Włodarzom i wszystkim stanom

siły mądrości i powodzenia

by ich decyzje mądre i trafne

wyrazem empatii i zrozumienia

Żeby mieszkańcy mogli żyć w zgodzie

chętni współpracy pomóc gotowi

a nowe czasy były kołyską

starych tradycji zwyczajów i mowy
  R.SOBIK 09.11.2018r

Prawda

Mówią że prawda leży pośrodku
nie będę się spierał jak wójt z plebanem
daremny dialog wywody racje
skoro i tak każdy dla siebie Panem

Mądrość rozsądek obce im przecież
cicha pokora w kącie zostaje
każdy ma rację każdy swe zdanie
swoje od losu i tak dostanie

A życie jednym płynie potokiem'
choć zło i dobro też tworzą pary
rozum od tego by dojść do prawdy
choć ta jak wszystko ma dwa wymiary

R.Sobik

Modlitwa w 100-lecie Niepodległości

Dałeś nam Boże wolną Ojczyznę

wzniosła to chwila i wielkie słowa

gdy Niepodległość dobrem najwyższym

każdy jej cząstkę w sercu zachowa

Kiedy cierpienie zbierało żniwo

Tyś się jednoczył ze Polskim narodem

teraz gdy wolna nasza Ojczyzna

prosimy o ufność miłość i zgodę

Spraw byśmy wzorem Ojców i Dziadków

modlitwą i pracą swój byt znaczyli

i jak przystało na dzieci boże

Boga Ojczyzną honor cenili

A Twojej Matce co z Częstochowy

przez wieki wierny naród wspierała

daj tyle darów by obdzieliła

swe dzieci które tak ukochała

Błogosław rządzącym i wszystkim stanom

by mogli w pokoju żyć i pracować

pokorą mądrością w codziennym trudzie

i w zgodzi z Tobą przyszłość budować

R.Sobik 05.03.2018r

Stary Drewniany krzyż

Zmurszały czasem cierpliwie czeka
na zapomnianym skrawku cmentarza
gdzie tylko wiatr hula pośród nagrobków
i martwa cisza serca poraża 

Zmęczony stary otwarł ramiona
żeby przytulić ślady istnienia
życiowych bankrutów co stąd odeszli
nie mogąc uciec od przeznaczenia

Gaśnie płomyczek w nagrobnej lampce
ktoś go zapalił tutaj od święta
krzyż skrzypi cicho szepcząc pacierze
za Tych o których nikt nie pamięta

R.SOBIK
foto ze str
http://swjacek.opole.pl/galeria/category/4-kapliczki.html

Poranek

W poświacie jutrzenki odeszła noc zimna

zapłonęły szczyty srebrzystym dywanem

hale i pastwiska chłoną pierwsze dźwięki

odgłosem poranka budzą się zaspane

Stojąc niczym wojsko w zwartym szeregu

granitowe skały smutne i złowrogie

jeszcze nie zdążyły odmówić pacierza

z wichrem co je smaga do walki gotowe

Na skostniałą ziemię bielutkim welonem

mgiełka rozpostarła tiulowe sukienki

jeszcze się opiera by zostać na chwilę

zanim się rozpłynie pokaże swe wdzięki

W dolinach wiaterek oddechem tęsknoty

pierwsze krople rosy zalotnie całuje

nikły promyk słonka przebił się przez chmury

zagląda w kałuże i światłem czaruje 

 

R.Sobik 

Ziarenko

Leżało sobie ziarenko
na suchej jak szczapa ziemi
i ciągle myślało o tym
jak by tu los swój odmienić

Dość miało żaru słoneczka
i chętnie by się napiło
wody ożywczej i zimnej
bo strasznie spragnione było

Przyleciał psotny wiaterek
a ten go prosi i błaga
weź mnie ze sobą kochany
mnie leżeć tu nie wypada

Chętnie zamienię mieszkanie
jak piórko jestem leciutkie
wcale nie będę przeszkadzał
jestem takie maciupkie

A wietrzyk pohulać lubi
poprosi je zaraz do tańca
ziarnko choć trochę małe
będzie partnerem do walca

I polecieli do lasu
gdzie ciepło wilgotno było
wietrzyk upuścił ziarenko
żeby w ziemi ożyło

Tak przeleżało bezpiecznie
w przyjaznej sobie ziemi
aż napęczniało z dumy
pod parasolem zieleni

Puściło korzenie listki
zieloną łodyżką się śmieje
chciałoby zatańczyć z wiatrem
a ten gdzie indziej już wieje …

 Regina Sobik