Ballada o człowieku i krzyżu

Był sobie człowiek który niósł krzyż swój

w sam raz na jego wątłe ramiona

i chociaż go nosił przez wszystkie lata

nie mógł się jakoś do niego przekonać.

Narzekał ,że ciężki i że uwiera,

że nie pasuje bo trochę za długi,

chciałby go w końcu zmienić na inny

a ten zostawić , zbyt go nie lubi.

                                   Nie mógł już dłużej Pan na niebiosach

ścierpieć narzekań człowieka słabego,

posłał Anioła by go zaprowadził

gdzie inne krzyże czekały na niego.

Pokazał miejsce gdzie przeróżne krzyże

jak drzewa z ziemi powyrastały,

aby mógł wybrać ten co mu pasuje

leciutki gładki i całkiem mały.

Niemądry człowiek widząc tyle krzyży

z radości podskoczył, ręce zaciera,

chodzi jak w transie i godzinami

krzyż odpowiedni dla siebie wybiera.

Ten jest za ciężki ,chociaż ze złota

a ten za prosty, biedny i surowy

ten niestabilny zbyt ozdobiony,

ten znów za duży i całkiem nowy.

Zmęczony szukaniem usiadł na ziemi

patrzy cień krzyża widać na trawie

jak oparzony zerwał się wołając:

-ten mi pasuje tego nie zostawię-

Anioł uśmiechnął się do człowieka

                                   mówi do niego wielce  rozbawiony

-mój drogi ten krzyż który znalazłeś

to ten przez Ciebie wcześniej porzucony.

Ja jestem Stróżem a Twój Ojciec w niebie

powierzył mi kiedyś poważne zadanie,

bym dopasował krzyż na Twą miarę

taką jaką krawiec szyje ubranie,

Bo Pan nie obarczy dziecka Swojego

ciężarem którego unieś nie zdoła

byś mógł cierpliwie nieść go przez życie

a do pomocy posłał Ci Anioła-

R.Sobik 

Inspiracją do napisania tej ballady było opowiadanie ks.M. Malińskiego pt „ Opowiadanie o ludzkich krzyżach”