Anielskie wspomnienia - Opowiewści Podsłuchane

Na samym środku niebiańskiej łąki

Anioły beztrosko sobie fruwały

jeden był duży drugi ciut mniejszy

zaś ten najmłodszy zupełnie mały

Zmęczone zbieraniem kwiatów na bukiet

by spocząć na chwilę szukały cienia

kiedy już siadły pod dużym drzewem

pamięcią wróciły ziemskie wspomnienia

Ten duży zaczął cudowną opowieść

o świętach gdy jeszcze był całkiem mały

takich rodzinnych ciepłych radosnych

gdy pod choinką prezenty czekały

Lubił je zawsze najbardziej na świecie

ze łzami w oczach wspominał dziadka

biedniutki żłobek w nim dziecię małe

wieczerzę choinkę i biel opłatka

Jeszcze nie zdążył zakończyć powieści

gdy drugi Anioł przerwał zasmucony

nie wiedział bowiem co znaczy rodzina

przez ojca na bruk z domu wyrzucony

Nigdy nie zaznał szczęścia i miłości

mieszkaniem był mu karton z tektury

światła choinki w oknie sąsiada

zaś towarzystwem myszy i szczury

Przerwał mu Anioł ten całkiem malutki

otulił się skrzydłem i gorzko płacze

bo biedak nie wiedział co to są święta

a małe serduszko z żalu kołacze

Po chwili rzecze -nie mam nikogo

przecież się muszę i z tym pogodzić

ciekawe jakie były by me święta

gdyby mamusia mogła mnie urodzić

R.SOBIK

Dzieciństwo w cieniu ogrodu

 

Ciężarem lat przygarbiona

w cieniu starej jabłoni

stroskana siadła na ławce

z kwiecistym bukietem w dłoni

Chociaż niewiele pamięta

jakieś fragmenty wydarzeń

ten ogród był jej królestwem

spełnienie dziecięcych marzeń

Zielony mur żywopłotu

skąpanym w promieniach lata

był takim azylem spokoju

oddzielał od reszty świata

To tu biegała po ścieżkach

goniąc przecudne motyle

w zielonych kaskadach bluszczu

chowała magiczne chwile

Tutaj siadała wieczorem

zmęczona psotną zabawą

tu było Jej niebo na ziemi

pachnące skoszoną trawą

Tu kwiaty w tęczowych sukniach

spragnione letniej przygody

cieszyły oko i zmysły

szczycąc się pięknem urody

Dziś po tym rajskim ogrodzie

zostały tylko wspomnienia

z czasem odeszło dzieciństwo

i magii ogrodu już nie ma

Został walący się płotek

kilka zdziczałych jabłoni

i ona stara samotna

w kwiecistym bukietem w dłoni 

R.Sobik

Wiersz nagrodzony specjalnym wyróżnieniem na konkursie Magia ogrodów w Rabie Wyżnej

Brif do Dzioyciontka

We tyn Twoj geburstag Boże Dziycionteczko

dej wiela pokoju i radości deczko

żeby Gody były taki jak we niebie

żeby dobrych ludzi mog mieć wele siebie

Toż szkryflom brif do Cia wybocz łopowoga

u nas trocha biydnie jo niewiela moga

i mom tako prośba możno to za wiela

żebych niy boł głodny dej chleba za tela

Żeby ci bogocze na łoczy przejrzeli

s biydniejszymi łod sia umieli sie dzielić

i niy zaglondali że inszych to bodzie

yno s somsiadami dycko żyli w zgodzie

Żeby mamuliczka mieli zdrowi siły

a utropy s bankiym wartko sie skończyły

żeby nasz tatulek s ujkiym sie pogodzioł

i krzyźby do chałupy po szychcie przichodzioł

Żeby naszych grubow już niy zawiyrali

i tyn 500+ łod państwa mamulka dostali

a wtedy śmieciami polić niy bydymy

yno za te pniondze wongiel se kupiymy

Jo geszynku niy chca dostoł żech szczewiki

te na wyprzedaży kupiły starziki

do tego szal czopka widzisz że źle ni ma

yno piyknie prosza dej nom leko zima

Nie trza tak hajcować zaszporować idzie

i lyki do ciotki za co kupić bydzie

a geszynki prziniyś dlo siostry i brata

bydymy Ci wdziynczni aż do końca świata 

R.Sobik

KONKURS LITERACKI „ BRIF DO DZIECIONTKA” a to i nagroda napisana po naszymu i to bardzo przystępnie tak że wszystko rozumiem .Podziwiam mrówczą pracę autora Brawo!!! a oto co piszą na temat wydanego Testamentu -..... Śląska tradycja, wielopokoleniowy dorobek kulturowy i pszonie do naszy - Ślązaków - godki, a także pasja były głównymi czynnikami, które skłoniły Gabriela Tobora do przetłumaczenia najważniejszej Księgi Świata na język śląski. Ponad 600 stron, na które składają się cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, Listy Św. Pawła, Listy Powszechne i Apokalipsa św. Jana. A wszystko przetłumaczone na język śląski.

Modlitwa ciszy

Znaczony piętnem historii

burzami dziejów przybity

zdradzony lecz dumny jak rycerz

stoi samotny bez świty

Pośród sal pustych i zimnych

umarłych snują się cienie

kogo szukają ich dusze

gdy wokół gruz i kamienie

Jątrzące się rany murów

straszą przechodniów sumienia

zbłąkany ptak go omija

własnego bojąc się cienia

I tylko złowroga cisza

wznosi pacierze do nieba

Włodarzu złudnej nadziei

Twojej pomocy nam trzeba

Na pamięć Tych co tu byli

tchnij życie w jego ramiona

przywróć mu blask świetności

nim dla potomnych skona

R.Sobik

na zdjęciu zniszczony podupadły zamek w Żarach

Noc Świętojańska

Chowając piękno przed wścibskim okiem
zakwitnie kwiatem czerwcowej nocy
popłynie wiankiem ku przeznaczeniu
na gładkiej fali tańcem zaskoczy

Żeby dać upust szaleństwu zmysłów
poszuka wrażeń w wirze młodości
nim blask jutrzenki otworzy wrota
zamieni w jawę skryte miłości

Strzałą Amora skaleczy serce
ogniem miłosnych westchnień zapłonie
pozostawiając cichą tęsknotę
za tym co w sercu i duszy płonie 

R.Sobik

Nie szukaj czarownic

Przestań człowieku mącić umysły

usprawiedliwiać nieprawość swoją

zrzucając winę za gusła i czary

na karb bezdusznej tradycji przodków

Przestań zatruwać jadem wrogości

bezbronne istoty o czystych sercach

i smutnych oczach w których strach mieszka

a radość dzieciństwa gorzka jak piołun

Nie szukaj czarownic tych przecież nie ma

nie podnoś ręki gdy dziecko szlocha

schowaj nienawiść i popatrz sercem

jesteś człowiekiem naucz się kochać

R.Sobik

Piękna Ziemio Jankowicka

Jest takie miejsce na naszej ziemi

gdzie bieg historii zaznaczył ślad

myślami wracam do lat młodości

tam jest mój mały dziecięcy świat

W dębowej dziupli cud hostii świętej

pilnował mądrych pszczół leśnych rój

gotowe walczyć żądłem rozpaczy

ruszyć dla Boga w ostatni bój

Tu serce dzwonu biciem obwieszcza

życia ziemskiego znaczące dni

i poprowadzi w ostatnią drogę

gdzie o wieczności lud boży śni

Ref.....Piękna ziemio Jankowicka

pachniesz chlebem w żniwny czas

choć nie zawsze nam przychylna

jesteś solą w każdym z nas

Moja ziemio śląska ziemio

jesteś jak ten ziarn kłos

czarnym złotem skarbem drogim

napełnisz niejeden trzos

Śmierci męczeńskiej dzielnego sługi

legendę świszcze jesienny wiatr

wierny oddany syn śląskiej ziemi

ofiarą życia zadziwił świat

Apel fatimski do nieba niesie

światła nadziei magiczny czar

życie się toczy jak bystra rzeka

tam gdzie nie milknie dziecięcy gwar

Babcia i dziadek u boku wnucząt

dożyją dobrych szczęśliwych dni

maleńki kącik i kromka chleba

to tak niewiele by ziścić sny

Ref....Piękna ziemio Jankowicka

....................................................

                                 Choć naznaczona piętnem cierpienia

przez wieki kuła dostatni los

pracowitości tutejszych ludzi

nie zniszczy żaden straszliwy cios

Młodzi przyszłością młodzi nadzieją

ich wzorem praca i dziadków trud

co dobywali spod ziemi węgiel

aby nie nękał rodziny głód

W błękicie nieba nie ma już sadzy

i gdzieś odpłynął szarości kurz

od szkód górniczych pękają domy

w ogrodzie kwitną pąki róż

Ref....Piękna ziemio Jankowicka

......................................................

R.SOBIK

Piosenkę tę śpiewały Karolinki na pierwszym Spotkaniu Gwar w Rybnickiej Bibliotece

Jankowicka Studzienka

Są u nas na Śląsku takie miejsca gdzie historia zostawiła swój trwały ślad .Jednym z nich jest Jankowicka Studzienka .

Położona z dala od zgiełków współczesnego świata pośród lasów na małej pięknej polanie sprawia że chce się do niej wracać. Miejsce magiczne sprzyja kontemplacji i wyciszeniu. Historia Studzienki sięga roku 1433 kiedy to w czasie wojen husyckich ginie tu ksiądz Walenty śpieszący do chorej kobiety do nieistniejącej już osady Bijasowice .Przed śmiercią kryje Bursę z Najświętszym Sakramentem w dziupli dębowej .Bursa ta została znaleziona po wielu latach dało to początek kultowi Bożego Ciała .Walenty po schowaniu bursy zdołał dojechać do tego miejsca i tu zabili go Husyci wg legendy w miejscu gdzie zginął Ksiądz wytrysło źródełko słynące z cudownych uzdrowień. Mijały lata i różne były dzieje Studzienki .Trzeba było kolejnego cudu.W 1895r proboszcz parafii Matki Bożej Bolesnej w Rybniku zachorował .Na łożu śmierci złożył przysięgę że jeżeli wyzdrowieje wybuduje w Studzience kaplicę ku czci Matki Bożej Tak też się stało .W czasie uroczystej mszy do źródełka wlano butelkę z wodą święconą przywiezioną z Lourds .Drugą butelkę wlano do źródełka które wytrysło podczas kopania fundamentów pod kaplicę. I tak w zbudowanej kaplicy z figurką Matki Bożej złożono w czasie tej uroczystości relikwie przywiezione z Akwizgranu .Wszystko to można przeczytać w książce doktora Norberta Niestolika „Jankowice Rybnickie krajobrazy i ludzie” Różne były losy Studzienki. Były czasy świetności jak i upadku. W roku 1932-1935 przebudowano kaplicę oraz wybudowano 2 groty Św Barbary i Bezrobotnych .Kiedy wybuchła wojna mężczyźni którzy szli na front przychodzili z rodzinami do Studzienki prosząc Matkę Bożą o szczęśliwy powrót..Warto jeszcze wspomnieć pustelnika który opiekował się tym miejscem. Był to bardzo pobożny i pogodny człowiek Utrzymywał się z ofiar ludzi pracował na probostwie oraz robił miotły dla mieszkańców Jankowic. Za te drobne ofiary które zebrał ufundował dzwon .Po wojnie o Studzience zapomniano .Dopiero ks.Jezierski który był proboszczem tut parafii zapoczątkował zwyczaj który trwa do dzisiaj .Mianowicie w drugą niedzielę maja jest tu pielgrzymka ludności ziemi rybnicko-wodzisławskiej .Zwyczaj pielgrzymki kultywuje proboszcz Tadeusz Stachoń.W czasie mszy pod przewodnictwem Arcybiskupa modlą się wierni. Z roku na rok jest coraz ich coraz więcej . Studzienka przeżywa świetność ale nie zawsze tak było .Obok wybudowano szyb który przyczynił się do dewastacji Studzienki Doszło do tego że trzeba było zburzyć kaplicę .Na jej miejscu wybudowano nową bo teren zalewała woda dlatego Studzienka niszczała .I popatrzcie jaki los jest przekorny obecnie stoi tu piękna kaplica a szybu kopalnianego nie ma został zburzony .Zaś Studzienka cieszy oko wyglądem .W okresie od maja do października każdego 13 o godz 20.00 odbywają się tu Apele Fatimskie z procesją o godz 21.00 łączymy się duchowo z wiernymi zgromadzonymi na Jasnej Górze .Trębacz gra na trąbce Apel Jasnogórski ..Proszę sobie wyobrazić nastrój .Setki zapalonych świec zapach woski miesza się z powietrzem gwiazdy księżyc po prostu magia ..Wierzcie mi że kto raz tu przyjdzie na taki Apel zechce już tu zawsze wracać .Jest to magiczne miejsce. Z dala od zgiełku świata można tu się wyciszyć zastanowić a jak się wsłuchamy w szum drzew to wydaje się że szepczą legendę o Ks.Walentym .
R.Sobik

Bajka o mądrym Radomirze

Był sam środek lata i słoneczko grzało przecudnie .Po drodze do niedalekiej wioski za wzgórzem wędrował sobie młody chłopak o imieniu Radomir. Właśnie zbliżało się południe i upał jaki panował o tej porze dnia spowodował, że młody chłopak, który to szukał w tym rejonie przygody i nowych wrażeń poczuł głód i pragnienie. Zmęczony wędrówką usiadł sobie w cieniu niewielkiego drzewa marząc o sytym obiedzie i kubeczku ożywczej zimnej wody. Miejsce, które sobie wybrał Radomir na odpoczynek było najpiękniejszym miejscem, które dotąd widział. Dookoła była taka cisza aż w uszach dzwoniło, kwitnące kwiaty pachniały przecudnie a trawa kłaniała się chłopcu do nóg. Nawet świerszcze zwykłe o tej porze śpiochy grały walca na swoich skrzypeczkach.
- Jak tu cudownie pomyślał Radomir kładąc się na soczystej zielonej trawie.
Kiedy tak sobie leżał nawet nie wiedzieć skąd nadleciał psotnik wiaterek lekko uginając drzewa i szumiąc tak jakby chciał coś powiedzieć młodemu chłopcu.
- Sz..sz..sz... Radomirze wiem o czym marzysz. Powiedz, gdzie znajdziesz piękniejsze miejsce na świecie. Patrz masz tu piękny kawałek nieba nad głową ,ciszę i spokój i co Ci do szczęścia   potrzeba. Po co Ci się włóczyć gdzieś po świecie i szukać nie wiadomo czego.
- Masz rację wietrze miły spełniło się wreszcie moje najskrytsze marzenie. Rad bym tutaj zbudował sobie dom, gdzie mógłbym zamiesz...... .nie dokończył bo właśnie trzasnęło tak głośno jak grom z nieba w czasie burzy. Nikt nawet nie przypuszczał, że słowa, które wypowiedział Radomir stały się zaklęciem i odczarowały dotąd uśpioną wioskę. Trzeba wam wiedzieć, że dawno dawno temu stara i zła wiedźma jakimś czarem uśpiła tę spokojną osadę. Teraz odczarowani ludzie wyszli ze swoich domów i przywitali dzielnego młodzieńca chlebem i solą. Potem odbyła się huczna zabawa wszystkich jej mieszkańców, którzy ciesząc się z takiego obrotu sprawy bawili się i tańczyli do białego rana. Na drugi dzień wcześnie rano Rada Starszych wioski zebrała się na ważnym posiedzeniu.
- Radomirze jesteś mądrym i dobrym chłopcem, zostań naszym Panem. Zbudujemy Ci piękny dom, w którym możesz sobie zamieszkać.
-Dobrze, pod warunkiem, że będziecie wykonywać moje polecenia odparł młodzieniec .Jeżeli uznacie ,że jestem złym Panem to opuszczę to miejsce.
Tak to nieznany dotąd nikomu Radomir został Panem wioski. Był władcą mądrym, sprawiedliwym cenił pracę pracowitych ludzi. Założył pracownie krzemu, żeby chociaż trochę zmienić na lepszy los swoich poddanych. Chociaż ludzie różnie mówią, a plotek i bajek wciąż przybywa na pamiątkę tamtych zdarzeń wioskę, która tak pięknie się rozrosła nazwano Radomsko .

R.Sobik
Bajka ta otrzymała 2 miejsce w II Edycji międzynarodowego konkursu „„Polskie bajanie”,Bajka i legenda świata w życie nam się wplata”w 2016r. .Bajka ta ukazała się też w 2 nr Magazynu Little Star   

Dlaczego

Dlaczego zabrałeś Ojcze

najlepsze polskie kwiaty

czyżby Ci były potrzebne

by pamięć ocalała

Dlaczego nie zezwoliłeś

by chociaż hołd oddali

prochom ofiar systemu

gdy One tak czekały

Dlaczego nie zdążyli

a tak już blisko było

dlaczego ich nić życia

została brutalnie przerwana

A teraz czy Cię wzruszy

ból płacz i łzy narodu

a może chcesz nam przekazać

że nic nie dzieje się

…........bez powodu

R.SOBIK

Wiersz ten  przetłumaczony na jęz angielski był recytowany w języku polskim jak i angielskim  na uroczystym Koncercie w Klubie Polskim w Ashfield Australia poświęconym poległym w katastrofie lotniczej . Foto pochodzi ze str http://www.zrobtosam.com/PulsPol/Puls3/index.php?sekcja=61&arty_id=8618

Krople deszczu

Wiatr rozkołysał drzewa

i ciszy już nie słucha

kropla za kroplą goni

o taflę szyby stuka

Spływają smutno powoli

łkają i płaczą łzami

nie mogą się powstrzymać

zmywają kurz kroplami

My w krople zapatrzeni

pytamy samych siebie

dlaczego spadły na ziemię

czy źle im było w niebie

Że opuściły swą matkę

chmurę czarną jak smoła

by zlecieć łzami srebrnymi

gdy tak pusto dokoła

I goniąc przeznaczenie

w strugach wiosennej burzy

spadły jak ziarnka grochu

na płatki spragnionej róży

Lekkim dotykiem pieszczoty

obmyły liście skały

i drogocenne perełki

matce ziemi oddały

Potem bardzo zmęczone

na dnie jeziora zasnęły

tam będą śnić o burzy

i chwilach które minęły

R.SOBIK

Wiersz otrzymał 1 miejsce w konkursie strumienie.eu w cieniu lipy czernoleskiej 

Wrześniowy poranek

Salwą karabinów obudził jutrzenkę

nim zapalił niebo łuną strasznej trwogi

złowieszczym warkotem przeszył ranną ciszę

poderwał do lotu ptaków rząd złowrogi

Lecąc ponad ziemią tam gdzie sen spokojny

witał dzionek nowy w ognisku pożogi

zamiast mgłą otulić pola i doliny

nienawiścią opluł wsie miasta i drogi

A słonko jak zawsze oświetliło ziemię

wiatr letnim podmuchem rozkołysał drzewa

zapachniały łąki kwiecistym dywanem

wznosząc srebrem rosy pacierze do nieba 

R.Sobik

Wiersz ten został nagrodzony drukiem w tomiku pokonkursowym "Zapisane w błękicie" w konkursie Ikarowe strofy

Bizygant

Na ławce siod se bizygant,

kombinuje i tak myśli:

musza przespać se troszyczka,

a robota mi sie przyśni.

Jo by chcioł łokropnie robić,

pokozać jak wiela umia,

a żodyn mie nie chce słuchać,

nie kapuja nie rozumia.

Godajom mi bizygancie,

i mie palcym wytykajom,

bo nie wiedzom co jo je wort,

ło co nie trza sie starajom.

Jo naprowda ciynżko myśla,

jak po leku mog bych robić,

żebych sie nie musioł tropić,

kejby wartko sie dorobić.

I tak przez dziyń boży cołki,

myśla rano ,myśla w nocy

łod myślynio łeb rozrywo,

łod starości bolom łoczy.

Weź sie lyniu za robota,

zamias leżeć ,kombinować

bydziesz wiedzioł jak to ciynżko,

rano do roboty stować.

R.Sobik

Wiersz ten znajduje się w tomiku "Jest takie miejsce"

Damy radę

Podobno każdy ma swój krzyż

tylko dlaczego Ona

pytania bez odpowiedzi

ranią serce i duszę

Diagnoza przeraża

Marzenia plany na przyszłość

zostały na granicy wczoraj

dziś trzeba zacząć od nowa

Razem

Damy radę 

„Towarzysz wózek” Regina Sobik

Był zawsze dokąd sięga pamięcią

a pamięć ma dobrą choć ciało słabe

tak nieodzowny na drodze barier

towarzysz wędrówek i egzystencji

Kiedyś gdy jeszcze nosiły nogi

stał cicho w kącie cierpliwie czekał

na swoją Panią której choroba

odbiera powoli to co najdroższe

Teraz to on jest Jej przewodnikiem

unosi w świat marzeń zmęczone ciało

by było bliżej do świata ludzi

a droga nie była tylko cierniową

 Dwa z wielu wierszy, które otrzymały 1 nagrodę w kolejnych edycjach w konkursie Symfonia serc zorganizowanym przez  Polskie Towarzystwo SM  w Warszawie

Opowieść o Utopkach

                                   Gdzieś na końcu wioski tuż opodal młyna

zamieszkała w stawie cudaczna rodzina

Jak nazwać te stwory no powiedzcie sami

przez to ich wołano zwykle Utopkami

Niewielkiego wzrostu miały głowy duże

ubóstwiały stawy rzeki i kałuże

Nosiły czerwone buty i kapoty

unikały słonka i ciężkiej roboty

Myły buzię błotem ot tak dla urody

nie lubiły ludzi i święconej wody

Wyjątkiem był młynarz więc mu pomagały

mełły mąkę na chleb myły i sprzątały

Mądra gospodyni pani młynarzowa

jedynego synka na dziedzica chowa

Woła więc na służbę Utopka Magiera

żeby przypilnował tego kawalera

Utopek wziął malca poszedł z nim nad rzeczkę

bo chciał się wykąpać popływać troszeczkę

Dzieciak zaczął wrzeszczeć darł się z całej siły

aż wszystkie Utopki na pomoc przybyły

Wyciągnęły chłopca bo ten wpadł do wody

tak to się skończyły Magiera przygody

dał do wody nura tyle go widziano

teraz go tam nie ma bo staw zasypano

Czas biegnie do przodu nic go nie zatrzyma

będzie autostrada a Utopków nie ma

                                    Regina Sobik

 

We 1 numerze miesięcznika Little Star Magazynu Młodych Talentów. na stronie 74 ukazał się artykuł pt „Utopki z Kłokocina” Artykuł ten nawiązuje do Międzynarodowego konkursu „Polskie bajanie”, czyli II edycja międzynarodowego konkursu „Bajka i legenda świata w życie nam wplata gdzie na podstawie mojego wiersza dzieci z Przedszkola nr 20 w Rybniku namalowały całą historię o Utopkach

Wspomnienie z Jasnej Góry

Zapłonęło niebo uśmiechem modlitwy

wypełniając serca radosnymi tony

hebanowych oczu blask otulił ciepłem

różańca paciorki na papieskich dłoniach

Gdy przecudnej pieśni uleciały struny

ukląkł wierny sługa przed obliczem Matki

tej której zawierzył oddając w opiekę

Ojczyznę kochaną i wszystkie Jej dziatki

O Czarna Madonno Jasnogórska Pani

przytul dziś do Siebie Syna Polskiej Ziemi

a nam ufającym daj łaski nadziei

byśmy tak jak papież zawierzyli Tobie

R.Sobik

Bezsenność nocy

Spokoju szukam w nocnym mroku

i snu spokojnego w nocnej ciszy

boję się nawet szeptać głośniej

że sen nie przyjdzie gdy głos usłyszy

Choć jeszcze nie pora na sen spokojny

noc go przyniesie niespodziewanie

spłynie cichutko z blaskiem księżyca

na resztę nocy ze mną zostanie 

 

Na ciemnym niebie mała gwiazdeczka

powoli gasnąc swój blask utraciła

dla kogo była przez los przeznaczona

kogo przez całe życie prowadziła

Myślą pobiegnę dziś za jej śladem

w przestrzeń nieznaną w dalekie niebo

ciągle zadając sobie pytanie

czy odszedł ktoś bliski ,kto i dlaczego

Czy ktoś odpowie na to pytanie

myśli gdzieś błądzą sen nie nadchodzi

wśród ciszy słychać tylko tykanie

zegara który zawsze z losem się godzi

R.SOBIK

foto promocja tomiku "Jest takie miejsce"  To dzięki staraniom Dyr.Gimnazjum im.ks.Walentego w Jankowicach  Norberta Niestolika /na foto w głębi/ tomik mógł się ukazać 

Tak kocham

Tak kocham wracać w rodzinne strony

w pejzaż pod śląskim błękitnym niebem

tam gdzie pozostał smutek rozstania

gdzie pachnie lawendą i swojskim chlebem

Gdzie letni zbłąkany promyczek słonka

z czułością pieści owoc jabłoni

tam gdzie się śmieją dziecięce oczy

ściskając kamyk w maleńkiej dłoni

Tu nieme usta szepczą Zdrowaśki

za zdrowie życie dziękując Bogu

proste ubóstwo dzieli się chlebem

a radość wita wędrowca w progu

Tam w cieniu gruszy miłość spełniona

znalazła swój własny kawałek nieba

ziemia przyjmuje dojrzały owoc

gdy czas się wypełni i odejść trzeba

Tu jest ma ziemia moja Ojczyzna

korzenie dziadków jak w sadzie drzewa

i soki z których czerpię swe siły

gdzie mam swój mały przedsionek nieba

R.Sobik

wiersz nagrodzony III  miejscem Konkursie Sztuki Nieprofesjonalnej w Strumieniu Edycja polska

Złośliwy Troll

Z podróży mojego życia

pełnej przygód i wrażeń

przywiozłam małego Trolla

co był mi szczytem marzeń

Oczy jak talerz cynowy

inteligencją nie grzeszył

podobno strasznie złośliwy

i złą opinią się cieszył

Nos duży jak u Pinokia

zdradzał niecne zamiary

szkodliwy i niebezpieczny

szukał ciągle ofiary

Ni to skrzat ni to krasnal

nie lubił słonka promieni

na spacer wychodził nocą

by w kamień się nie zamienić

Chociaż wyglądał niewinnie

mały grubiutki jak klucha

brzydki jak siedem nieszczęść

śmiał się od ucha do ucha

Próbował mnie oczarować

nowej przygody spragniony

zgodził się nawet na podróż

w obce nieznane strony

A teraz w moim domu

potulny jak ten baranek

kamiennym uśmiechem wita

każdy słoneczny poranek

R.SOBIK

Olimpiada w lesie

Na małej leśnej polanie

już pojutrze olimpiada

wydarzenie nadzwyczajne

przeoczyć go nie wypada

Przewodniczy Pani Sowa

ta co najmądrzejszą była

i dla wszystkich leśnych braci

taką mowę wygłosiła

„Oto krótki komunikat

rozpoczynamy zawody

biegi,loty oraz mecze

niezależnie od pogody

Tu uwaga zawodnicy

wprowadzam przepisy nowe

najpierw maraton,sztafeta,

potem biegi przełajowe

Proszę się podporządkować

pilnie przestrzegać zasady

ustawić się w kolejności

by nie było potem zwady

Trasa pięknie oznaczona

biegnie pośród leśnej głuszy

a pilnują ją zajączki

nawet pies ich stąd nie ruszy

A cha !! sokół sędzią będzie

od jego wzroku zależy

kto i jakie miejsce zajmie

komu medal się należy”

Zawodnicy na start proszę

pani wrona głośni skrzeczy

czas najwyższy bieg zaczynać

chyba żaden nie zaprzeczy

Ekipa ruszyła naprzód

mysz, dżdżownica, żółw, stonoga

a żeby było im raźniej

mrówka i pchła powsinoga

Biegną równo aż dziw bierze

tylko nie ma powsinogi

gdzie podziała się spryciula

a może zboczyła z drogi

Pchełka znana jest z wygody

na bieg przeszła jej ochota

więc skorzystała z okazji

dając nura w futro kota

Kot tu przyszedł z ciekawości

wszak to leśna olimpiada

teraz drapie skórę, nosek

co wyczynem jest nie lada

O! wypadek nie do wiary

z wrażenia mrówka usiadła

kiedy mysz się zagapiła

i prosto w kałużę wpadła

Wykąpała się bidulka

mokra kicha jak najęta

stonoga próbuje pomóc

sytuacją tą przejęta

Na placu boju zostali

powolny żółw i dżdżownica

ta zaś traci orientację

kiedy obca okolica

Do mety już nie dotarła

pełzając w innym kierunku

teraz pod liściem paproci

zmęczona czeka ratunku

Został ostatni zawodnik

właśnie bohaterem został

tylko on z całej ekipy

trudnemu zadaniu sprostał

Żółwim tempem przebiegł dystans

będzie medal piękna sprawa

za cierpliwość i wysiłek

należą się wielkie brawa

Moi drodzy huknie sowa

gdy pierwsze koty za płoty

każdy może sił spróbować

punkt następny ptasie loty

Przylecieli zawodnicy

bociek,sójka ,wróbel,sroka,

ale będzie konkurencja

sokół ich nie spuści z oka

Już krąży nad trasą lotów

to rzecz ważna na początku

penetruje cały teren

sprawdza czy wszystko w porządku

Trzask gałęzi polecieli

już się wzbili ponad drzewa

rety, rety, bociek spada

jak grom z wysokiego nieba

Przyjechało pogotowie

lekarze boćka zbadali

na sygnale do szpitala

ranną ofiarę zabrali

Ze względu na bezpieczeństwo

zawody w lotach przerwano

spisano protokół sprawy

i komisję powołano

Teraz będą obradować

wymyślać przepisy nowe

by zmniejszyć ilość wypadków

choćby nawet o połowę

W końcu podjęli uchwałę

i na mecze zezwalają

piłki nożnej i siatkówki

lecz ostrożność zalecają

Bez brawury bez bijatyk

kulturę trzeba zachować

od tego jedno odstępstwo

można głośno kibicować

Szczekać piszczeć co kto umie

ale w granicach rozsądku

bo inaczej będzie mandat

dla każdego bez wyjątku

Liczymy na liczny udział

doping godny i sportowy

bardzo nam zależy na tym

żeby poziom był światowy

Jutro z rana gwóźdź programu

siatkówka królową będzie

a pierwszy mecz punktualnie

o dziewiątej się odbędzie

Tych co lubią tę dziedzinę

zapraszam na Krecie Pole

co do meczy piłki nożnej

rozgrywki przy leśnej szkole

W rozgrywkach grają najlepsi

a nie jakieś tam sieroty

tu stawka bardzo wysoka

gdyż idzie o medal złoty

Przez całą noc deszczyk padał

i jak to po letniej burzy

miękko,mokro, grać nie można

kiedy boiska w kałuży

Dla chcącego nic trudnego

mecz próbny tak na początek

dla tych co lubią kałuże

czyli gęsi i kaczątek

No a potem się zobaczy

może słonko nam pomoże

gdy będzie świecić dzień cały

kałuże osuszyć może

Mecz się odbył, dobrze wypadł

gęsi, kaczki pięknie grały

kałuże to dla nich pikuś

przynajmniej się wykąpały

A teraz czas na mistrzostwa

już zaczęli słychać brawa

na trybunach piski,wrzaski

nikt nudzić się nie ma prawa

Wilki, lisy dwie drużyny

a każda chce strzelić gola

biegając tam i z powrotem

zorali przy tym pół pola

Żadne z nich nie chce ustąpić

każde ma na medal chrapkę

ale co to lisek upadł

chyba zwichnął sobie łapkę

Leży jak kłoda na ziemi

jęczy czy tylko udaje

kiedy sędzi się pojawia

ten od razu z ziemi wstaje

Na trybunach poruszenie

precz z oszustem precz z boiska

teraz wszyscy muszą cierpieć

z powodu chytrego liska

Sędzia główny wydał werdykt

że przez lisa zachowanie

przeciwna drużyna wilków

zwycięski medal dostanie

I tak to już w życiu bywa

w sporcie też tak jest kochani

skończyła się olimpiada

są zwycięzcy i przegrani

R.SOBIK