Na ławce siod se bizygant,
kombinuje i tak myśli:
musza przespać se troszyczka,
a robota mi sie przyśni.
Jo by chcioł łokropnie robić,
pokozać jak wiela umia,
a żodyn mie nie chce słuchać,
nie kapuja nie rozumia.
Godajom mi bizygancie,
i mie palcym wytykajom,
bo nie wiedzom co jo je wort,
ło co nie trza sie starajom.
Jo naprowda ciynżko myśla,
jak po leku mog bych robić,
żebych sie nie musioł tropić,
kejby wartko sie dorobić.
I tak przez dziyń boży cołki,
myśla rano ,myśla w nocy
łod myślynio łeb rozrywo,
łod starości bolom łoczy.
Weź sie lyniu za robota,
zamias leżeć ,kombinować
bydziesz wiedzioł jak to ciynżko,
rano do roboty stować.
R.Sobik
Wiersz ten znajduje się w tomiku "Jest takie miejsce"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz