Znaczony piętnem
historii
burzami dziejów
przybity
zdradzony lecz
dumny jak rycerz
stoi samotny bez
świty
Pośród sal
pustych i zimnych
umarłych snują
się cienie
kogo szukają ich
dusze
gdy wokół gruz i
kamienie
Jątrzące się
rany murów
straszą
przechodniów sumienia
zbłąkany ptak go
omija
własnego bojąc
się cienia
I tylko złowroga
cisza
wznosi pacierze do
nieba
Włodarzu złudnej
nadziei
Twojej pomocy nam
trzeba
Na pamięć Tych
co tu byli
tchnij życie w
jego ramiona
przywróć mu
blask świetności
nim dla potomnych
skona
R.Sobik
na zdjęciu zniszczony podupadły zamek w Żarach
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz