Opowieść o Utopkach

                                   Gdzieś na końcu wioski tuż opodal młyna

zamieszkała w stawie cudaczna rodzina

Jak nazwać te stwory no powiedzcie sami

przez to ich wołano zwykle Utopkami

Niewielkiego wzrostu miały głowy duże

ubóstwiały stawy rzeki i kałuże

Nosiły czerwone buty i kapoty

unikały słonka i ciężkiej roboty

Myły buzię błotem ot tak dla urody

nie lubiły ludzi i święconej wody

Wyjątkiem był młynarz więc mu pomagały

mełły mąkę na chleb myły i sprzątały

Mądra gospodyni pani młynarzowa

jedynego synka na dziedzica chowa

Woła więc na służbę Utopka Magiera

żeby przypilnował tego kawalera

Utopek wziął malca poszedł z nim nad rzeczkę

bo chciał się wykąpać popływać troszeczkę

Dzieciak zaczął wrzeszczeć darł się z całej siły

aż wszystkie Utopki na pomoc przybyły

Wyciągnęły chłopca bo ten wpadł do wody

tak to się skończyły Magiera przygody

dał do wody nura tyle go widziano

teraz go tam nie ma bo staw zasypano

Czas biegnie do przodu nic go nie zatrzyma

będzie autostrada a Utopków nie ma

                                    Regina Sobik

 

We 1 numerze miesięcznika Little Star Magazynu Młodych Talentów. na stronie 74 ukazał się artykuł pt „Utopki z Kłokocina” Artykuł ten nawiązuje do Międzynarodowego konkursu „Polskie bajanie”, czyli II edycja międzynarodowego konkursu „Bajka i legenda świata w życie nam wplata gdzie na podstawie mojego wiersza dzieci z Przedszkola nr 20 w Rybniku namalowały całą historię o Utopkach