Pośród dróg i
ścieżek ludzkiego losu
niczym kamienie
pokutne
stoją milczące
A każdy z nich ma
swoją historię
pisaną
cierpieniem i bólem
ich właścicieli
Te przygarbione
ciężarem winy
jak dobry łotr
błagalnie proszą
o wybaczenie
Te porzucone na
skraju drogi
wzgardzone z
nadzieją czekają
żeby je podnieść
I tylko jeden
wyprostowany
jaśniejąc głosi
chwałę Tego
co zbawił świat
Krzyże …..
R.Sobik
R.Sobik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz