Spękane gorączką
milczące usta
spokojem goją rany przeszłości
ostatni oddech ostatnie tchnienie
zamknie powieki ludzkich słabości
W skostniałej dłoni drewniany krzyżyk
co kiedyś symbolem bólu cierpienia
dziś znakiem wiary w rychłe spotkanie
z Tym co dał życie w dziele Zbawienia
spokojem goją rany przeszłości
ostatni oddech ostatnie tchnienie
zamknie powieki ludzkich słabości
W skostniałej dłoni drewniany krzyżyk
co kiedyś symbolem bólu cierpienia
dziś znakiem wiary w rychłe spotkanie
z Tym co dał życie w dziele Zbawienia
Ostatni dotyk daje
nadzieję
kiedy go teraz
pożegnać trzeba
bo tam po drugiej
stronie wymiaru
rodzi się nowy
człowiek dla nieba
24.12.2014r.
R.Sobik
Wiersz ten został wierszem miesiąca listopada 2016r Wydawnictwa Macieja Apostoła w Lublińcu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz