Prośba do św Barborki

Uzaśki sie lynkom

jak Barborka idzie,

bo srogo wypadkow

zaś na grubie bydzie.

Piyrwej starzi ludzie

na Ślonsku godali,

że to łod Barborki

łopieka dostali.

Niy ma nic za darmo

na ziymi czy niebie,

berkmon to rozumi

jak je we potrzebie.

No bo dostoł wongiel

kerym mo fedrować,

a swoja robota

cynić i sznować.

Barborka mu za to

dycko pomogała,

łod czasu do czasu

coś zrobić musiała.

Jak ji brakło wojska

na wysokim niebie,

brała se górnikow

na słożba do Siebie.

Beztoż przed Barborkom

łokropnie sie boja,

że mój chop czy synek

pójdom chnet do woja.

I prosza Barborka

żeby ich niy brała,

przeca tych wojokow

i tak doś dostała.

Łona niy popuści

i na ziymia kuko,

robotnych ze ślonska

do pomocy szuko.

Barborko, Barborko,

tu je doś siyrotow,

chocioż wszystkim pszajesz

zostow naszych chopow.

R.Sobik

         wiersz pochodzi z tomiku "Nasze małe Ojczyzny"