Tela pszocio

W przepastnej czeluści piekła

kaj berkmon rynkami byt kuje

je tako Jedna Jedyno

kero go sztyjc wahuje

Dobro jak sznita chleba

Barborka mo na miano

łociyro mu płaczki potu

i gymba wonglym zmazano

A jak we chodniku tompnie

światełkiym pokoże droga

a Tych co nie zdonżom uciyc

zakludzi do Ponboczka

I jak tu nie dziynkować

kej w sercu mo pszocio tela

że wszystkich berkmonow łobdzieli

i jeszcze łostanie wiela

 R.Sobik
foto Piotr Ściborski  http://www.jankowice.rybnik.pl/
Wiersz ten został nagrodzony w konkursie "Barbórkowe strofy" w Rudzie Śląskiej