Miano

Łojciec berkmonym boł łod pradziada

i za berkmona mioł tyż somsiada

sztyrech karlusow mioł tyn chop w doma

kerych szykowoł tyż na berkmona

A że boł krzepki nie twało wiela

prask wykulała mu się tyż cera

łokropne starani miało chopisko

jaki mo miano mieć te dziołszysko

Starka i starzik łokropnie radzi

padajom niy momy się ło co wadzić

po starce naszej dostanie wiano

nich Ana bydzie miała na miano

Na to chop pado a do pierona

po co nastympno mi Ana doma

Jo tu nie byda godoł za wiela

nic wom do tego to moja cera

I niech was insze miano niy kusi

a po mojimu Barborka być musi

sztwortego grudnia krzciny i basta

piyc mi tu zaroz kołocz i ciasta

Powiym Wom jeszcze że ta Barborka

to je nojlepszo grubiorzy Patronka

a Jego cera jak ło to idzie

na pewno dziołszkom szczynśliwom bydzie 

R.Sobik
Wiersz znajduje się w tomiku "Nasze małe Ojczyzny"
wydanym przez Wydawnictwo Vectra a to recenzje Wydawcy  Tematyka wierszy Reginy Sobik oscyluje wokół spraw związanych z przyrodą i religią, szczególnie z osobą papieża Jana Pawła II. W swojej twórczości Autorka porusza problemy tożsamości regionalnej, dlatego w licznych wierszach posługuje się gwarą śląską.
W tomiku poezji Reginy Sobik dominują wiersze związane ze światem jej najbliższym, magicznymi Jankowicami, w których podanie ludowe o księdzu Walentym i husytach stapia się z niezwykłą historią ludzi i miejsc. Poetka kroczy śladami bohaterskiego kapłana, odwiedza Sanktuarium Najświętszego Sakramentu, które stanowią kościół parafialny
i leśny kompleks obiektów sakralnych, tzw. Studzienka.