Chocioż tak wiela sie wydarzyło
pamiyntom downe czasy młodości
tesnotom gnany wracom do chałupy
do lot dzieciństwa do przeszłości
Kaj ślimtoł mały bajtel w kolybce
a biyda dzieliła krajiczki chleba
kaj moł żech mały konszczyczek nieba
Kaj rynka Łojca twardo jak diobli
umiała popszoć jak yno trza było
kaj żech dorostoł z dziołchom zolycioł
kaj jakoś inacy i lepi sie żyło
Toż żech sie wrocioł na downe śmieci
i co żech zastoł komin zbulony
Łojca już ni ma Mamulki niy ma
a jo na progu siedza stropiony
Płaczka się kulo po mojim licu
gowa s tesnoty sie jakoś kiwo
a wiater gwiżdże i śmieje się sy mje
chłopie niy ślimtej tak przeca bywo
R.SOBIK
wiersz nagrodzony w konkursie Sztuki Nieprofesjonalnej w Strumieniu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz